From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
—
|
Zelfs met een klassieke bandjesbezetting heeft Elvis Costello de neiging te veel tegelijk te doen
Pablo Cabenda
 
|
Elvis Costello beweegt zich tussen twee uitersten: de rocker die ongenoegen spuugt in de microfoon terwijl gitaar en drums alles vet en staccato onderstrepen en de liederenman die doorwrochte songs met krullen componeert. Dus als die roestige gitaardissonanten van opener Farewell, OK je om de oren meppen, lijkt het duidelijk: we hebben te maken met de rechttoe rechtaan rocker. De man die puntige popsongs serveert met een snaredrum als een conservenblikje en het heerlijk jengelend orgeltje van Steve Nieve. Luister naar Magnificent Hurt en je voelt de kracht en felheid van een ace.
Maar zelfs met een klassieke bandjesbezetting en toetsen heeft Costello soms de neiging om zo veel noten en ideeën tussen couplet en refrein te proppen dat het de overtuigingskracht van het liedje aantast. Mistook Me for a Friend laat je na veel onverwachte wendingen verdwaald achter en The Death of Magic Thinking loopt na een opjuttende Bo Diddley-beat vast door lange, vertragende zanglijnen. Dan is What If I Can’t Give You Anything but Love een onverwacht, maar geslaagd huwelijk tussen elektrische gitaar en wals.
|
Elvis Costello & The Imposters
The Boy Named If
Pop
Universal
|
|
|
|
|
External links
