|
Acht jaar geleden, na het verschijnen van zijn niet heel memorabele album National Ransom liet Elvis Costello weten genoeg te hebben van het maken van platen.
Daar kwam hij een paar jaar later weliswaar op terug toen hij met zijn hiphopband het curieuze maar sterke album Wise Up Ghost uitbracht. Maar een echt Costello-popalbum van het niveau dat hij in de jaren tachtig plaat na plaat zo moeiteloos haalde, dat lijkt een eeuwigheid geleden.
Hij riep zijn aloude Attractions weer bij elkaar, die vanwege een andere bassist al jaren The Imposters heten. Samen verzorgen ze op Look Now een enigszins orkestraal geluid dat een van Costello’s betere platen in herinnering roept: Imperial Bedroom (1982).
Costello klinkt vitaal, en zingt minder geforceerd ‘mooi’ dan op de meeste platen vanaf Painted from Memory, dat hij in 1998 met Burt Bacharach uitbracht.
Die samenwerking krijgt op Look Now een vervolg in drie liedjes, terwijl het sterke "Burnt Sugar Is So Bitter" geschreven is met Carole King. Maar het is Costello zelf die nadrukkelijk zijn stempel op de plaat drukt. De weelderige arrangementen klinken soulvol, het wijdlopige pianospel van Steve Nieve krijgt weer alle ruimte en we horen in "I Let the Sun Go Down" een goedgemutste Costello (64) zelfs even een fraai stukje kunstfluiten.
Ook de teksten halen het niveau van zijn beste werk van bijna veertig jaar geleden. Ongelukkige huwelijken en overspel worden door hem dit keer veelal vanuit het perspectief van de vrouw (of dochter) belicht. Minder woordspelerig en met meer empathie, lijkt het.
Er zit eindelijk weer een beetje rust in zijn stem, die minder tot voor hem onhaalbare notenreeksen en tempowisselingen wordt gedwongen. Look Now is eindelijk weer een echt goede Costello.
| 
