|
Het publiek komt voor zijn oude nummers, maar dat werkt vooral als hij die niet zo vaak speelt.
Elvis Costello, De Oosterpoort, Groningen, 8 november.
Vanavond Rabozaal, Melkweg, Amsterdam
Hij brengt bijna jaarlijks nog wel een plaat uit met nieuw werk, maar Elvis Costello lijkt zich ervan bewust dat hij vooral kaartjes verkoopt op zijn oude werk, dat hij uitbracht tussen 1977 en pakweg 1990.
Op dit oude werk lag tijdens het eerste van twee soloconcerten, dinsdag in de Groningse Oosterpoort, de nadruk; hoewel van een echt solo-optreden geen sprake was, want leden van zijn voorprogramma Larkin Poe kwamen halverwege en tegen het einde van zijn ruim twee uur durende set ook nog even meedoen.
Samen verzorgden ze een van de hoogtepunten van de avond, Love Field een mooi ingetogen liedje van een van de minst geliefde Costelloplaten uit de jaren tachtig, Goodbye cruel World (1984). Het was duidelijk te merken dat dit liedje niet tot Costello's standaardrepertoire behoorde; misschien dat het daarom wel zo zorgvuldig gezongen werd.
Vooral tijdens de liedjes aan het begin van de avond (Oliver's Army, Veronica en Good Year for the Roses) leek Costello alles wat af te raffelen. Het samenvoegen van zijn eigen New Amsterdam met You've got to hide your Love away doet hij al een jaar of vijfentwintig, alleen meestal niet zo slordig als nu. Het leek wel alsof hij zelf een beetje verveeld was geraakt en zijn bekendste liedjes daarom maar expres in een andere toon dan wel ander tempo ten gehore bracht.
Everyday I write the Book was daarentegen weer typisch een liedje dat hij lang niet had gespeeld, wat hij ook toegaf. Meteen voelde je weer een sprankeling.
Alison en I want you, toch twee van zijn meest geliefde en mooiste liedjes, werden in de toegift zo weinig rechtgedaan, dat de vraag opkwam waarom hij die nummers nog op de lijst had staan.
Maar Costello is altijd nog genoeg vakman om op de juiste momenten weer wel te bekoren. Zo klonk Shipbuilding achter de piano even adembenemend en wist hij met zijn gelegenheidsband de zaal goed mee te krijgen in het nog altijd actuele (What's so funny 'bout) Peace, Love and Understanding.
Geen grootse Costello in Groningen, maar wel een avond met een paar gedenkwaardige momenten. Te hopen is wel dat hij een volgende keer wel met een band komt en dat hij wellicht vooraf eens goed door zijn eigen catalogus struint. Het waren de minder voor de hand liggende liedjes die nu de meeste indruk maakten.
Translation from Dutch via Google Translate:
The audience comes to his old songs, but that works especially if he does not play as often.
Elvis Costello, The Oosterpoort, Groningen, November 8.
Tonight Rabozaal, Melkweg, Amsterdam
Every year still seems to bring a record with new work, but Elvis Costello seems aware that he mainly sells tickets to his old work, released between 1977 and roughly 1990.
During the first of two solo concerts, Tuesday in the Groningen Oosterpoort, the emphasis was on his old work, although it was not a real solo performance, because members of Larkin Poe came on midway through and at the end of his more than two hours term set.
Together they played one of the highlights of the evening - Love Field a nice understated song of one of the least loved Costello discs from the eighties, Goodbye Cruel World (1984). It was important to note that this song was not part of Costello's standard repertoire, perhaps that was why it was so carefully sung.
Especially during the songs at the beginning of the evening ( Oliver's Army, Veronica and Good Year For The Roses) seemed Costello off just scribble. Anything merging his own New Amsterdam with You've got to hide your love away he does all twenty-five, just usually not as sloppy as now. It was as if he had become a little bored and are therefore known songs but then another express pace brought in another tone comes.
Everyday I write the Book was however again typically a song he had not played long, which he admitted. Immediately you felt another sparkle.
Alison and I want you, yet two of his most beloved and most beautiful songs in the encore were so few done right, the question arose why he had stood. Those numbers still on the set list.
But Costello is still enough to be qualified to charm. Again at the right time Shipbuilding behind the piano sounded equally breathtaking and he knew with his band the hall was a great opportunity to get into the still current ( What's so funny 'bout) Peace, Love and Understanding.
No grand Costello in Groningen, but one evening with a few memorable moments. To hope is that he will be a next time with a band and that he might even strolls well in advance by his own catalog. It was the less obvious songs now made the biggest impression.
| 
