Dutch Volkskrant, July 22, 1991

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Dutch Volkskrant

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Costello oogt anders, maar blijft
de dichter met de giftige pen


translate
   Gert Van Veen

Elvis Costello & The Rude 5 in de Doelen, Rotterdam

Elvis Costello is ongetwijfeld de beste zanger-tekstdichter van zijn generatie de groep angry young men die op de golven van punk en new wave de sixties-helden in een klap tot oude mannen maakten. Met Joe Jackson en The Police (aangevoerd door Sting) was Costello de derde troef van de nieuwe Engelse pop. Maar naarmate de jaren tachtig vorderden bleef er van de energie en frisse tegendraadsheid van de jonge garde weinig over. Alleen Costello behield zijn oorspronkelijke stekeligheid. Het is ook niet toevallig dat zijn nieuwste werk met kop en schouders uitsteekt boven dat van Sting en Jackson.

Elvis Costello is altijd dat nerveuze mannetje met de giftige pen gebleven, zoals luid en duidelijk doorklinkt op zijn recent verschenen album Mighty like a rose. Hij is in de afgelopen tien jaar uitgegroeid tot een allround zanger-gitarist, die zijn composities met groot gemak verpakt in de vormen van sixties-pop, rock 'n' roll, rhythm 'n' blues en jazz. Al die stijlen kwamen ook aan bod tijdens zijn enige Nederlandse concert, maandagavond in de Rotterdamse Doelen.

Begeleid door een nieuwe groep, The Rude 5, bestaande uit door de wol geverfde cracks op drums, bas, gitaar en keyboards, gaf Costello een fraai staaltje van zijn muzikale veelzijdigheid. Luidruchtige popsongs werden afgewisseld door stemmige ballads, zoals "Like candy," een hartverscheurend liefdesliedje dat bijna ongemerkt overging in zijn bekendste nummer, "I want you." Zulke ingetogen, stemmige momenten vielen beter in de smaak bij het publiek dan luidruchtige popsongs als "The other side of summer," dat niet meer dan een beleefd applaus oogstte. Even werd zelfs pijnlijk duidelijk dat Costello's publiek een dagje ouder wordt, toen een geërgerde toeschouwer dringend verzocht of het ook wat zachter kon: "Will you please stop the noise and turn your volume down?" De man kreeg er nog applaus voor ook. Costello reageerde laconiek, maar kwam er later op terug toen hij na een lekker stampende rocker zijn gitaar wegzette en achter de piano plaatsnam: "Genoeg daarvan, anders wordt het te veel herrie."

Als podiumpersoonlijkheid is Costello in de loop der jaren beduidend gegroeid. Hij heeft meer zelfvertrouwen gekregen, wat vooral naar voren kwam in de onderkoelde humor van de presentatie. Dat maakte het concert bij vlagen erg grappig, zoals op het moment dat hij in "God's comic" enkele maten van het Monkees-nummer "I'm a believer" inlaste, of de manier waarop hij het publiek in hetzelfde nummer wist over te halen om het refrein mee te zingen. Het was bijna net zo verrassend als Costello's nieuwe image: schouderlang haar en baard, die hem het uiterlijk gaven van een muzikant uit de tijd van, pakweg, Jethro Tull of Supertramp.

Het is een hele verandering vergeleken bij de (onbedoeld grappige) stripfiguur die hij meer dan een decennium lang uitbeeldde: de houterige kantoor-klerk in het slechtzittende pak. Op de muziek zelf heeft dit alles echter nauwelijks invloed gehad. Het concert bevestigde opnieuw Costello's kwaliteiten als componist en band leider. Hij bewoog zich niet alleen met het grootste gemak door een groot aantal stijlen, maar wist daarbij ook steeds de essentie van een genre te raken.

Wat zijn songs, hoe uiteenlopend van vorm ook, bij elkaar houdt, zijn de teksten. Costello is een van de grote pop-dichters, wiens cynische observaties en gekwelde romantiek uitstijgen boven de modes en trends van de veranderende popstijlen. Wat dat betreft kan hij nog jaren mee, eventueel als Engelse chansonnier of oude bard in concertzalen. Maar hopelijk past hij zich voorlopig nog niet aan de eisen van een publiek aan, dat lekker in de stoel wil genieten van een avondje mooie liedjes — maar vooral niet te hard, please.

Scanning errors uncorrected...

-

De Volkskrant, July 22, 1991


Gert Van Veen reviews Elvis Costello with The Rude 5, Monday, July 22, 1991, De Doelen, Rotterdam, Netherlands.

Images

clipping
Clipping.


Photo by Joep Lennarts.
Photo by Joep Lennarts

-



Back to top

External links