Elvis Costello Information Service, October 1979

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Elvis Costello
 Information Service

1979AugOctDec
1980AprJunAug
   OctDec
1981FebAprJun
   AugOctDec
1982FebAprJun
   AugOctDec
1983FebAprJun
   AugOctDec
1984FebAprJun
   AugOctDec
1985FebAprJun
   AugOctDec
1986FebAprJun
   AugOctDec
1987FebAprJun
   OctDec
1988FebAprJun
   AugOctDec
1989FebAprJun
   AugOctDec
1990FebAprJun
   AugOctDec
1991FebAprJun
   AugOctDec
1992FebAprJun
   AugOctDec
1993FebAprJun
   AugOctDec
1994FebAprJun
   AugOctDec
1995FebAprJun
   AugOctDec
1996FebAprJun
   AugOctDec
1997FebAprJun
   AugOctDec
1998FebAprJun
   AugOctDec
1999FebAprJun
   AugDec
2000FebAprJun
   AugOctDec
2001FebAprJun
   AugOctDec
2002FebAprJun
   AugOctDec
2003FebAprJun
   AugOctDec
2004FebAprJun
   AugOctDec
2005JanMarMay
   JulSepNov
2006JanMarMay
   JulSep
2007JanMarMay
   JulSepNov
2008JanMarMay
   JulSepNov
2009JanMarMay
   JulSepNov
2010JanMarMay
   JulSep


-

Voorwoord


translate
   Richard Groothuizen

Hallo,

Zie hier het tweede nummer. We hebben een aantal moeilijkheden kunnen oplossen on zodoende hebben we een dikker nummer gemaakt.

De reacties op het eerste nummer waren goed, het enigste waar men over viel was, dat er maar een songtekst afgedrukt stond. Om aan de vraag to voldoen, most men wel notie nemen van het feit, dat er zeer weinig teksten vrijgegeven zijn, eigenlijk kun je alleen in het bezit van teksten to komentals er hits zijn, want dan drukt elk (op de hitparade georiënteerd) blad de teksten af. Ten tweede zijn de nummers bij een tig-aantal verschillende uitgeverijen ondergebracht. Ten derde: niemand geeft ze af. Blijft over: zelf teksten gaan ontleden, waar we dus al druk mee bezig zijn.

Zelf verwacht ik binnenkort "witte" songbooks, zelfs van Blondie (3 lps) is al een songbook. O.K. Blondie heeft meer "aanhang" dan Costello, maar andere nieuwe groeten als Jam, Clash, Dury, Pistols, Buzzoocks etc. hebben allen al officiële songbooks, alien keurig gedrukt. Het blijft afwachten, en we houden ons voor teksten aitijd beschikbaar.(wie gedeelten of hele teksten heeft kan ze opsturen, dan kunnen wij ze met onze op fouten controleren en dan afdrukken).

In dit nummer vangen we ook aan met het begin van de Nick Lowe-story, wear zeer veel am gevraagd is.

Andere activiteiten zijn o.a. het compileren van de labelijsten van Stiff & Radar, en het samenstellen van de USA-discografie van Elvis. Dit is ontzettend moeilijk, omdat er in Amerika zoveel uitgebracht wordt.

pages 04-05

Over nieuw to verschijnen plaatwerk van Elvis Costello and the Attractions kunnen we erg kart zijn: de nieuwe lp zal pas begin Tachtiger-Jaren verschijnen, hiermee is ook een eind gekomen aan de eindeloze productie van singles, nieuwe nummers en LP's. Aan het begin van het jaar had Elvis met zijn groep in een tijdsbestek van 1½ jaar drie lps en een klein dozijn singles uitgebracht, nu september 1979, ruim een half jaar verder hebben we aan nieuwe nummers "My Funny Valentine" afkomstig van This Year's Model-sessies, en "Talking In The Dark" / "Wednesday Week", twee uitstekende nummers van de Armed Forces-sessies, maar vorig jaar december al leverbaar aan de bezoekers van de kerstconcerten. Als iichtpuntje zie ik de soundtrack van de film Americathon, wear volgens plan 1 zijde gevuld zal zijn met rummers van Marvin Lee Aday,met zijn groep Meat Loaf, en kant 2 nieuw werk van Costello en zijn groep. Nummers die daar op zullen komen, zijn: "Girls Talk" / "Clean Money" / "Hoover Factory" "He'll Have To Go" + "Stranger In The House", beidex nummers gezongen met zarger George Jones; en als laatste track "Crawling To The USA". Dit is de voorlopige samenstelling. De film ging eind augustus in première in de Verenigde Staten. We wachten af...

Als laatste een oproep aan de leden: Wie weet welke nummers de El Mocambo-EP van Elvis Costello & Attractions bevat. Reacties graag naar het redactieadres.


Elvis Costello Story


translate
   Richard Groothuizen

Part 2

1978

pages 04-05

In de januarimaand wordt het contract met RADAR-records getekent, en na de betindiging van de eerste USA-tournee werd besloten een tweede tournee te beginnen, die van eind januari tot begin maart zou Buren.

Deze tournee, waarin 30 concerten gedaan werden was veel omvangrijker dan de eerste, over geheel America + enkele plaatsen in Canada werd getourd.

Het optreden in de El Mocambo te Toronto, waar de Rolling Stones eens de derde kant van hun Live-album Love You Live opnamen, werd op de band vastgelegd, en later op de plaat gezet. Deze plaat werd in een oplage van enkele honderden exemplaren -gratis- aan radiostations verstuurd. Van dit uitstekende optreden waarin de perfecte dynamiek van het kwartet zeer good uit de verf kwam, krijg je eindelijk de kans om de Aim-nummers met de begeleiding van de Attractions te horen. Het was logisch dat er veel vraag kwam naar deze lp, en omdat RADAR de LP niet officietl uitbracht, kwamen er al spoedig perfect nagemaakte bootlegs.

De LP zelf:
kant 1: Mystery Dance / Waiting For The End Of The World / Welcome To The Working Week / Less Than Zero The Beat / Lip Service / Chelsea / Little Triggers

kant 2: Radio, Radio / Lipstick Vogue / Watching The Detectives / Miracle Man / You Belong To Me / Pump It Up

COLUMBIA- CDN 10 - Opgenomen op 6 maart 1978

Tijdens de afwezigheid van het viertal in Engeland, werd aldaar op 3 maart de single "(I Don't Want To Go To) Chelsea"/"You Belong To Me" uitgebracht, het was goed genoeg voor een 16e plaats in de hitparade. Nederland sliep nog steeds en noteerde de single in de tipparade. De lage plaats zal ook yonrtgevloeid zijn uit het felt dat beide tracks op de tweede lp stonden, die 2 weken later uitkwam.


pages 06-07

This Year's Model

De lp This Year's Model bleek t.o.v. het debuut-album My Aim Is True een enorme vooruitgang. Het geluid was hechter geworden, en Costello's opmerking ten tijde van de release van zijn eerste lp bleek geen verwaandheid to zijn. Vooral het feller emotionele geluid van Steve Naive's Vox Continental orgel gecombineerd met de agressieve zang van Costello en het onrustige, dreigende drum-, en baswerk van de heren Thomas maakten deze — in de herfst van '77 opgenomen lp — tot een onevenaarbaar hoogtepunt. Velen die de eerste lp al zeer goed vonden, vroegen zich bezorgd af of zijn volgende lp van hetzelfde muzikale niveau zou zijn. Ze werden niet teleurgesteld.

pages 08-09

De nummers zijn stuk voor stuk artistieke hoogvliegers. Alleen "Night Rally" en "Little Triggers" pasten iets moeilijker in het muzikale dozijn. Hetzelfde gold voor de 2 nummers die op de gratis bijgeleverde single terechtkwamen.

"Neat Neat Neat" was een compositie van de britse punkgroep The Damned. Costello's versie wijkt sterk af van de oorspronkelijke versie, zijn versie is monotoner.

"Stranger In The House" is een suikerzoet Country and Western-nummer. Elvis Costello heeft in interviews zijn voorliefde voor G&W nooit onder stoelen of banken gestoken, als favoriete album noent hij dan ook Gram Parsons' GP.

Rond die tijd groeiden ook de plannen om met George Jones (de ex-partner van Tammy "Divorce" Wynette) een Country and Western lp op te nemen. Desgevraagd antwoordde George Jones: "Elvis who...?" Ditlaatste zal hij ongetwijfeld gepikt hebben van de promotieposter om EC's This Year's Model in de USA te promoten. Tijdens mijn verblijf in Noord-Amerika, zomer 1978, heb ik posters gezien met Costello achter een camera, met de slogan: "Elvis Who.....?"

De lp was een succes in de US, ondanks het ontbreken van "Chelsea", "Night Rally" de gratis singe le, maar met "Radio, Radio". Dit was de eerste New-Wave lp, die de Amerikaanse lp-top 30 binnenkwam.

De lp bereikt in Engeland en in Holland resp. de 2e en 18e plaats. De productiekosten voor dit album waren f 16.000 een koopje, terwijl Aim f 10.000 kostte. Totaal geschatte verkoop 300.000 exemplaren van This Year's Model.

De Engelse Tournee

Onvermoeibare Elvis gnat direct na zijn terugkeer uit de V3 weer op tournee door Engeland, om zijn nieuwe ip te promoten, Tijdens deze tournee haalt bassist Bruce Thomas zijn hand open aan een gebroken fles, resultant... 18 hechtingen en voorlopig niet meer spelen. Doze engelse tournee duurde van 16 maart tot 16 april en het ongelukje in Manchester, gebeurde rond 6 april, dus er moest een vervanger gezocht worden. Producer Nick Lowe bood aan om tijdelijk Attraction te worden.

Back in the U.S.A.

Half april gingen EC & Co. naar America voor de derde (nog omvangrijkere) tournee aldaar. In een programma kreeg het publiek Nick Lowe, Elvis Costello & Attractions en Mink DeVille voortgeschoteld. De eerste week werd Bruce Thomas nog vervangen door Clover (alweer)-gitarist John Ciambotti.

pages 10-11

Tijdens deze tournee kwam een speciale 12"-single uit met "Cruel to Be Kind" van Nick Lowe, "Radio, Radio" van Elvis Costello en "Soul Twist" van Mink DeVille. Deze sinasappelkleurige schijf is gewoon te koop in het Verenigd Koninkrijk en kost £ 25.- (f87,50).

Al zeven weken na de release van "Chelsea" werd "Pump It Up" / "Big Tears" uitgebracht. Op de b-kant "Big Tears" speelt de leadgitarist van de Clash Mick Jones mee, op de USA-tournee werd Martin Belmont "geleend" van de band van Nick Lowe. Dit is op witte lps veelvuldig te horen. Be amerikaanse tournee zou tot begin juni duren.

De Europese Tournee

Uitgezonderd het incidentele optreden tijdens Bilzen '77, was Costello hier niet echt op tournee geweest. Juni 1978 liet Europa met het britse fenomeen kennismaken. Op 22 en 23 juni werden twee concerten in Nederland gedaan. Geruchten willen dat tijdens het Haagse concert Bob Dylan in het publiek zat, en tijdens het concert van Dylan, Costello aanwezig was. Het Haagse concert verliep niet vlekkeloos. Wegens het weigeren van een toegift was het publiek bereid, om geheel belangeloos een deel van het meubuliar om te vormen tot hakhout voor de open haard. Schade 25.000 gulden en zeven arrestaties. Onze oosterburen waren slim genoeg om een TV-optreden te organiseren en uit te zenden. De VOO beperkte zich tot het uitzenden van een klein fragment van "Watching The Detectives".

Na deze tournee neemt het gezelschap een maandje vakantie. Ell gaat naar Nashville om sessies te houden met George Jones. Daarna begint het viertal aan de productie van de derde lp, met als werktitel Emotional Fascism.

Tijdens de periode van begin juli tot eind october werd maar een echt concert gehoudem. Dat concert vond plaats op 24 september to Brixton, alwaar een "Rock Against Racicm"- meeting gehouden werd. Hier gaven 60.000 mensen "act-de-presence".

In 2 weken tijd werden in de Eden-studio's 17 nummers opgenomen, 12 van de 17 vormden de nieuwe lp. De 5 nummers die tijdelijk bleven liggen waren:

  • Tiny Steps (later een b-kant)
  • Talking In The Dark (freebie)
  • Wednesday Week (freebie)
  • What's So Funny 'Bout (b-kant)
  • Clean Money (Americathon-soundtrack?)

Als a-kant voor de nieuwe single werd "Radio, Radio" gekozen. Dit nummer was in America als extra track op This Year's Model bijgeleverd. Verdere activiteiten in doze periode: de BBC nam een special op, voor haar programma "Arena".

Waren Europa en Noord-America bekend met de Attractions, nu werd o.a. het Verre Oosten aan. gedaan. Tijdens november en half december tourde de band door Japan, Australia, Hawaii en Canada. In Australië braken evenals eerder in Noorwegen en Nederland relletjes uit, omdat men de"gig" tekort vond. Inderdaad is 3 kwartier muziek zonder toegift wel erg aan de korte kant.

Onbewust werd er in Engeland nog een nieuw nummer uitgebracht, zij het in een andere verpakking. De Nick Lowe single "American Squirm" bevatte als b-kant het nummer "What's So Funny 'Bout Peace, Love And Understanding", dat Lowe eerder al eens met Brinsley Schwartz had opgenomen. Doch op het label stond geen Elvis Costello and the Attractions, maar Nick Lowe and his sound.

pages 12-13

Dit bracht veel mensen in verwarring. De NME vond dat Lowe, een aardige Costello-imitatie weggaf. Het mysterie werd opgelost, toen de USA-versing van Armed Forces het zelfde nummer bevatte.

Teruggekomen van de tournee, begint op 18 december een serie van zeven concerten in het Londense Dominion Theartre. Bijzonderheid: hier werd aan elke bezoeker de gratis single verstrekt met de nummers "Talking In The Dark" en "Wednesday Week" Na de kerstdagen begon direct de Engelse tournee die tot eind januari zou Buren. In het zelfde programma traden ook nog Richard Hell & Voidoids en John Cooper-Clark op.



rotated page 07
-
<< >>

ECIS, No. 2, October 1979


Includes articles on Elvis Costello

Images

1979-10-00 ECIS cover.jpg
Cover.


1979-10-00 ECIS pages 24-01.jpg
Back page and cover.


1979-10-00 ECIS pages 02-03.jpg


1979-10-00 ECIS pages 04-05.jpg


1979-10-00 ECIS pages 06-07.jpg



Jesus of Pure Pop


translate
   Richard Groothuizen

Je zou beast denken'dat new-wave een uitvinding was van Johnny Rotten of van de Ramones. Maar als je alle hype rond de punk even vergeet en goed kijkt waar de meeste power vandaan komt, dan kom je terecht bij een kleine hechte groep mensen, die al samenwerken sinds het pubrocktijdperk; de periode 1971-1974.

pages 16-17

Met hun ervaring is het sukses geen toeval voor Dai Davies (Albion Agency, Stranglers), Dave Robinson (Stiff, Graham Parker), en semen ex-managers van Brinsley Schwarz; Jake Riviera (echte naam Andrew Jakeman) ex manager van Chilli Willi, Dr. Feelgood en nu van Elvis Costello en Nick Lowe en mede-oprichter van Stiff en Radar Records; Andrew Lauder (Radar en vroeger de voornaamste man van UA-Records, de platenmaatschappij van o.a. Kilburn & High Roads) en natuurlijk Dave Edmunds en zijn Rockfield-studio.

Het is een wonderlijke samenwerking; alle muzikanten spelen mee OD elkaars platen, zijn elkaars producer en de managers sluiten overeenkomsten of voor elk van de diverse groepen.

Het muzikale uitgaagspunt van deze groep is ongetwijfeld Brinsley Schwarz; de beste en meest bekende pubrockgroep. De meeste ex-leden hebben nu d.m.v. de new-wave erkenning gekregen. Een erkenning die hun altijd onthouden leek te worden. En wat weer is, ze kregen die erkenning zonder de essentie van hun muziek aan te tasten. Muziek die zij al maakten lang voordat de term "punk" word uitgevonden.

In deze groep bestaat een centrale figuur; zanger, songwriter, producer en gitarist Nick Lowe.

Start

De aktieve muzikale carriere van Nick Lowe began in 1965 in een schoolbandje genaamd Sounds 4 Plus 1. Veel is dear niet moor van terug to vinden. Slechts bekend is dat Brinsley Schwarz er deel van uitmaakte. Hij was de gitarist van de groep en Barry Landerman de pianist. Lowe verliet deze groep al snol om een eigen R&B groep op to richten. Schwarz ging door ender de naam Three's a Crowd. Deze groep veranderde weer de naam, nadat ze een contrakt afgesloten hadden met Parlophone; de nieuwe, naam werd Kippington Lodge (de naam van Schwarz' huis).

pages 18-19

Nick Lowe voegde zich weer bij hen. Kippington Lodge maakte vijf singles en geen lp. Op de eerste single was het enige dat de groepsleden zelf deden de zang. De rest werd gedaan door leden van de Ivy League, Het eerste Lowe-nummer dat op de plant is gezet kwam op de b-kant van de laatste single: "I Can See Her Face". Lowe's favoriete groepen uit die tijd waren de Small Faces en de Move uit Engeland en de Byrds en Beach Boys uit Amerika. Opvallend is zijn verklaring dat hij zich nooit kon voorstellen dat mensen de Cream zo'n goede groep vonden... "Ik heb altijd gedacht dat Ginger Baker de meest waardeloze drummer was; hij kon totaal geen maat houden.Ik kon nooit begrijpen waarom iedereen over hen sprak"... Zijn. genegenheid voor de Small Faces toonde hij in die tijd door het kopen van een scooter en hij had datzelfde modkapsel, overeenkomstig die prachtige vooral engelse gewoonte zich te kleden als zijn idool. De Kippington Lodge singles (geproduceerd door "Excerpt from a teenage opera"-Mark Wirtz) deden niets. Zij zijn nu collector-items bij uitstek. De bezetting van de groep was: Brinsley Schwarz (gitaar en zang), Barry Landerman (piano), Pete Whale (drums) en Nick Lowe (bas).

Brinsley Schwarz

Door het uitblijven van sukses was Kippington Lodge na hun laatste.single.uit.elkaar gegaan. In oktober 1969 kwam Brinsley Schwarz met een aantal zelfgemaakte demo's in het kantoor an Dave Robinson. Deze was juist bezig een boekingskantoor op te richten en had in Melody Maker een oproep gedaan aan beginnende groepen. Hij ontving zo'n 85 tapes, beluisterde ze allemaal en besloot toen met Brinsley Schwarz in zee te gaan.

Pete Whale was intussen met muziek maken gestopt en Barry Landerman was overgegaan naar Vanity Fare, zodat nieuwe mensen gezocht moesten worden.Die werden gevonden in de persoon van Bob Andrews (piano en zang) en Billy Rankin (drums).


wordt vervolgd...


1979-10-00 ECIS pages 08-09.jpg


1979-10-00 ECIS pages 10-11.jpg


1979-10-00 ECIS pages 12-13.jpg


1979-10-00 ECIS pages 14-15.jpg


1979-10-00 ECIS pages 14-15b.jpg
Rotated.


1979-10-00 ECIS pages 16-17.jpg


1979-10-00 ECIS pages 18-19.jpg


1979-10-00 ECIS pages 20-21.jpg


1979-10-00 ECIS pages 22-23.jpg


-



Back to top

External links