|
Hij brengt bijna jaarlijks nog wel een plaat uit met nieuw werk, maar Elvis Costello lijkt zich ervan bewust dat hij vooral kaartjes verkoopt op zijn oude werk, dat hij uitbracht tussen 1977 en pakweg 1990.
Op dit oude werk lag tijdens het eerste van twee soloconcerten, dinsdag in de Groningse Oosterpoort, de nadruk; hoewel van een echt solo-optreden geen sprake was, want leden van zijn voorprogramma Larkin Poe kwamen halverwege en tegen het einde van zijn ruim twee uur durende set ook nog even meedoen.
Samen verzorgden ze een van de hoogtepunten van de avond, "Love Field" een mooi ingetogen liedje van een van de minst geliefde Costelloplaten uit de jaren tachtig, Goodbye Cruel World (1984). Het was duidelijk te merken dat dit liedje niet tot Costello's standaardrepertoire behoorde; misschien dat het daarom wel zo zorgvuldig gezongen werd.
Vooral tijdens de liedjes aan het begin van de avond ("Oliver's Army," "Veronica" en "Good Year For The Roses") leek Costello alles wat af te raffelen. Het samenvoegen van zijn eigen "New Amsterdam" met "You've Got To Hide Your Love Away" away doet hij al een jaar of vijfentwintig, alleen meestal niet zo slordig als nu. Het leek wel alsof hij zelf een beetje verveeld was geraakt en zijn bekendste liedjes daarom maar expres in een andere toon dan wel ander tempo ten gehore bracht.
"Everyday I Write The Book" was daarentegen weer typisch een liedje dat hij lang niet had gespeeld, wat hij ook toegaf. Meteen voelde je weer een sprankeling.
Alison en I want you, toch twee van zijn meest geliefde en mooiste liedjes, werden in de toegift zo weinig rechtgedaan, dat de vraag opkwam waarom hij die nummers nog op de lijst had staan.
Maar Costello is altijd nog genoeg vakman om op de juiste momenten weer wel te bekoren. Zo klonk "Shipbuilding" achter de piano even adembenemend en wist hij met zijn gelegenheidsband de zaal goed mee te krijgen in het nog altijd actuele "(What's So Funny 'Bout) Peace, Love And Understanding."
Geen grootse Costello in Groningen, maar wel een avond met een paar gedenkwaardige momenten. Te hopen is wel dat hij een volgende keer wel met een band komt en dat hij wellicht vooraf eens goed door zijn eigen catalogus struint. Het waren de minder voor de hand liggende liedjes die nu de meeste indruk maakten.
| 
