Zonder zich te laten beinvloeden door publiek (platenmij?) en critici gaat Elvis Costello zijn eigen weg. Nadat hij op Get happy uit 1980 zijn voorliefde voor de nude Stax soulgeluiden muzikaal heeft verwerkt kwam begin dit jaar met Trust weer een geheel ,eigen' elpee uit. Een uitstekende plaat waarop Elvis aantoonde nog steeds goede songs te kunnen schrijven terwiji hij vokaal nog nooit zo goed in vorm was. Als opvolger is sinds kort de langspeler Almost blue te koop, geproduceerd door de zeer bekende country & western producer Billy Sherill en opgenomen in mei van dit jaar in de CBS Studio A in Nashville.
Vlak voor de sessies begonnen voor deze plaat trad hij trouwens als gast op in de tv-show van George Jones, een c&w superster in de V.S. waarmee hij daarvoor al eens een duet op diens lp My special guests had gezongen. Het mag dus duidelijk zijn dat Elvis Costello met Almost blue een country elpee heeft afgeleverd, waarop gitarist John McFee en de backing-group Nashville Edition hun medewerking verlenen. Terwijl natuurlijk Elvis en z'n Attractions in de vaste formatie Elvis Costello/zang-gitaar, Pete Thomas/drums, Steve Neive/toetsen en Bruce Thomas/bas.
De songs voor deze plaat zijn afkomstig van o.a. Hank Williams, Don Gibson, Merle Haggard, George Jones, Charlie Rich en Billy Sherill. Op het stevig rockende „Why don't you love me (like you used to do)" na, dat trouwens met I min 30 sek. kort maar krachtig genoemd kan worden, blijft Elvis redelijk dicht bij de originele arrangementen. Vooral „Sweet dreams", „Success", ,Brown to blue", „Good year for the roses" (het beste nummer en terecht op single uitgebracht). „Too far gone" en „How much I lied" zijn uitstekende uitvoeringen. Mede doordat Elvis als zanger met hart en ziel achter deze songs staat is het eindresultaat van prima kwaliteit, hoewel niet van Trust niveau.
|