Dutch Volkskrant, November 11, 1983: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
(+remaining text)
m (formatting)
Line 32: Line 32:
''En nu sta je doorlopend voor televisie- en fotocamera's, spellen journalisten je levensloop uit en ben je publiek bezit geworden.
''En nu sta je doorlopend voor televisie- en fotocamera's, spellen journalisten je levensloop uit en ben je publiek bezit geworden.


„Neenee, ik heb alles onder controle. Nadat Armed Forces uitkwam, mijn derde eljpee, heb ik wat jij schetst inderdaad meegemaakt. Ik heb de zelfdiscipline uit alle hoekjes van mijn geest bijeengeschraapt en ben weer mezelf geworden — verdoemd en gelouterd door het wereldsucces van één plaat, komisch, niet? Tegenwoordig laat ik de omstandigheden niet meer met me aan de haal gaan. Artistiek gezien heb ik mezelf in de hand en weiger ik me, door welke verwachting ten aanzien van mij dan ook, te laten intimideren. Niet door fans, niet door de platenmaatschappij, niet door critici.
„Neenee, ik heb alles onder controle. Nadat ''Armed Forces'' uitkwam, mijn derde eljpee, heb ik wat jij schetst inderdaad meegemaakt. Ik heb de zelfdiscipline uit alle hoekjes van mijn geest bijeengeschraapt en ben weer mezelf geworden — verdoemd en gelouterd door het wereldsucces van één plaat, komisch, niet? Tegenwoordig laat ik de omstandigheden niet meer met me aan de haal gaan. Artistiek gezien heb ik mezelf in de hand en weiger ik me, door welke verwachting ten aanzien van mij dan ook, te laten intimideren. Niet door fans, niet door de platenmaatschappij, niet door critici.


„Wat de publiciteit betreft: die kan me onmogelijk het gevoel geven dat ik publiek bezit ben, want het gros van de buitenlandse journalisten die mij interviewen schrijven in een andere taal. Ik lees hun stukken niet — ik bedoel, ik begrijp er toch geen woord van — dus wat zij schrijven, en wat mensen over mh' lezen, raakt me ook niet In Engeland is de situatie niet wezenlijk anders. Bc ben er natuurlijk tamelijk bekend, maar niet wat je noemt a ''household name''."
„Wat de publiciteit betreft: die kan me onmogelijk het gevoel geven dat ik publiek bezit ben, want het gros van de buitenlandse journalisten die mij interviewen schrijven in een andere taal. Ik lees hun stukken niet — ik bedoel, ik begrijp er toch geen woord van — dus wat zij schrijven, en wat mensen over mh' lezen, raakt me ook niet In Engeland is de situatie niet wezenlijk anders. Bc ben er natuurlijk tamelijk bekend, maar niet wat je noemt a ''household name''."

Revision as of 12:58, 21 February 2018

... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Dutch Volkskrant

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello heeft alles weer goed onder controle


translate
   Rogier van Bakel

Scanning errors uncorrected...

„Op de Bühne heb ik soms't gevoel dat ik de toppen van de hemel raak”

Wars van elke wave of trend verhaalt El vis Costello al acht elpees lang op unieke, indringende wijze over hoop en teleurstelling. Zijn voorliefde voor roots-muriek als country en soul drukt evenzeer een stempel op zijn eigentijdse passie-pop als invloeden uit het chanson en de Britse music hall-traditie. Deze week trad hij op in Nederland.

Langzaam, in de loop van de vermoeiende dag, is het imago van de onberispelijke gentleman van hem afgegleden. Als een Romeinse halfgod heeft hij zich in de kussens van het bankje genesteld, half-liggend. Hij stopt bedachtzaam fruit in zijn mond om het beeld te vervolmaken. Zijn spraak is schor en lijzig, wat op gezette tijden kortstondig verbetert als hh' een flesje Perrier aan de lippen heeft gezet. Deze sater-achtige figuur is één van de meest getalenteerde songschrijvers uit de popmuziek. Het Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone wijdde vorig jaar een cover-artikel aan hem, waarin hij werd aangeprezen als de som der talenten van Randy Newman, Bob Dylan, Buddy Holly en John Lennon.

De dosis vitriool die Costello in zijn songs stopt is nu al legendarisch. Hij draait er rijn hand niet voor om iemand "a mind like a sewer and a heart like a fridge" toe te dichten. Vermaard is hij om de trefzekerheid van zijn vaak gecompliceerde arrangementen, waarin koperinstrumenten sinds zijn jongste succeselpee Punch The Clock een belangrijke rol spelen. De vraag is of hij kan ringen of niet? Sommige critici heeft de gelijkenis tussen Costello's stembanden en die van een geit diep getroffen. Anderen raken juist tot tranen toe geroerd door zijn croonende, wat jankerige zangorgaan, dat onvermoeibaar blijkt in het verkennen van het grensgebied tussen kitsch en kunst.

Vanachter de dikomrande brilleglazen kijken twee neutraal blikkende ogen me aan. Of er nog wat van komt, wil hh' zwijgend en niet onvriendelijk weten.


Mij lijkt het niet alles, zon leven dat een aaneenschakeling is van plaatopnamen, wereldtournees, muffe hotelkamers en interviews.

„Ik ben tamelijk gelukkig met het leven dat ik leid. Verplichtingen horen bij welke levensstijl dan ook, maar ik wantrouw musici die over hun harde bestaan klagen omdat touren zo vermoeiend zou zijn. Er zijn natuurlijk leukere dingen dan steeds opnieuw in bussen en vliegtuigen stappen, maar ik vermoed dat een gemiddelde popmuzikant hooguit twee uur per dag werkt. Als-ie een setje nieuwe snaren op zijn gitaar heeft gezet wil-ie al een dag totale rust met koude compressen."

„Behalve saaie zh'n er ook mooie momenten in het muzikantenbestaan, daaraan trek je je in je sombere buien op. Soms, op de Bühne, heb ik het gevoel dat ik de toppen van de hemel raak. Daar doe je het voor. Mijn leven nu is altijd nog heel wat opwindender dan in de tijd dat ik een computer bediende. Dat deed ik alleen om de huur te kunnen betalen. Erg verheffend was het niet."

En nu sta je doorlopend voor televisie- en fotocamera's, spellen journalisten je levensloop uit en ben je publiek bezit geworden.

„Neenee, ik heb alles onder controle. Nadat Armed Forces uitkwam, mijn derde eljpee, heb ik wat jij schetst inderdaad meegemaakt. Ik heb de zelfdiscipline uit alle hoekjes van mijn geest bijeengeschraapt en ben weer mezelf geworden — verdoemd en gelouterd door het wereldsucces van één plaat, komisch, niet? Tegenwoordig laat ik de omstandigheden niet meer met me aan de haal gaan. Artistiek gezien heb ik mezelf in de hand en weiger ik me, door welke verwachting ten aanzien van mij dan ook, te laten intimideren. Niet door fans, niet door de platenmaatschappij, niet door critici.

„Wat de publiciteit betreft: die kan me onmogelijk het gevoel geven dat ik publiek bezit ben, want het gros van de buitenlandse journalisten die mij interviewen schrijven in een andere taal. Ik lees hun stukken niet — ik bedoel, ik begrijp er toch geen woord van — dus wat zij schrijven, en wat mensen over mh' lezen, raakt me ook niet In Engeland is de situatie niet wezenlijk anders. Bc ben er natuurlijk tamelijk bekend, maar niet wat je noemt a household name."


Samen met Clive Langer schreef je de ballad „Shipbuilding" voor Robert Wyatt. Voor Punch The Clock heb je dat nummer zelf ook opgenomen. Welke versie raad je de mensen, aan te kopen?

„Allebei, zou ik zeggen. De vind Roberts versie prachtig, maar ik meende dat-ie er een te klein publiek mee bereikte, 't Doet er met toe hoe goed ik die plaat vind; de Amerikanen wilden er niet aan, rijn stem is niet toegesneden op wat de radiostations ginds willen horen. Nadat mijn versie op de markt was gekomen werd de zijne voor de tweede keer uitgebracht, met betere resultaten. Dat doet me plezier."

Zou je voor iedereen songs willen schrijven die het je vroeg?

„Zolang het om interessante artiesten gaat... ja. Ik vind het niet eens relevant of ik hen of hun muziek persoonlijk zou mogen of niet. Als het goed kan zijn voor de song, kan het goed zijn voor mij. Maar er zal vanzelf wel een soort natuurlijke selectie plaatsvinden (lacht). lemand die ik geen interessante artiest vind zal ook niet snel bij mij aankloppen om een song, denk ik."

Voor wie zou je het liefst schrijven? „Aretha Franklin. En Frank Sinatra. (plotseling balorig) En Brigitte Bardot, niet te vergeten, (weer serieus) Nee, ik heb nooit geprobeerd ze met materiaal te benaderen. Ook niet met een tape-je, per post, het zou hen waarschijnlijk toch niet bereiken. Hoe moetje zon enveloppe dan adresseren? Warner Brothers, ter attentie van Frank Sinatra? Geen enkele kans."


Maar als Sinatra hier binnen zou lopen, zou je hem ogenblikkelijk gijzelen totdat-ie al je nummers had gehoord.

(lacht) „Allereerst zou ik hem vragen hoe het is om met Ava Gardner getrouwd te zijn."

Opvallend veel covers van jouw songs worden door vrouwen gezongen. Linda Ronstadt, Dusty Springfield, Rachel Sweet en een Nederlandse zangeres, Mathilde Santing...

„Ja, zih heeft 'Hand In Hand' opgenomen, heb ik gehoord. Ik weet niet waarom er zoveel zangeressen zijn die blijkbaar van mijn materiaal houden. Waarschijnlijk vinden ze me onweerstaanbaar aantrekkelijk omdat ik wel wat van Robert Redford weg heb. (lacht) Zonder gekheid, ik vind het een prettige gedachte dat een vrouw een song van mh' opneemt. Vrouwen zijn interessanter dan mannen. Mannen zijn vervelend, ijdel en hebben vrijwel nergens verstand van. Vrouwen werken vanuit een dieper creatief reservoir, lijkt het wel, vanuit een grotere fh'nzinnigheid en positieve broosheid.

(Denkt na) „Weinige van mijn nummers verheerlijken het mannelijk ego. „Een zanger met zon ego zal zijn zelfbeeld niet in gevaar willen brengen door een paar van mijn songs op zijn repertoire te zetten. Je kunt je lijstje trouwens binnenkort aanvullen, want ik heb pas wat nummers geschreven voor Alf van Vazoo, voor Tracey Young — Paul Wellers protégé — en voor een volslagen onbekende vrouwengroep uit Glasgow, Sunset Gun, die binnenkort voor het eerst de studio ingaat"

Je hebt op katholieke scholen gezeten. In Nederland is dat haast al genoeg aanleiding om schrijver te worden, want je kunt hier geen literair boek openslaan zonder over door religie vervormde kinderzieltjes te lezen. Heb jij nooit over je katholieke jeugd willen schrijven?

„Het is een onderwerp dat zich niet zo goed voor een song leent, lhkt het wel. Ik kan me geen enkel deugdelijk nummer over religie voor de geest halen. Over geloof, ja, dat wel, in de dubbele betekenis. Nou heb ikzelf ook geen vreselijke ervaringen met religie, dus dat scheelt Ik heb andere vormen van fout gedrag en hypocrisie gevonden om me druk over te maken. Vals patriotisme, militarisme, maar ook huichelarij en onechte gevoelens in relaties tussen mensen. Voor mij is dat de beste stof voor een song, omdat die dingen dichter bij me staan, omdat ik ermee te maken heb gehad."

Er zit lers bloed in je familie — je vrouw is bovendien een lerse. Hoewel jij een politieke stellingname niet uit de weg gaat, heb je je nooit aan de Engels-lerse problematiek gewaagd.

„Die problematiek bestaat al zevenhonderd jaar en alle emoties erover worden op den duur in gewenning gesmoord. Wat kan ik nou nog toevoegen aan die miljoenen kogels en woorden die er al rijn besteed? Moet ik die hele kwestie, met alle nuances, opsommen in een song van drie minuten? Trouwens: toen ik de eerste twee coupletten van 'Oliver's Army' schreef had ik Belfast in gedachten. En 'The World And His Wife' is van toepassing op elke familie van ballingen die het vaderland verheerlijken, maar ik dacht vooral aan de leren. De regel "with a blindfold and a national anthem sung in different keys' slaat geheel op hen. De reden waarom het er niet zo dik bovenop ligt is dat als je tegen mensen gaat zeggen: dit gaat over jou, ze geneigd zijn te reageren met: en wat weet jij er dan wel van?"

Veel muzikanten stoppen het liefst de vingers in hun oren als ze hun platendebuut nog eens beluisteren.

„Ik niet Wel ben ik ontevreden met bepaalde sternbuigingen en heb ik nu andere ideeën over hoe de groep zou moeten klinken, maar ik heb me niet van mijn vroegere repertoire afgewend. Je kunt niet verloochenen wat je toen met de beste bedoelingen hebt gedaan, alleen maar omdat je denkt dat je het nu beter zou doen."

Ofschoon je erom bekend staat steeds nieuwe dingen uit te proberen, heb je een nummer als „Alison" al ruim zes jaar op je repertoire staan.

„Het is een song waarop ik verscheidene keren verliefd ben geworden. ledere keer als ik 'm wilde afdanken bleef hij me bij wijze van spreken smeken of ik 'm wilde blijven spelen: de aan/uit-knipperlichtrelatie. Zolang ik nog enthousiasme voor oude songs kan opbrengen is er geen reden om ze van het repertoire te schrappen. Tijdens de huidige tour spelen we tamelijk veel oude nummers, omdat de blazerssectie en een tweekoppig vrouwenkoortje er een nieuwe muzikale omlijsting aan geven. Dat maakt het weer opwindend."

Toen je carrière in '77, op het hoogtepunt van de punk, van de grond kwam, had je toen kunnen denken dat je ooit met synthesizers en blazers zou werken?

„Waarschijnlijk niet. Aan de andere kant, thuis in mijn platenkast had ik nogal wat elpees met koperarrangementen staan. Die ouwe soul is natuurlijk vergeven van het koper. Ik ben nooit een hartstochtelijke punk-adept geweest, ik was me altijd bewust van andere muziekvormen. Veel dingen die ik toen deed vielen sowieso volstrekt uit de toon bij de heersende trend. Een ballade als Alison spelen voor een publiek dat het liefst wil pogoën..."


Begin vorig jaar trad je op met het London Philharmonic Orchestra. Ik dacht dal de meeste klassiek geschoolde muzikanten popmuziek minachtten.

„Geen idee, dat moet je aan hun vragen.

Maar hadden ze er in dit geval plezier in? „Nauwelijks, geloof ik, het gros van de orkestleden beschouwde het als gewoon werk. Je hebt mensen die met garen en band leuren, je hebt mensen die ijsjes verkopen, en je hebt mensen die muzieknoten aan de man brengen. Zo banaal is het. Een paar jongere musici van het London Philharmonic hebben me na afloop gefeliciteerd, maar de meeste orkestleden stopten hun instrumenten in hun koffers en vertrokken linea recta naar moeder de vrouw. Ik heb daar niet zwaar aan getild. Per slot van rekening was het een eenmalige samenwerking, niet bedoeld als een belangrijke grote richting in mijn loopbaan."

Een concert is een raar fenomeen. Een beeldend kunstenaar schept iets en begint daarna aan iets anders. Een musicus reproduceert zijn materiaal vaak jaren aan één stuk.

„Daarmee impliceer je dat een optreden identiek zou zijn aan het vorige. Maar ik laat nummers vallen. Als ik voel dat ik er geen andere interpretatie meer aan kan geven, speel ik ze niet meer. De pas ervoor een robot te worden."

Scanning errors uncorrected...

-

De Volkskrant, November 11, 1983


Rogier van Bakel interviews Elvis Costello.

Images

clipping
Clipping.

Photos by Werry Crone.
Photo by Werry Crone


Photo by Werry Crone
Photos by Werry Crone.


page scan page scan
Page scans.

-



Back to top

External links