Amsterdam Telegraaf, June 24, 1978

From The Elvis Costello Wiki
Revision as of 17:43, 23 January 2020 by Zmuda (talk | contribs) (fix link / formatting)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Amsterdam Telegraaf

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello: moordend tempo


translate
   Jip Golsteijn

Vierenvijftig platen-maatschappijen en muziekuitgeverijen heeft Elvis Costello afgelopen voor hij bij het kleine Stiff-Label onderdak kwam met precies dat repertoire waarvan hij inmiddels meer dan twee miljoen platen heeft verkocht en waarvoor hij geregeld zalen plat krijgt, net zo ogenschijnlijk gemakkelijk als het Amsterdamse theater Carré.

Ik moet vér in mijn herinnering teruggaan om een prestigieuze Nederlandse zaal in een dergelijke staat van opwinding aan te treffen, maar Costello's prestatie is nog aanzienlijk groter dan die van Bruce Springsteen destijds in de RAI. Wat "de toekomst van de rock" eigenlijk pas in het toegift lukte, kreeg Costello vrijwel vanaf het begin voor elkaar: het publiek op de been en aan zijn voeten.

Onlangs vertelde Costello me dat het Amerikaanse publiek dat nietsvermoedend naar zijn concerten kwam, doorgaans zo stoned arriveerde dat er gemiddeld vier nummers voorbij waren voor men goed en wel besefte dat het begonnen was. Het Nederlandse publiek was wat dat betreft een stuk alerter, maar zal toch alle energie nodig gehad hebben om de gebrilde tuinslang op het podium bij te houden. Costello legde een moordend tempo op, pas na het vierde nummer door een kort welkomswoord onderbroken.

Het publiek bleek volkomen op de hoogte van de inhoud van Costello's werk, dat zich tekstueel voornamelijk bezighoudt met thema's; als schuldgevoel, frustratie en wraak en muzikaal teruggaat tot op het bot van de rock 'n' roll. Een simpele begeleiding van bas en drums, hier en daar een versierinkje op gitaar en orgel en daar bovenop — zelden gesteund door een tweede stem — de "lead" van Costello, die zijn bijtende teksten als kogels uit een machinegeweer de ruimte in knalt. Alles kwam er op die manier even simpel als effectief uit: "Night Rally," "Less Than Zero," "Miracle Man," "Lipstick Vogue," "Pump It Up," "The Angels Wanna Wear My Red Shoes," "Radio, Radio" en de hits "Watching the Detectives" en "Chelsea," waarin hij zich een korte improvisatie permitteerde. Dat Costello, onlangs op deze tournee in België van 't podium gefloten, het in het voor zijn muziek uitermate geschikte Carré zelf ook naar zijn zin had mag blijken uit het feit dat hij in het uit drie nummers bestaande toegift "Alison" had opgenomen.

Dichter bij een echte long song is Costello nooit gekomen en het nummer is in de loop der jaren zoveel voor hem persoonlijk gaan betekenen dat hij het nog maar nauwelijks over de lippen kan krijgen en het pas uitvoert als de omstandigheden ideaal zijn. Costello moet in Carré de laatste eventuele twijfel over zijn klasse hebben weggenomen.


Tags: Theater CarréAmsterdamThe AttractionsBruce SpringsteenRAINight RallyLess Than ZeroMiracle ManLipstick VoguePump It Up(The Angels Wanna Wear My) Red ShoesRadio, RadioWatching The Detectives(I Don't Want To Go To) ChelseaAlison

-

De Telegraaf, June 24, 1978


Jip Golsteijn reviews Elvis Costello & The Attractions, Thursday, June 22, 1978, Theater Carré, Amsterdam, Netherlands.

Images

clipping
Clipping.

Page scan.
page

-



Back to top

External links