Enola, August 18, 2009

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Enola

Belgium publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Secret, Profane and Sugarcane

Elvis Costello

translate
   Quincy Cloet

Na een carrière van ondertussen al meer dan dertig jaar, gebeurt het al eens dat zelfs een levende legende als Elvis Costello even in de archieven duikt om wat oud en bestoft materiaal op te delven. Tijdens een driedaagse sessie in de Sound Emporium Studio te Nashville, werkte Costello samen met oude bekende T Bone Burnett — in het verleden de producer van King of America — aan een verzameling van nummers, geïnspireerd door de Amerikaanse country en bluegrass. Secret, Profane and Sugarcane bestaat onder andere uit eerder niet opgenomen nummers en twee welbekende covers van countryster Johnny Cash. Velen zullen bij dit album waarschijnlijk terugdenken aan Almost Blue, dat begin de jaren tachtig (ook) werd opgenomen in Nashville en opvallend veel gelijkenissen vertoont met 's mans nieuwste creatie. De hamvraag is echter: weet hij ook de lat nog wat hoger te leggen?

Verwacht u met Secret, Profane and Sugarcane niet aan grote verrassingen. Vanaf de eerste noten klinken Costello en co zoals we hen al vaker hoorden. "Down Among The Wines and Spirits" is een fijn georchestreerd countrynummer dat dankzij de rustige cadans weet te overtuigen. Costello's herkenbare stem leent zich uitstekend tot de zoete bewoordingen en is complementair met de zachte achtergrondzang. Leuke opener, hoewel het net iets te braaf is om echt bij te blijven. Bij "Complicated Shadows" zit het niettemin wel snor: een lekker klinkende slidegitaar en een goed voortschrijdend ritme. Een nummer dat ongetwijfeld als theme song voor de HBO-serie Deadwood kon dienen.

Het blijft spijtig genoeg niet allemaal spannend genoeg om fascinerend te blijven. "I Felt the Chill" en "My All Time Doll" zijn leuke nummers, maar kennen beiden enkele gebreken. Het voelt ondanks de opnames in Nashville allemaal net iets té synthetisch en opgesmukt aan. Costello lijkt ook niet echt te overtuigen met zijn songteksten. Leuke rijmpjes, maar vaak blijft het bij enkele catchy rijmende oneliners zonder een echt narratief. Vooral "She Handed Me A Mirror" is in datzelfde bedje ziek: vier minuten durend geleuter over een spiegel is net iets te veel van het goede.

Elvis Costello blijft echter de romanticus bij uitstek. Toch tekenden we weinig verrassingen op bij het lieflijke "I Dreamed Of My Old Lover" of bij "How Deep Is The Red". Beide nummers gaan gewaad in een sfeer van small things, small love. Costello slaagt er wonderwel in om het boeiend te houden, al vragen wij ons wel af wat de bedoeling was bij het oeverloos herhalen van de regel "how deep is the red?" — een gebrek aan inspiratie misschien? Die verveling gaat nog even over op "She Was No Good", dat ondanks een aanvaarbaar tweede deel nooit weet te mee te slepen.

Vooraleer Costello een serieuze inzinking kent, trakteert hij ons nog even op een ironisch en opgewekt deuntje genaamd "Sulphur To Sugarcane", dat vertelt over vele omzwervingen en ontmoetingen. Zowel tekstueel als muzikaal is dit een lichtpuntje na enkele fameuze blunders. Costello blijft vreemd genoeg altijd vasthouden aan zijn vaste rijmpatronen zoals "Now if you catch my eye and you find that it runs down your leg. It's like striking a match pretty hard upon a powder keg". Een artiest met zijn reputatie en ervaring lijkt ons toch tot meer in staat dan geinige, maar weinig nazinderende rijmpjes. Enkel "Red Cotton" slaagt er in om de schrijverskwaliteiten van Costello even bloot te leggen. Het is een traag nummer dat thema's zoals de koloniale handel en in bloed gedrenkte slavernij ter sprake brengt.

Doorslaggevend — in negatieve zin voor het uiteindelijke oordeel — zijn afsluiters "The Crooked Line" en "Changing Partners". Het klinkt na een album vol met zoete en lieflijke nummers allemaal te overbodig en vervelend. De overtuiging en de inspiratie zijn ver zoek en we hadden dit dan ook liever anders gezien.

Wat aanvankelijk een vrees was, is de realiteit geworden. Secret, Profane and Sugarcane is in grote mate te braaf en voorspelbaar om ook maar van een goeie plaat te durven spreken. Pakkende nummers zoals "Complicated Shadows" en "Sulphur To Sugarcane" verdienen het niet om te moeten vertoeven in het gezelschap van missers als "The Crooked Line", "Changing Partners" en "She Was No Good". De fans zullen het misschien appreciëren, maar anderen schaffen zich beter wat ouder werk van Costello aan.


Tags:  Secret, Profane & SugarcaneT-Bone BurnettKing Of AmericaJohnny CashAlmost BlueDown Among The Wines And SpiritsComplicated ShadowsI Felt The ChillMy All Time DollShe Handed Me A MirrorI Dreamed Of My Old LoverHow Deep Is The RedShe Was No GoodSulphur To SugarcaneRed CottonThe Crooked LineChanging Partners

-
<< >>

Enola, August 18, 2009


Quincy Cloet reviews Secret, Profane & Sugarcane.

Images

Secret Profane & Sugarcane album cover.jpg

-



Back to top

External links