From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
—
|
Inventieve Costello veelzijdiger dan ooit
Jan Vollaard
Scanning errors uncorrected...
|
Terwijl half Nederland zich druk maakt om een publiciteits-stunt van David Bowie, gaat Elvis Costello er zonder veel fanfare met de artistieke lauweren vandoor. Vergeleken bij de opgeblazen namaak-rock van Bowie's Tin Machine-album is Costello's recente Spike een wonder van subtiliteit en inventiviteit. Costello hoeft niet krampachtig op zoek te gaan naar een nieuwe trend of een marketing-concept, hij kan putten uit zijn eigen en andermans verleden en plaatst zijn publiek telkens weer voor verrassingen. Tijdens het Pinkpop-festival bewees hij onlangs dat hij alleen met een akoestische gitaar een groot publiek kon bespelen. In de beslotenheid van het theater staat de 34-jarige zanger nog sterker in zijn schoenen. Hij is een meester in het scheppen van wisselende stemmingen, soms ingetogen en bespiegelend, dan weer uitgelaten en humoristisch. "The beloved entertainer," zo luidt de droogkomische ondertitel van Spike. Daarmee rekent de voormalige computerprogrammeur af met het misplaatste imago van de "angry young man" waarmee hij sinds zijn debuut uit 1977 werd opgezadeld. Elvis Costello wil zijn publiek vermaken en het zo nu en dan aan het denken zetten. Als een van de meest getalenteerde songschrijvers in de popmuziek van nu, giet hij zijn venijnige teksten in pakkende liedjes met invloeden van uiteenlopende muziekstijlen als jazz en country & western.
Op de plaat kreeg hij hulp van de Dirty Dozen Jazz Band en van Paul McCartney, met wie hij een handvol nummers schreef waarvan er ook een aantal op McCartney's elpee blowers in the Dir, terechtkwam. Bij zijn solo-optredens doet Costello een beroep op zijn eigen veelzijdigheid. Hij speelt tegelijkertijd voor muzikant, conferencier en gangmaker. Zijn vroegere begeleidingsgroep The Attractions wordt nauwelijks gemist en er is volop ruimte voor praatjes tussendoor, citaten uit oude hits en instrumentale vondsten.
Bij zijn boeiende, twee uur lange show wordt niets aan het toeval overgelaten. Zo beschikt Costeilo over een arsenaal aan grappen voor het gesproken intermezzo van "God's Comic." waarin televisie als een uitvinding van de duivel werd afgeschilderd. Ook met serieuzere nummers als het indringende "Deep Dark Truthful Mirror" maakte Costello grote indruk, evenals met het nog niet op de plaat verschenen "That Day Is Done," begeleid door simpele akkoorden op de elektrische piano. Nummers van The Beatles. The Kinks en The Animals doken op tussen het eigen repertoire, met het hartverscheurende liefdeslied "I Want You" en de moderne protestsong "Tramp The Dirt Down" als emotioneel geladen uitschieters. Strikt genomen is Elvis Costello geen geweldig ranger, maar de kikker in zijn keel heeft in de loop der jaren prachtig leren kwaken.
|
Concert: Elvis Costello (zang, gitaar, piano).
Gehoord: 23/6 Carré. Amsterdam.
|
|
NRC Handelsblad, June 24, 1989
Jan Vollaard reviews Elvis Costello, solo, Friday, June 23, 1989, Theater Carré, Amsterdam, Netherlands,
|
Clipping.
Photo by Lex van Rossen.
Page scan.
|
|
|
|
External links
