Amsterdam Telegraaf, October 15, 1977

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Amsterdam Telegraaf

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello


translate
   Jip Golsteijn

Scanning errors uncorrected...

„Ik praat nooit over het verleden en zeker niet over het mijne. Het is trouwens helemaal niet interessant; door jouw vragen niet te beantwoorden bespaar ik jou en je lezers een stomvervelend artikel. Ik weet het toch van mezelf? Ik word doodziek van die verhalen van popmusici over de moeilijkheden die ze ooit ondervonden van de zaalhouders, de drugs die ze in de studio gebruiken, de manager die ze belazerde, het stomme publiek in de provincie dat hun fantastische muziek nooit heeft begrepen, de platenmaatschappij die niet weet hoe ze al die schitterende produkten aan de man moet brengen. Man, wat is dat allemaal vervelend! Ik lees nog liever het weerbericht. Dat verandert tenminste nog eens”.

„Mijn verleden ligt achter me Was je er bij dan weet je wat ik deed en vond je het goed of slecht. Was je er niet bij dan heb je het gewoon gemist. Iedereen die nu ik bekend geworden ben in mijn verleden wil graven is van harte welkom. hij zal alleen van mij geen enkele medewerking krijgen. Trouwens, ik zou je heel gemakkelijk iets wijs kunnen maken. Weet jij veel of ik in een soulband in Glasgow heb gespeeld of in een folkband in Dublin? En wat dan nog? Het heeft niets te maken met wat ik nu doe en helemaal niets met wat ik binnenkort ga doen".

„Ik heb een ouwe kop, maar ik zal het er mee moeten doen. Ik ben echt 22, al schijnt niemand dat te kunnen geloven. Nee gitaar spelen heb ik niet geleerd vlak voor we elkaar hier troffen, maar ik zal je niet vervelen met verhalen hoe moeilijk het was om die drie akkoorden die in de meeste van mijn songs zitten te leren spelen. Ik schrijf nu een jaar of zeven songs, maar ik wil alleen praten over de songs die op My aim is true staan. De andere heb ik weggegooid of ik ga ze nog gebruiken, maar in ieder geval heb je ze nooit gehoord. En dan praten we eigenlijk nergens over, nietwaar?"


Vergelijkingen

„Luister nou jongen! Ik schrijf één song per week en dat doe ik al heel lang. Dacht je dat het allemaal classics waren? Ik heb songs weggegooid die ik vorige maand maakte adat ik ze niet goed neeg vond. Dacht je dat serieus ging ziten eieren over songs die ik ven jaar geleden heb maakt?"

,,Man, al die ergelijkingen! Het begon en paar maanden eieden voorzichtig met Graham Parker, oornamelijk omdat ik in zijn voorprogramma kind. Later zijn daar achtereenvolgens Frankie Vallie, Van Morisson, Bobby Bland, Frankie Miller, de vroege Beatles n Bruce Springsteen ijgekomen. Volgens mij Iaat het helemaal ergens op, maar goed. Al te druk maak ik me er ou ook weer niet over, rant per slot van ekening kan je beter met die mensen vergeleken worden dan met Engelbert Humperdinck".

„Invloed? Ook zo iets. Er is géén artiest, maar dan ook geen enkele door wie ik blijvend beinvloed ben. Ja, natuurlijk, als kind heb ik wel eens naar. de radio geluisterd, maar dat doet toch iedereen. Nou, vooruit dan: de Beatles vond ik wel aardig. Please Please Me was de eerste plaat die ik ooit kocht, maar ik maak me sterk dat er nog wel een paar duizend Britten van mijn leeftijd zijn die daar zijn beginnen te tellen omdat in die tijd voor hen nog geen sprake was van enig muzikaal perspectief.

Trouwens, Cliff Bennett en Georgie Fame vond ik net zo goed, hoor. Ik herinner me maar één song waar ik absoluut kapot van was; Silhouettes van Herman's Hermits. Ik kon er niet over uit dat mijn vriendjes dat een waardeloze song vonden. Ik heb me maandenlang als Petrus gedragen en Herman's Hermits verloochend. Kennelijk was het in arbeiderskringen niet toegestaan Silhouettes van Herman's Hermits mooi te vinden. Daar heb ik me bij neergelegd. Dat moet zo'n beetje de laatste keer zijn geweest dat ik me sowieso ergens bij neerlegde".


Straatleven

„Springsteen de nieuwe hogepriester he' Nou, dat moet ik nog zien hoor. Ik word persoonlijk nogal akelig van dat geromantiseer van het straatleven. Ik ken het straatleven zeer goed mag ik wel zeggen en ik heb het van alles gevonden — gewelddadig, verpestend, armoedig, vervelend — maar nooit romantisch. Er ligt géén glamour op straat. Humor trouwens ook niet.

Elke komiek uit een Noordengelse industriestad doet het zo voorkomen, maar ze hebben allemaal een team van intellectuelen die de grappen in een mahoniehouten kantoor voor ze bedenkt. Zo is het in de muziekbusiness, zo is het in het filmbedrijf, w is het in de toneelwereld, zo is het in het hele leven. De hersens en de opleiding, die bepalen de macht en capaciteiten en inzicht doen er nauwelijks iets toe".

.,Ik schrijf geen songs om de gevoelens van de massa te vertoiken, ik schrijf ze om uitdrukking te geven aan mijn eigen emoties. Ik moet er echt niet aan denken dat ik volgelingen zou krijgen die mijn woorden gaan verspreiden! Ik ben ook helemaal niet bevoegd om ergens mijn licht over te doen schijnen, want ik weet van alles net zoveel als welke Jan met de Pet dan ook. Sinds een of andere journalist daar een beetje ingedoken is heeft iedereen het over het anti-fascistische in Less Than Zero. Inderdaad gaat die song zijdelings over het National Front, maar er zit geen weloverwogen hekeling van het fenomeen achter. Ik zag die zak van een Martin Webster eens raaskallen op de TV en ik werd zo woedend op die lapswans dat ik in vijf minuten Less Than Zero heb geschreven. Ik dacht: Begint dat gedonder nou ook al in Engeland? Want voor die tijd stelde ik me fascisten voor als halfgare Duitsers of ijdele banaantjes met een uniform aan".


Goeie songs

„Ik vind het prachtig als de mensen mij zo'n peer vinden om mijn songs, maar of ze mijn manier van gitaarspelen muziek vinden interesseert me al veel minder en wat ze van me denken als persoon laat me volkomen koud. Sterker nog: ik werk er bewust aan dat niemand me als een ster gaat zien. Aan sterren worden altijd bovenmenselijke eigenschappen toegeschreven en ik wil de mensen juist duidelijk maken dat ik net zo'n zak ben als zij.

Ik word óók dronken op zaterdag en stierlijk vervelend, ik kijk ook naar de waardeloze TV-programma's zonder een woord van kritiek, ik maak me ook maar één keer in de week een heel klein beetje druk om de honger in India en ik moet óók een bus voor m'n neus horen rammelen voor ik er wat ingooi, als ik er al niet langs kan lopen. Het enige waarin ik me van al die troosteloze mensen onderscheid is dat ik erg goeie songs schrijf".

„Noem jij ze maar op en ik ben er geweest. Echt waar, praktisch alle platenmaatschappijen en uitgeven van Londen heb ik opgezocht. Precies één jaar lang en een jaar heeft 365 dagen, niet? Zaterdag en zondag zijn ze dicht, dus reken maar uit! Nee, ik overdrijf helemaal niet".


Feilloze boys

„Ik kwam met demo's met daarop mijn gitaar en mijn stem, want ik kon in die tijd niet eens eten kopen, laat staan demo's maken met andere muzikanten erop! Ik dacht dat dat geen probleem zou zijn, want het eerste waar een producer of uitgever prat op gaat is het feit dat hij door zijn feilloos gehoor en zijn nog feillozere inzicht door demo's van matige kwaliteit heen kan luisteren. Nou, vergeet het maar, Alle songs die op My aim is true staan hebben die feilloze boys gehoord en het beste dat ik erover te horen kreeg was dat ze wat weinig instrumentatie hadden".

„Nou ben ik ook niet het type dat zo'n kantoor binnenkomt en zegt: Mijnheer, ik heb hier een paar songs die een beetje gepolijst moeten worden en met een goede producer misschien wel een aardige plaat kunnen opleveren, als u mij misschien daarmee wilt helpen in uw oneindige goedheid... Nee, ik zei dan: Ik heb hier een aantal fantastische songs, het lijkt me het beste als u ze opneemt en uitbrengt. Stiff was de enige maatschappij die positief reageerde en de zaak binnen een paar weken van de grond had. En wat bleek? Ik had gelijk, zij hadden gelijk. My aim is true heeft uitstekend verkocht. 150.000 platen voor een debuut is zelfs uitzonderlijk goed".

„Man, wat je allemaal voor stompzinnigheid moet aanhoren van mensen die er geacht worden verstand van te hebben! Ik kan de tekst niet verstaan, het is niet commercieel genoeg. er staan geen singles op. Werkelijk ongelooflijk. Ik heb nooit mijn zelfvertrjuwen verloren, ai begon ik me op het laatst wel af te vragen of ik misschien krankzinnig was. Maar dan zette ik de radio weer eens aan en hoorde al die troep en dan wist ik opeens weer dat ik toch wel wat bijzonders maakte".

„Bitter? Nou dat kan best. Dat ben ik niet in dat jaar geworden overigens, dat was ik al. Ik had geen enkele illusie over de muziekbusiness toen ik erin stapte. maar het is nog behoorlijk tegengevallen. Zelfs de man die tegen me had moeten zeggen: Jongen, blijf maar bij mij in de buurt, dan is stardom een kwestie van tijd, zelfs die was er niet. Ze waren nog veel stompzinniger. Je hoeft zo'n man maar aan te kijken en je weet al dat hij voor geen drie stuivers deugt. Tegen beter weten in draai je toch maar met je handje en ja hoor: Ik versta de tekst niet..."


Niemand bedankt

„Bij Stiff was het echt essentieel anders. Ik kwam daar op kantoor, een werkplaats van vijf bij vijf en de twee jongens van wie ik dacht dat ze telefonist en de portier waren, waren de twee hoogste kopstukken, Jake Riviera en Dave Robinson. Ze luisterden de band af zonder één opmerking en zeiden daarna: Ja, O.K. We nemen het op. Wat zijn je voorwaarden?"

„Nou. die voorwaarden waren niet bijzonder. Ik wilde bijvoorbeeld geen groot voorschot, waar de hele business tegenwoordig mee begint en eindigt. Stiff heeft een versterker en een bandrecorder voor me gekocht om de demoitjes in het vervolg niet lulliger te hoeven maken dan strikt noodzakelijk is. Het voorschot is trouwens verrekend met de royalties". „Nee, geen credits op de hoes. Dat vind ik ook zo'n plaag in de business. Al die geestigheden. Wij danken de firma Johnny Walker voor de verfrissingen. Weerzinwekkend! Nee, ook de muzikanten staan er niet op.

Ik kende ze amper toen we My aim is true opnamen en nu ik ze wel ken weet ik dat het niet van die knakkers zijn die zo graag up een hoes vermeld worden. Eiger lijk wilde ik er maar één ding opzetten. Dat was: _Niemand bedankt! „Als reactie op die artiesten die zelfs hun moeder bedanken voor hun geboorte. Maar helaas, The Damned waren me net voor, die deden net zo iets. Toen heb ik maar van elke informatie afgezien".


Transistorradio

„Met Nick Lowe, mijn producer. heb ik gewoon mazzel gehad. Hij voelde precies aan wat ik met My aim is true voorhad en technisch heeft hij dat in goede banen galeid. Dat is dan ook het enige waarvoor een producer moet zorgen. Ik ben buitengewoon tevreden over het geluid. Alle songs klinken fantastisch op de transistorradio. Daar heb ik ze ook voor gemaakt, niet om er geluidsinstallaties mee te demonstreren in Bond Street.

Trouwens, wat mij betreft mogen de mensen die geld voor mijn plaat hebben neergelegd er daarna mee doen wat ze willen. Als ze maar geluisterd hebben naar mijn songs, daar gaat het cm, dat is voor mij het belangrijkste. Als ze hem boven een kaarsvlam in vieren willen vouwen zonder hem te laten breken is het mij goed, als ze bijvoorbeeld een kerf erin maken zodat ze meteen van het vierde naar het zesde nummer kunnen, prima!"

„Ik weet echt niet wat ik me moet voorstellen bij succes. Ik weet wel wat ik niet wil. Ik wil bijvoorbeeld géén groot huis op het platteland. Ik wil géén Rolls voor de deur. Ik wil géén jacht. Ik wil geen enkele party bezoeken waar ik Elton John kan tegenkomen. En wat ik helemaal niet wil is een band met goeie musici. Ik word gek van een solo die langer dan vijftien seconden duurt. Bij mij geen solisten. Het mag onder geen enkele voorwaarde kunst worden. Kunst wprdt gemaakt voor mensen die het betalen kunnen en buiten hun geld dan ook geen enkele maatstaf voor artisticiteit kennen. Het publiek waarvoor ik wil werken heeft geen boodschap aan kunst. Weinig kunst in de kroeg op de hoek".


Zielloos machtsvertoon

„Yes, Genesis, Led Zeppelin. Belachelijke muziek. Stelt helemaal niets voor, alleen maar zielloos machtsvertoon. Hoe goed kan ik worden op mijn instrument zonder God te worden? Ze kunnen geen song schrijven, die gasten. Het is wat kalenderwijsheid rond één riff, meer niet. Heb jij ooit wel eens iemand ontmoet die dierbare herinneringen heeft aan een song van Jimmy Page of Jon Anderson? Nou dan! Je hoort toch ook nooit een mens zeggen: Tjee zeg, Mary en ik hebben toen zo'n onvergetelijke avond gehad.

We hebben het Royal Philharmonic Orchestra de Vijfde van Beethoven zien doen en die avond zijn we voor het eerst met elkaar naar bed geweest... Nee, ze zeggen: Die avond hoorden we in de kroeg Summer in the City van The Lovin' Spoonful. We zijn toch lam geworden! En een lol gehad! En nog een meid versierd ook!"

„Maar het kan nog een stuk erger dan Genesis, hoor. Joni Mitchell, James Taylor, Dory Previn. Dat gezeur over zichzelf. En al die vrouwen zich maar Identificeren met dat lijden van zo iemand. Het zijn ook uitgerekend al die grieten die nooit iets hebben meegemaakt die zich zo kunnen herkennen in die narigheid".

„Nee jongen, gewoon een song schrijven, dat Is het wel. Songs zijn ontzettend belangrijk. Heel effectief. Maar aan de andere kant: als ik er bergen mee kon verzetten dan was ik wel Einstein of Russell geweest..."

Scanning errors uncorrected...

-

De Telegraaf, October 15, 1977


Jip Golsteijn profiles Elvis Costello.

Images

page 10
Photo by Barry Schultz.


Elvis Costello


translate
   Jip Golsteijn

De eerste keer dat ik Elvis Costello zag was in de Londense bar The Nashville. Ik was op weg naar het vliegveld in de absolute zekerheid het laatste vliegtuig te zullen missen en zag op de affiches dat Graham Parker Et The Rumour speelde. Eenmaal binnen kreeg ik te horen dat ik nog tenminste een uur op de groep zou moeten wachten omdat men besloten had pas te beginnen als er wat meer publiek zou zijn. Onaangekondigd begon een kwartier later het voorprogramma, ene Elvis Costello.

Het publiek dat er was keek niet op of om en praatte rustig door het eerste nummer heen. Bij het volgende nummer waren ze stil, bij het derde kwam er voorzichtig applaus en drie kwartier later ging de gebrilde bankbediende met zijn elektrische Fender onder een ovatie richting kleedkamer. Dat was eind mei.

De tweede keer was een paar weken later tijdens de CBS Convention. 's Middags was hij al gesignaleerd met een bord op rug en buik waarop stond aangekondigd dat die avond Elvis Costello voor de conventiegangers zou optreden en menigeen vroeg zich af hoe dat mogelijk was omdat Costello immers niet op 't op geschept papier gedrukte programma stond en bovendien niet eens bij CBS onder contract stond. 's Avonds werd Elvis Costello gearresteerd toen hij voor de deur van het Londense Hilton Hotel de dames en heren van CBS een voorproefje gaf van zijn nog uit te brengen elpee My aim is true.

De dorde keer dat ik Elvis Costello zag was in het Hilversumse etablissement De Jonghe Graef van Buren. Er was in die tijd heel wat gebeurd. Costello's plaat was uit, stond op de Engelse hit-parade, had inmiddels 150.000 verkocht en er was geen dag voorbijgegaan of Elvis was in de Engelse pers luidruchtig geprezen om zijn simpele, maar met klasse geladen songs als My red shoes, Alison, Less than zero, Welcome to the working week en Miracle Man. Succes bleek hem niet veel gedaan te hebben, daarvoor Jagen de vernederingen, de bette opmerkingen en het onbenul waarmee hij tijdens de een kaar durende „tournee" met bovenstaande songs langs platenmaatschappijen en uitgeverijen was geconfronteerd nog veel te vers in het geheugen.

Geobsedeerd, dat is het juiste predikaat voor de spreektrant van Elvis Costello. Van achter zijn brilleglazen — type Géén Gezicht 77 — bleef hij zich er argwanend van vergewissen of ik wel goed nota nam van de woor den die hij met de snelheid van een machinegeweer op me afvuurde. Dat kostte me geer moeite...

Scanning errors uncorrected...

-



Back to top

External links