From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
—
|
Recensie
Costello hervindt venijn en eenvoud
Jan Vollaard
|
De wonderen zijn de wereld nog niet uit: op zijn 67ste maakt Elvis Costello eindelijk weer eens een rockalbum dat terugwijst naar de bijtende impact van zijn debuut My Aim Is True uit 1977. Al zijn uitstapjes in americana, jazzy pop en zelfs klassiek (de valse kraai van The Juliet Letters) verbleken bij de trap onder de kont die The Imposters hem op The Boy Named If geven.
Van het priemende garagerockorgeltje in ‘Farewell OK’ tot de jungledrums van ‘The Death of Magic Thinking’ heeft Costello de eenvoud teruggevonden die zijn muziek zo urgent kon en kan maken. ‘Mistook Me For a Friend’ en ‘Magnificent Hurt’ zijn klassieke Costello-rockers, vol van venijn en vlammende observaties. Tussen al die opwinding klinkt de ballad ‘Paint the Red Roses Blue’ des te aangrijpender, zoals ‘Alison’ het deed in zijn jonge jaren. Nu nog iemand die hem durft te vertellen dat het artwork van zo’n sterk album echt niet zo lelijk hoeft.
|
Pop
Elvis Costello and The Imposters
The Boy Named If
 
|
|
|
|
|
External links
