Joepie, December 6, 1981

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Joepie

Belgium publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello

Op de country toer

translate
   Joepie

"Zelfs als alles goed gaat, hangt er rond me nog een waas van droefheid"

Een kleine country & western club in Aberdeen, Schotland. Op het uithangbord staat geschreven "mystery guest to star tonight". Een Schotse countryliefhebber in boots, verplichte hoed en shirt met franjes wandelt voorbij en mompelt met verachting in zijn stem: "dat betekent dat ze voor vanavond niemand met naam hebben kunnen boeken". De brave borst zit ernaast, want binnen repeteert een figuur met donkere bril. Hij heeft last van overtollige kilo's maar het is hem duidelijk en de naam op het drumstel bewijst het: Elvis Costello and the Attractions.

Uit het leven gegrepen

Het geluidsvolume zet de tegenspraak nog meer een aantal decibels dat meer op festivals dan op een verloren Schotse club lijkt afgestemd. Costello, punkheld, new wave-held, alom gerespekteerd rockmuzikant met enkele hits en veel kritische appreciatie op zijn naam, gooit het vanavond op een andere boeg. Hij is terug uit Nashville waar hij zijn prachtige country-elpee Almost Blue heeft opgenomen en geeft vanavond een speciaal optreden dat door de Britse televisie voor een dokumentaire gefilmd wordt. Het is ook een unieke gelegenheid om het repertoire op nietsvermoedende pure country-fans uit te testen. En voor ons om de moeilijk te benaderen man in een hoekje schaakmat te zetten. Hij kan niet om een gesprekje heen, geeft aarzelend en wat ongemakkelijk toe, bestelt spuitwater en begint beleefd zijn uitleg.

"Ik heb mijn weg naar country-muziek omgekeerd gevonden nadat ik coverversies van country-songs hoorde door groepen als the Byrds en the Flying Burrito Brothers. Ze pakten me wel en het interesseerde mij om meer te weten over de originele versies en wie ze zo allemaal geschreven had. Ik hield vooral van de teksten. Ze waren zo eenvoudig en duidelijk, ze gingen over echte dingen uit het gewone leven."

Elvis heeft voor de elpee dus zelf geen liedjes geschreven, maar koos uit het country-aanbod vooral songs die vertellen over spaakgelopen verhoudingen, pijnlijke verhalen over liefde, drank en dood. "Ik heb uiteraard de songs genomen waarmee ik me ken vereenzelvigen. Liefde, huwelijk, drinken en dronken worden. Verhalen over God, het familieleven of Amerikaans pattriotisme zijn mijn kop tee niet. Ik weet wel dat het allemaal nogal melankolisch klinkt, maar zo ben ik nu éénmaal, ledereen kent me meer als een kerel in de miserie dan als een gezellige, gelukkige vent. Zelfs als alles goed gaat, hangt er rond mij nog altijd wel ergens een waas van droefheid."

Dreiging en vernieling

Als komponist is Elvis bekend om zijn spitsvondige songs, waarin prachtige beelden, verrassende zinnen en klisjees op een eigen manier dooreengeweefd worden. Ze lijken ver af te staan van de country-songs op Almost Blue, die je oppervlakkig als versierde smartlappen kan bekijken. Elvis is het daar echter niet mee eens.

"Ik vind dat die liedjes en mijn songs kwa gevoelswaarde helemaal niet ver uit elkaar liggen. Ik ben het beu om altijd maar die intellektuele verklaringen rond mijn teksten te moeten lezen. Ik wil geen soort guru worden. Ik wil al evenmin geliefd zijn, omdat ik al even waardeloos ben als ieder ander. Okee, die country-songs handelen over goedkope emoties, maar zo is het leven. Het is geen Hollywood-film waar alles goed afloopt. De draad van dreiging en vernieling die er doorheen loopt, fascineert me."

Costello's country-helden zijn dan ook niet de brave voorbeelden. Gram Parsons, van wie hij twee songs zingt, stierf toen hij achtentwintig was na een overdosis morfine. "Gram bleef niet rondhangen toen het niet meet nodig was", zegt Costello. "Hij deed zijn beste werk en toen ging hij dood. Dat is de manier waarop ik het wil zien gebeuren. Ik wil geen getuige zijn van mijn eigen artistieke aftakeling. Ik zou het haten om te eindigen als die jongens uit de groepen van de jaren zestig. Ze blijven maar doordrammen en brengen alleen nog voort wat ik doodgewoon rotzooi vind."

Elvis praat over een favoriet tema. Vijf jaar geleden deed hij alles wat kon om door te breken, maar nu heeft hij het hele popwereldje wel bekeken. "Ik wil mezelf niet beperkt zien. Ik weet nu wat sukses is, maar voor mij is het al verleden tijd. Ik vind het nog vervelender om sukses te hebben dan om een mislukkeling te zijn. Veel geld verdienen wou ik eigenlijk nooit en me terugtrekken in een klein paleis op het platteland zegt me ook niets. Ik wil niets van die hele rock 'n' roll-nepwereld. Rondlopen in Hollywood of de show maken op parties, het interesseert me geen éne moer. Liedjes schrijven en ze spelen, dat is de enige reden waarom ik in dit vak zit. Er zijn mensen uit mijn omgeving die vrezen dat de oude fans mijn country-plaat niet zullen kopen. En dan? Ik weet al langer dan vandaag dat kommercieel sukses meestal omgekeerd evenredig is met kreatif sukses. Een groot deel van de nieuwe groepen die gegroeid zijn uit de eerste new wave-generatie, zitten helemaal verkeerd. Muziek moet passie in zich hebben. Platen moeten klinken alsof de mensen die ze maken er ook zelf zorg voor dragen. Teveel muziek van vandaag is vervreemd en emotioneel steriel."

Emotie zonder grenzen

Heeft het daarmee te maken dat Elvis' stem nu zo anders klinkt. De neustoon blijft natuurlijk, maar de zang klinkt toch veel dieper en rijker. "Ik heb ook veel meer diepte in mijn stem gestopt. Als ik mijn eigen songs zing, schreeuw ik meestal. Ik schetter het uit. Ik zing tenor, hoewel ik eigenlijk een lichte baritonstem heb, maar zo krijg ik de druk en de spanning die nodig is voor rock 'n' roll. Maar op de nieuwe plaat klink ik zoals ik echt ben. Voor deze country-songs gebruik ik het lager deel van mijn stemregister. Het drukt ook meer uit."

Costello gelooft in gevoel en passie, dat is duidelijk. "Ik voel me emotioneel betrokken bij alle liedjes die ik zing, eigen komposities of country-klassiekers. Mijn eigen song "Alison" wordt altijd gevraagd als ik live optreed, maar ik kan hem niet zo vaak zingen, het is zo emotioneel dat ik echt in de stemming moet zijn om dat lied te kunnen zingen."

Een paar uur later heeft Elvis na enkele songs de eerste aarzelende country-fans op zijn hand gekregen. Emotie kent geen muzikale grenzen, zelfs als Elvis blijkbaar zelf zo in de muziek opgaat dat hij nauwelijks nog gitaar kan spelen. Zijn vingers helpen mee op de gevoelens uit te drukken in liedjes die in zijn versie meer geloofwaardigheid lijken te krijgen dan also je ze door een Amerikaanse jodelaar hoort vertolken. De Schotse cowboy van daarnet zit naast ons, omgekeerd op een stoel die hij als een cowboy lijkt te berijden. "Het was dus toch geen onbekende", fluistert hij. "Die Costello kende ik wel maar hij interesseerde me voordien niet. Die nieuwe plaat van hem, die ga ik echter morgen kopen. Hij heeft me verdorie bijna aan het wenen gebracht."


Tags: Mean Machine, Hotel MetroAberdeenScotlandThe AttractionsNashvilleAlmost BlueThe ByrdsThe Flying Burrito BrothersGram ParsonsAlison

-
<< >>

Joepie, No. 403, December 6, 1981


Joepie profiles Elvis Costello and notes his concert with The Attractions and John McFee, Thursday, July 30, 1981, Mean Machine, Hotel Metro, Aberdeen, Scotland.

Images

1981-12-06 Joepie pages xx-xx.jpg
Page scans.

Cover.
1981-12-26 Joepie cover.jpg

-



Back to top

External links