Het Parool, December 24, 1977

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Het Parool

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Het jaar van punk en van Elvis dood


translate
   Jim Van Alphen

We moeten toch op zn minst tien jaar in het verleden teruggaan om een even tumultueus en onstuimig muziekjaar tegen te komen als 1977 geworden is. Zeker.

Want in dat roemruchte jaar 1967 gebeurde er ook van alles en nog wat. De love-ins, felkleurige kledingstukken, acid-freaks, underground-elpee's en wat dies meer zij, het tierde allemaal welig destijds. Flower power regeerde de wereld, 'n Kortstondige droom van liefde en broederschap. Met San Francisco als Mekka.

Maar nu precies tien jaar later zijn de bloemen ernstig verwelkt. En alle psychedelische attributen zijn vervangen door iets minder fijngevoelige alternatieven als veiligheidsspelden, hakenkruizen en scheermesjes.

Ja, je stuit onverbiddelijk op dit soort symbolen als je zo 's de popgebeurtenissen van 1977 onder de loep neemt. Punk en new wave waren de sleutelbegrippen. Niet omdat die punk nu wezenlijk zo vernieuwend of interessant was, maar wel omdat nagenoeg iedereen die een pen, fototoestel of camera hanteert heeft gemeend om het Nederlandse volk daarvan kond te doen.

Dat leverde even aandoenlijke als verwarrende uitwassen op. Zoals een uitgebreid verhaal over Blondie in Panorama waarin uit de doeken werd gedaan dat dit punk was. Onzin. Heeft nu net niets met punk te maken. En wat zou u zeggen van de Haagse Post, die boven een artikel over The Runaways de kop „De pubers van de punk" plaatst? Als dat punk is, dan maakt Herman Krebbers tegenwoordig ook punk.

Kortom: de chaos heeft genadeloos toegeslagen. Niet iedereen ziet de scheidslijn blijkbaar even scherp, dat punk vooral een sociale boodschap uitdraagt middels rauwe rock 'n' roll en agressieve uiterlijke symbolen, terwijl een heleboel andere nieuwkomers onder de new wave vallen. En new wave wil dan zeggen: de behoefte bij veel jonge musici om terug te keren naar de eenvoud van bij voorbeeld de Engelse pop uit de jaren zestig, de vroegere rhythm & blues of rock 'n' roll als zodanig.

Hoe dan ook, punk heeft de gebeurtenissen van dit jaar sterk bepaald. En hoe goed het op zichzelf ook is dat er na jaren weer 's wat leven in de brouwerij kwam, het betekent allerminst dat al die groepjes ook muziek maakten waar je met rooie oortjes naar luistert. Twee zaken die nogal 's verward worden. Maar werd 1977 nu inderdaad het jaar van de punk? Als je afgaat op de verkoopcijfers bepaald niet, maar als je kijkt naar publiciteit wèl. Het meest geschreven, geroddeld en gepraat is er over The Sex Pistols. Scheldpartijen, platenboycots, films, de stroom berichten hield maar niet op. En vooral zanger Johnny Rotten krijgt van mij de speciale Nieuwsprijs '77 als de allerbeste poseur van dit jaar. Niemand in de popmuziek werd de afgelopen twaalf maanden zo gretig gefotografeerd als hij. En niet ten onrechte.

Maar genoeg gepraat nu over al die punk en new wave. Want er gebeurden per slot van rekening ook nog wel andere dingen. Bij voorbeeld het besluit van onder meer de leiding van het RAI-Congrescentrum om te stoppen met popconcerten, nadat bij het concert van The Average White Band in juli daar de vlam in de pan sloeg. Vervelend voor het Amsterdamse publiek, omdat voor Amsterdam eigenlijk alleen maar Paradiso overbleef als concertzaal van beperkte omvang. Jammer, temeer omdat je Hall & Oates of Boz Scaggs, die in datzelfde RAI-Congrescentrum de betere concerten van dit jaar gaven, moeilijk in grotere zalen als het Ahoy Sportpaleis of de Edenhal kan neerzetten. En nu ik het daar toch over heb: ook Bob Marley, The Eagles en The Tubes zorgden voor hoogtepunten tijdens hun optreden hier het afgelopen jaar.

Ook de minder leuke berichten zijn ons in '77 niet bespaard gebleven. Zo verongelukten Marc Bolan met z'n auto in London en verschillende leden van de Amerikaanse groep Lynyrd Skynyrd lieten het leven bij een vliegtuigongeluk. Maar het meest schokkende muzieknieuws staat natuurlijk gedateerd op 16 augustus: de dag waarop „the king of rock 'n' roll", Elvis Presley, op 42-jarige leeftijd stierf. Prompt steeg de vraag naar Elvis-platen tot recordhoogte, ook een zekere Danny Mirror stond paraat om „I Remember Elvis Presley" aan het vinyl toe te vertrouwen. Het werd een controversieel plaatje waar zelfs processen uit voortvloeiden, maar de verkoop liep gestaag.

Er bleek dit jaar overigens niet zo'n onvervalste uitschieter te zijn als Stevie Wonder, die vorig jaar onbetwist bovenaan stond. Eén man stal echter onmiskenbaar de show met z'n halfzachte uiterlijk en een verbazingwekkende elpee: Elvis Costello. Hij werd voor mij de grootste ontdekking van het afgelopen jaar.

-
<< >>

Het Parool, December 24, 1977


Jim Van Alphen picks My Aim Is True as the best album of the year.

Images

clipping
Clipping.


Top-20 van 1977


Jim Van Alphen

1. My Aim Is True - Elvis Costello
2. Book Of Dreams - The Steve Miller Band
3. Hotel California - Eagles
4. Little Criminals - Randy Newman
5. Rumours - Fleetwood Mac
6. Year Of The Cat - Al Stewart
7. I'm In You - Peter Frampton
8. IV Rattus Norvegicus - The Stranglers
9. Out Of The Blue - Electric Light Orchestra
10. In Your Mind - Bryan Ferry
11. Heroes - David Bowie
12. Mink DeVille - Mink DeVille
13. Shiver In The Night - Andy Pratt
14. Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols
15. Peter Gabriel - Peter Gabriel
16. Show Some Emotion - Joan Armatrading
17. Foot Loose & Fancy Free - Rod Stewart
18. Night Moves - Bob Seger and Thé Silver Bullet
19. Beauty On A Back Street - Hall & Oates
20. Exodus - Bob Marley & The Wailers


Photo by Anton Corbijn.
photo


page scan
Page scan.

-



Back to top

External links