Amsterdam Telegraaf, July 20, 1991: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
(create page for De Telegraaf preview of Concert 1991-07-22 Rotterdam)
 
m (fix file extension)
Line 265: Line 265:
<small>Elvis Costello: "Daar was 'Punk' goed in: onzekerheid omzetten in arrogantie." Photo: [[Lex Van Rossen]]
<small>Elvis Costello: "Daar was 'Punk' goed in: onzekerheid omzetten in arrogantie." Photo: [[Lex Van Rossen]]


[[image:1991-07-20 Amsterdam Telegraaf page 23.jpg|x120px|border|page 23]]
[[image:1991-07-20 Amsterdam Telegraaf page 23.png|x120px|border|page 23]]
<br><small>Page scan.</small>
<br><small>Page scan.</small>



Revision as of 08:59, 22 May 2017

... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Amsterdam Telegraaf

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

ELVIS COSTELLO

„Muzikant op een veerboot dat leek mij wel wat”

translate
  Jip Golsteijn

Amsterdam, Zaterdag
"McCartney moet hebben besloten dat meer dan vier songs van ons samen op zijn laatste plaat misschien de indruk zou kunnen wekken dat hij als songschrijver minder produktief zou zijn. Maar ik vond het een tamelijk onverdraaglijk idee dat twee van de beste songs uit ons samenwerkings- verband op de plank zouden blijven liggen. Ik heb hem gevraagd of hij er bezwaar tegen had dat ik 'So Like Candy' en 'Playboy To A Man' op Mighty Like A Rose zou zetten en hij zei: „Doe maar, als je op mijn volgende popplaat moet wachten duurt het nog veel langer voor het publiek ervan hoort..."

Toen wist ik nog niet dat hij een Semi-officiële live-plaat zou uitbrengen en dat oratorium was nog geheim, hoewel „iedereen" in Liverpool er alles van wist, of dacht te weten- Hoe dan ook, ik kon ze goed gebruiken, zo kort nadat mijn ziel had leeggegoten voor "Spike."

Uitgesproken tevreden kijkt Elvis Costello de kamer rond. Het hotel, dat twee Amsterdamse grachten met elkaar verbindt, mag dan een favoriet, zijn van de medewerkster van zijn platenmaatschappij die verantwoordelijk is voor de logistiek van zijn wereld (promotie) tournees, hij is er in die loop der jaren zelf ook behoorlijk dol op geraakt. Hij drinkt tenminste al tijden niel op het hotel bij het Centraal Station, waar de Ierse kamermeisjes hun landgenoot het bed uit stofzuigden als hij na een wilde nacht wilde uitslapen, omdat zij immers hetzelfde hadden gedaan en niettemin om zeven uur hadden moeten beginnen.

„Zonder haar talent — en de mazzel mij te zijn tegengekomen natuurlijk, haha... — had mijn Caitlin zon leven kunnen leiden. Ik was waarschijnlijk zelf blij geweest met een baantje als muzikant op de veerboot over de lerse Zee, net als mijn vader. Hoewel ik vanaf het prille begin altijd voor honderd procent overtuigd ben geweest van mijn eigen genialiteit, had ik nooit gedacht dat ik aan mijn composities jaarlijks een steeds vetter wordende cheque over zou houden. Wie me vijftien jaar geleden had voorspeld dat ik genoeg voor een volledige plaat aan songs met Paul McCartney zou schrijven, had ik laten opnemen. Maar Paul en ik hebben samengewerkt als de schrijvers in het beroemde Brill Building in New Vork. Eerst vakmanschap, dan inspiratie. In de voetbalsport hoor je altijd dat je geluk kunt afdwingen. Zo kan je in de rock & roll inspiratie afdwingen."

Rommelen

„We hebben aan de elf songs die we samen hebben geschreven niet meer dan vijf etappes, van drie of viei dagen elk, gewerkt. Na een dag rommelen met gitaar en blocnote op schoot nam ik een cassette mee op de trein naar Londen. De volgende dag suggereerde ik bepaalde veranderingen. Hij had ei altijd ook wel een paar. Dan "repareerden" we eerst de song waaraan we de vorige dag hadden gewerkt en als hij klaar was begonnen we aan de volgende. Maar je weet natuurlijk niet of we zo goed waren geweest als Leiber en Stoller als we elke dag in een kantoortje zonder ramen liefdesliedjes vooi Elvis hadden moeten zitten bedenken." „Het merkwaardige is dat, hoewel we niet meer zouden weten wie precies wat schreef, onze gezamenlijke songs "McCartney" klinken als hij ze opneemt en „Costello" als ik dat doe. Daarom zou het leuk zijn als ze ooit worden „gecovered" door anderen. Het liefst door „echte" zangers, zoals Joe Cocker, Ray Charles of Hank Williams Junior."

„Ik ga op tournee met de band van mijn dromen. Op het eerste gezicht hebben mensen als Larry Knechtel, Jerry Sheff en Pete Thomas niets met elkaar gemeen dan dat het allemaal 'mavericks' zijn, maar ze klinken of ze altijd met elkaar hebben gespeeld, en nog Costello-songs ook! Dat is het resultaat van ongelimiteerd vakmanschap. Maar er spreekt ook een opofferingsgezindheid uit die ik tot voor kort zelf miste. Misschien was het de frustratie — de motor waarop "punk" liep — misschien mijn afkomst — uit een lerse minderheid in een grote Engelse havenstad — misschien was het gewoon een weeffout in mijn karakter. Feit is dat ik zwaar geïmponeerd ben door dat zuidelijk aristocratische van Larry Knechtel en Jerry Sheff. Ik denk niet dat er iemand van belang in de rock & roll is met wie die twee niet hebben gespeeld, en nu staan ze met mij op zon prachtig podium als dat van De Doelen!" „De punkfilosofie, of wat daarvoor moest doorgaan, dicteerde dat een band een organisch gegroeide vriendenclub moest zijn, maar daar was bij The Attractions geen sprake van. Het waren jongens die al jaren een sluipweg in de jungle van de muziek- industrie zochten en die plotseling in mij hadden gevonden. De zal niet zeggen dat we elkaar in de loop der jaren niet zeer na zijn gekomen, maar echte vrienden zijn we nooit geweest. Ik vind ook niet dat ik „verraad" heb gepleegd; noch aan de punkfilosofie, noch aan The Attractions. In Nashville, het conservatieve hart van Amerika, waar we Almost Blue opnamen, heb ik als een leeuw voor ze gevochten, want een vakman als Billy Sherrill kon de attractie van The Attractions met geen mogelijkheid inzien, laat staan horen, haha..."

Reputatie

„Gaandeweg kregen we in Nashville de reputatie dat we al die legendarische songs aanpakten met kettingzagen en stoomhamers, in plaats van met gitaren en drums. Ik zie nog de monden openvallen, aan de andere kant van het glas, toen wij 'Why Don't You Love Me Like You Used To Do' van Hank Williams — senior, uiteraard — hadden aangepakt. 'Kunnen jullie dat even dubbelen?' vroeg Billy Sherrill. Zonder twijfel ironisch. Maar wij walsten gewoon nog een keer over dat nummer heen. Zo is het op de plaat gekomen. Na de ervaringen in Nashville was de band ervan overtuigd dat we een vriendenclub waren en altijd waren geweest. Pas toen begonnen de problemen echt." „Alle Britse drummers die zijn opgegroeid in de slagschaduw van Keith Moon hebhen op een gegeven 'moment moeten beslissen of ze hun grote voorbeeld moesten volgen of volwassen moesten worden, bijvoorbeeld door te luisteren hoe mensen als Jim Keltner spelen. Pete Thomas is zo verstandig geweest het laatste te doen, zij het rijkelijk aan de late kant. Maar beter laat dan nooit. Nu kan hij moeiteloos zijn partijtje meespelen met de wereldtop. In de nadagen van The Attractions had hij zonder twijfel geëist dat de wereldtop zich aan hém had aangepast, als hij zichzelf al niet wereldtop had gevonden! Daar waren wij trouwens toch goed in, de zogenaamde coryfeeën van de zogenaamde punk: onzekerheid omzetten in arrogantie. Wij hadden het uitgevonden! Wat we niet beseften was dat het wiel er al was. Tot het over ons heen reed..."
Elvis Costello and the Rude 5
maandag 22 juli a.s.
De Doelen-Rotterdam

-

De Telegraaf, July 20, 1991


Jip Golsteijn previews Elvis Costello and the Rude 5, Monday, July 22, 1991, De Doelen, Rotterdam, Netherlands.

Images

clipping
Clipping

photo
Elvis Costello: "Daar was 'Punk' goed in: onzekerheid omzetten in arrogantie." Photo: Lex Van Rossen

page 23
Page scan.

-



Back to top

External links