|
LONDEN — Elvis Costello is van naam veranderd. Hij heet nu Declan Patrick Aloysius MacManus en dat lijkt veel op de naam die zijn ouders hem ooit eens hebben gegeven. Hij heeft ook een nieuwe en veelgeprezen LP uitgebracht (nog altijd onder het "Costello" label) waarop The Attractions, zijn gebruikelijke muzikale ondersteuners, maar in een nummer zijn te horen. En wat nog veel ongebruikelijker is: hij praat met de pers.
Het terugvallen op en werkelijke naam is klaarblijkelijk een teken dat hij aan een tweede periode in zijn carri& re is begonnen. Hij geeft zelf de volgende verklaring voor de nieuwe Declan: "Ik heb mezelf bevrijd van het beperkte idee dat andere mensen van Elvis Costello hebben. Ik ben goed begonnen, heb succes gehad en een bepaalde naam opgebouwd, maar ik wilde de beperkingen van het Elvis Costello-image achter me laten."
Dat proces heeft wat speculatieve tongen losgemaakt waar hij absoluut niet gelukkig mee is. "Het is gemakkelijk om er te veel achter te zoeken, vooral wanneer je naar psychologische motieven gaat kijken. Sommige mensen hebben gesuggereerd dat het met schizofrenie te maken heeft. Dat is de boel overdrijven tot in het absurde."
Toch is het een verwarrende zet, vooral omdat het lijkt of de naam Elvis Costello hem maar weinig beperkingen heeft opgelegd. Zijn probleem is waarschijnlijk dat hij dknkt dat zijn imago hem beperkingen heeft opgelegd.
"De eerste drie jaren van m'n carri&e waren commercieel gezien het meest succesvol. Wanneer mijn vliegtuig morgen zou neerstorten, dan zouden ze op radio 3 "Oliver's Army" en "Watching the Detectives" speien om mij te herdenken, en niet de recentere nummers."
Vermoedelijk heeft hij gelijk, al zal zijn nieuwe elpee King of America daar misschien wat aan kunnen veranderen. Uiteindelijk werkten The Attractions maar aan een nummer mee en staan er geen echte solonummers van Elvis op de LP. De meeste songs worden begeleid door een aantal zeer gerenommeerde Amerikaanse muzikanten, waaronder het Elvis Presley-team, bestaande uit Ron Tutt, James Burton en Jerry Scheff. Hun aanwezigheid heeft Elvis geinspireerd tot zijn beste zangprestatie tot nu toe.
"Ik klink relaxed en gelukkig? Zo zou jij ook klinken, wanneer je met deze mensen in de studio zat. Je hebt niets te verliezen. Mijn grootvader zei altijd: "Het kan niet mislukken, er is niets wat je tegenhoudt" en dat hield ik in m'n achterhoofd tijdens de opnamen. Elke keer als de gedachte aan de mensen met wie ze eerder gespeeld hadden me nerveus maakte, dacht ik: "Ik zit hier niet in de hoop dat er wat oude roem op mij afstraalt Zij be speelden met beroemde mensen omdat die echt goed waren, en ik ben ook echt goed. Ik heb prima nummers, dus waarom zou ik ze dan niet goed zingen?"
Verklaren
Hij heeft ook geprobeerd zichzelf "nader te verklaren — misschien duidelijker dan ooit tevoren. Je kent het wel, dat je naar een caM gaat en je hart uitstort bij een volmaakt onbekende, terwijl je het je beste vrienden niet kan verteilen."
"Mensen zoeken vaak te veel achter liedjes die niet meer dan observaties zijn. Mijn favoriet, Little Palaces (van de nieuwe LP), is een mooi maar opstandig akoestisch nummer over hardvochtigheid in Engeland, dat een plaats beschrijft waar ik kort gewoond heb. Ik kwam daar en ben met tranen in mijn ogen weer weggegaan." Een ander, waarschijnlijk ook autobiografisch, maar mysterieuzer nummer is "Suit of Light" (het enige waar The Attractions op meespelen). Dit nummer wordt beschouwd als een beschrijving van Elvis' dood, maar hij zegt zelf nadrukkelijk dat het over de morbide interesse van mensen in beroemdheid gaat.
De suggestie is wel eens gewekt dat MacManus met King of America kritiek wil leveren op de VS. Elvis ontkent dit met grote stelligheid "want wanneer je het over politiek wilt hebben: ik denk dat er een hoop racisme is tegen Amerika hier in Engeland. Amerika heeft een hoop liefde nodig."
De Eisenhower Blues, die in de jaren vijftig niet gedraaid mocht worden, heeft hij opgenomen "voor de grap. Als ik het zing, is het pure satire. Ik zou een beladen protest-song kunnen schrijven over de manier waarop de Amerikaanse cultuur en politiek zonder aarzelen terug lijken te reizen naar de tijd van Eisenhower, maar wat schieten we daar mee op? Het zou niet moeten mogen, maar het is zo duidelijk als wat. Het is net zoiets als weer een liedje over hoe verschrikkelijk Maggie Thatcher wel niet is. Wanneer je dat nou nog niet weet, ben je een stomkop."
Vreemd
Elvis Costello is altijd al een vreemde popster geweest wat betreft zijn houding ten opzichte van beroemdheid. "Ik heb het geluk gehad dat ik niet heel succesvol ben geworden" zegt hij daarover. Toch rijst het vermoeden dat Costello (en MacManus) een hernieuwde belangstelling op grote schaal voor zijn nieuwe naam en reputatie wel zou kunnen waarderen. Hij mijmert wat over het recente succes van Bruce Springsteen, iemand die toch ook al langer meedraait en nu een grote ster is.
"Springsteens plaat is niet beter dan de anderen die hij gemaakt heeft — ze zijn allemaal vrij goed. Maar hij was geen nationale held toen hij nog een groezelige zanger ergens in een barretje was. Nu staat hij plotseling op een enorm voetstuk. Hij moet vast heel verbaasd zijn en denken "wat heb ik nu dan goed gedaan?"
Elvis zou willen dat hetzelfde gebeurde met King of America. "Ik zou niet tveten waarom er geen miljoenen van verkocht gaan worden. King of America is beter dan de meeste elpees die op dit moment uitgebracht worden. Er is veel over nagedacht en er wordt goed op gespeeld. Ik denk dat het een punk-rock LP is, weet je. Gewoon omdat het zo is. Ken je een andere LP die net zo klinkt?"
| 
