|
Het is niet waar. Al deze spullen, al deze mensen, ze moéten er voor niets zijn, het kan niet anders. Elvis Costello in Bergen aan Zee, op een maandagmiddag? Maak datje grootmoeder wijs. Alsof The Pope of Pop, de paus van de hedendaagse popmuziek, zoals hij wel gedoopt is, zich voor een audiëntie een dergelijk bedevaartsoord zou laten welgevallen! Maar toch Hikt gepaste devotie op zijn plaats. Wanneer de limousine voor komt rollen, knijpt misdienaar Jan Douwe Kroeske zichzelf een laatste keer in zijn arm.
„We zijn er zeker een jaar mee bezig geweest om Costello in het programma te krijgen", vertelt Kroeske. „Ik denk ook dat Kippevel zichzelf inmiddels gevestigd heeft. Anders had men er nooit in toegestemd. We hebben uitgebreid contact gehad met zijn management, uitzendingen van vorige afleveringen toegestuurd, noem maar op. En met succes dus".
De presentator worstelt met zijn paperassen: vragen, vragen, zó veel vragen. Hij is niet te beroerd om toe te geven dat hij zelf een volger van net eerste uur is. „Costello is natuurlijk een hele grote naam in de pop. Daarom: dit is héél bijzonder".
Als locatie is gekozen voor het stemmige etablissement The Strand. De pasteltinten van het interieur stelten schril af bij de muisgrijze golven die, witgekopt, aan gene zijde van de boulevard op Noordhollands kust aanrollen. In een hoek bevindt zich een kleine verhoging, waarop de paus straks - zoals afgesproken - drie akoestische liedjes ten gehore zal brengen. De idolate fan, die uit de catacomben van het VARA-Vaticaan van deze unieke hoogmis had vernomen, heeft zich alreeds pontificaal op de hoek van de bar geposteerd. Hij is de enige. Zijn leven kan na vandaag niet meer stuk.
De heer Costello arriveert met enige vertraging. Hij torst een luxe attaehé-koffertje. „Hello", groet hij, met gorgelstern. Hij lijkt geen steek veranderd. Compleet zwarte outfit, a-modieuze schoenen. Verwarrende sokken. Hij taxeert het etablissement goedkeurend, vraagt zich af of er hier geen piano staat en gaat acuut op onderzoek uit.
In zijn kielzog volgen: eega Cait O'Riordan, voormalig bassiste van The Pogues, een vrouwelijke manager en een sjiek geklede chauffeur op leeftijd. Michael Jackson, Madonna; ze nebben allemaal bij hem op de achterbank gezeten. En nu dus ook deze meneer Costello. Een rustig man, wel, vindt de chauffeur, „maar het zijn toch 'n beetje andere mensen, hè?" Hij had Mick Jagger eens van het vliegveld moeten halen. „Die kwam spiernakend de vliegtuigtrap af. De stewardessen wisten niet wat ze zagen".
Costello is de rust zelve en gaat een half uur serieus in op Kroeskes vragen. Via de nieuwe elpee. Spike, komt het gesprek op Elvis schier onuitputtelijke fantasie. „Je fantasie begint te werken op de plek waar je bent", vertelt hij. „Daar haal je je inspiratie vandaan. Het nummer Gods comic heb ik bij voorbeeld op vakantie in Groenland geschreven. Vroeger al, in de ondergrondse van Londen, verzon ik verhaaltjes bij de mensen die ik er zag. Vaak gingen die over verveling".
Kroeske vraagt hoe hij al die jaren zo produktief heeft kunnen blijven. „Ach, wat is produktief", beschouwt Costello. „De laatste twee jaar heb ik dertig liedjes geschreven, waarvan sommige met anderen. Is dat nou zo veelf Het is een proces. Die nummers staan als het ware in de hal van je huis en op een gegeven moment is de tijd rijp. Dan zet je de deur open en stuur je ze met vakantie".
Te biecht: „Commercie? Daar hou ik me met mee bezig. Ik zou m'n formules makkelijk hebben kunnen exploiteren, dan was ik nu echt rijk geweest, maar ik heb verkozen het niet te doen. Maar begrijp me goed: ik klaag niet". Costello toont zich (oprecht, naar het lijkt) tevreden met wat hij heeft: „lm lucky to have a job at all. Vandaag zit ik hier, morgen in Duitsland. Ik zing en ik praat wat met mensen. En dat alles stelt mij in staat om platen te blijven maken. Wat wil je nog meer? Andere mensen moeten er harder voor werken. Daar ben ik me goed van bewust'.'
Volgen nog. bij wijze van communie, hartverscheurende vertolkingen van Pads, paws en claws. Baby plays around en Gods comic. Elvis. geroutineerd, alléén met zijn gitaar. Die stem. Een pracht. Vrouw Cait, die zich in een ver hoekje stilletjes heeft teruggetrokken, kijkt tijdens dit alles slechts eenmaal van haar krant op om een mijmerende blik naar buiten te werpen. Storm en regen geselen de ramen. Maandagidday in Bergen aan Zee. Uitzending van betreffende aflevering van Kippevel: 3 maart, Nederland 1.
|
