|
HILVERSUM 6 SEPT. — Steeds als de blazers een knetterend intermezzo spelen, of de pauken een onweerachtig lawaai maken, kijkt Elvis Costello tevreden lachend over zijn schouder. Zó had hij het bedoeld, toen hij nieuwe arrangementen schreef voor een aantal oudere, bekende liedjes. Costello staat achter de microfoon in een studio in Hilversum, temidden van zo'n vijftig muzikanten van het Metropole Orkest. Hij zingt nummers als "Watching The Detectives," "Green Shirt" en "Episode Of Blonde." Niet alleen de instrumentaties zijn anders dan op zijn cd's, ook de sfeer van de nummers is aangepast. Zo is de reggae noir van "Watching The Detectives" (1978) nu vervangen door coole big band-swing, waar Costello vingerknippend bij croont.
Hier in Hilversum worden liedjes geoefend voor het concert in de Heineken Music Hall, vanavond in Amsterdam. Costello en het Metropole Orkest spelden eerder samen, op het North Sea Jazz Festival in 2004, en bij een aantal optredens in het Lincoln Centre in New York.
Elvis Costello (1954) heeft de afgelopen jaren gretig nieuwe mogelijkheden uitgeprobeerd. Hij maakte muziek voor een Italiaans balletgezelschap, voor de klassieke zangeres Anne Sofie von Otter, voor zijn nieuwe, jazz zingende echtgenote Diana Krall en werkte samen met de legendarische producer/liedjesschrijver Allan Toussaint. Maar nu wil hij zijn stem sparen, en na overleg met de dirigent wordt de repetitie afgerond.
Hij is vol van het Metropole Orkest. „Ik heb inmiddels met veel gerenommeerde orkesten gespeeld, uit Chicago, Boston, San Francisco. Maar hoe goed ze ook zijn, ze hebben geen ervaring met swing, of met rock 'n' roll. Ze kunnen prachtig Mahler spelen, maar een nummer als mijn 'Episode Of Blonde' zit niet in hun systeem.
„Het Metropole Orkest kan het wel. Ik maak vaak zelf de orkestarrangementen. Die andere orkesten pikken mijn dramatische accenten niet op. Zij zijn getraind om respectvol te spelen. Als er staat 'mezzo forte' dan krijg je ook mezzo forte. Maar de muzikanten van het Metropole Orkest hebben flair. Bijvoorbeeld, voor mijn nummer 'Green Shirt' heeft mijn pianist Steve Nieve een arrangement bedacht. Het nummer gaat over een typende secretaresse. Als muzikaal grapje laat Steve dat typen horen, door de percussiespelers. Dat vinden ze helemaal niet gek."
Met de uit New Orleans afkomstige Allen Toussaint (die New Oileans-legendes als Irma Thomas, The Neville Brothers en Dr. John produceerde) maakte Costello de cd The River In Reverse, die onlangs verscheen. De cd werd gemaakt in de chaotische periode na de overstroming van de stad in 2005.
Wat is een "river in reverse"? „Het is geen directe verwijzing naar het water. Die omgekeerde rivier staat voor de mentaliteit van veel mensen tegenwoordig. De manier waarop dingen 'stromen' is omgekeerd aan hoe het zou moeten zijn. Mensen geven niet om anderen, er is weinig betrokkenheid. En het gaat over nog veel meer. Het mooie ván liedjes is dat ze niet eenduidig hoeven te zijn. Dat is meer iets voor politici."
Is humor nog altijd een belangrijk onderdeel van zijn liedjes? „Je kunt niet alle gevoelens op een zware manier beschrijven, maar ook niet allemaal met humor. Toen ik laatst werkte met Allen Toussaint, viel mc weer op hoc hij er in slaagt om zware onderwerpen op een luchtige manier te brengen. Bijvoorbeeld het liedje 'Who's Gonna Help Brother Get Further?,' op onze cd, daarin zingt hij "What happened to the Liberty Bell I heard so much about? / Did it really ding-dong?! It must have dinged wrong / It didn't ding long." Het klinkt als een kinderliedje, totdat je beseft dat het gaat over de 'Liberty Bell,' die niet voor iedereen op dezelfde manier klingelt."
| 
