Humo, October 29, 2010

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Humo

Belgium publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello - National Ransom


translate
  Geert Op de Beeck

Er bestaan muzikanten die dik elf jáár in de studio zitten om een plaat te maken. Er bestaan, beste Axl, ook muzikanten die dat op elf dágen doen: Elvis Costello bijvoorbeeld, die onlangs een studio in Nashville binnenstapte en daar nog geen twee weken later weer buitenkwam met National Ransom, een plaat die volgestanst is met muziekjes uit alle hoeken van Amerika: wat folk hier, wat country daar, flink wat rock-'n-roll uiteraard, en tussendoor mocht er al eens gecroond worden, of geknipoogd richting jazz - allemaal opgenomen met de hulp van zijn vaste buddy's T-Bone Burnett, Steve Nieve en Pete Thomas, uiteraard, maar ook van rasmuzikanten als Marc Ribot, Buddy Miller en Leon Russell

Kortom: National Ransom sluit naadloos aan op Secret, Profane and Sugarcane, de uitmuntende en evenzeer gevarieerde Costello/T-Bone Burnett-samenwerking die vorig jaar uitkwam. Maar er is een maar: deze plaat is net iets minder goed dan die voorganger.

Het voornaamste probleem is dat Costello de lat voor zichzelf in de loop der jaren op Tia Hellebaut -hoogte gelegd heeft, en dat hij met National Ransom 'maar' over 1,97 meter gaat.

Neem nu de opener/titelsong: een rocker, en lang geen kwaaie rocker, alleen heeft Costello in dat genre al minstens twintig bétere nummers geschreven (check This Year's Model, Armed Forces of The Delivery Man maar). 'Five Small Words' kampt met hetzelfde probleem, en 'The Spell That You Cast' is zelfs warrig: een combinatie van drie halve muzikale ideeën, maar geen sterke song.

In 'One Bell Ringing' lijkt hij op zijn eentje Crosby, Stills, Nash én Young achterna te willen: ook niet echt zijn meest geslaagde idee, als u het ons vraagt.

Aan de andere kant: zelfs al is National Ransom dan niet het hoogtepunt uit Costello's rijkgevulde carrière, dan nog etaleert de man meer dan voldoende vakmanschap en kwaliteit om geregeld bewondering af te dwingen.

Met 'Bullets for the New-Born King' bijvoorbeeld, dat behalve een prima titel ook een prima song blijkt: Costello kruipt er, slechts bijgestaan door zijn akoestische gitaar en een streepje double bass van Dennis Crouch, in de huid van een moordenaar met spijt.

En de wrange maar excellente 18-karaatspopsong 'Church Underground' of de geweldige countrysleper 'All These Strangers' zijn het soort nummers waar de concurrentie een rechterarm voor veil heeft. En laten we vooral ook het ijzersterke 'Dr. Watson, I Presume' niet vergeten, een zéér mooi eerbetoon aan bluegrasslegende Doc Watson.

Onze conclusie: te genieten, maar met mate.

P.S.: Zeer fijne hoestekening van de cartoonist Tony Millionaire overigens. Zou iemand ze met onze groeten aan Maurice Lippens willen bezorgen?


Tags: National RansomNashvilleT-Bone BurnettSteve NievePete ThomasMarc RibotBuddy MillerLeon RussellSecret, Profane & SugarcaneThis Year's ModelArmed ForcesThe Delivery ManFive Small WordsThe Spell That You CastOne Bell RingingCrosby, Stills, Nash & YoungBullets For The New-Born KingDennis CrouchChurch UndergroundAll These StrangersDr. Watson, I PresumeDoc WatsonTony Millionaire

-
<< >>

Humo, October 29, 2010


Geert Op de Beeck reviews National Ransom.

Images

National Ransom album cover.jpg

-



Back to top

External links