Het Parool, April 21, 1980

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Het Parool

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Costello stuift door


translate
   Jim Van Alphen

Elvls Costello In Paradlso te Amsterdam

Wie van de Engelsman Elvis Costello nog hoogte kan krijgen, mag het zeggen. Sinds hij met zijn aan koning Boudewijn, Buddy Holly en heer Koot verwante uiterlijk de podia betrad is hij tot de grootste ontdekkingen van de jaren zeventig gebombardeerd, maar waarom hij dan anno 1980 tijdens zijn Nederlandse tournee terug keert naar kleine clubs is mij niet duidelijk. Zijn goed recht natuurlijk, maar daardoor kon ditmaal slechts een deel van zijn grote schare fans hem bewonderen.

Tijdens Pinkpop, waar ik Costello voor het laatst in levende lijve zag, was dat wel even anders, ook al was zijn optreden daar nu niet direct een openbaring. Mijn waardering voor Costello daalde echter helemaal na het horen van zijn vierde elpee „Get Happy!!", die zich in vergelijking tot zijn andere elpees onderscheidt door toenemende middelmatigheid. Niettemin slaagde Costello er zaterdag in Paradiso tijdens zijn matinee-concert in (hij speelde 's avonds nóg een keer voor een uitverkochte zaal) om de twijfels over zijn verminderde vorm weg te nemen.

In artistiek opzicht maakt hij dan wellicht een kleine inzinking door, qua uitvoering heeft hij nog genoeg charismatische bagage achter de hand. Met zijn dikke hoornen bril, de modale stappers en het geijkte colbertje lijkt Costello veel op de tot vlees geworden muffigheid, maar zodra hij zijn witte gitaar in plugt en zijn mond opent, groeit hij in een andere rol. Dan spuwt hij zijn teksten uit met een gedrevenheid en intensiteit die hem.drie jaar geleden terecht het predicaat als de belangrijkste songwriter van de new wave opleverde. Wat de muzikale opzet betreft, moest Costello het ditmaal over een andere boeg gooien, doordat zijn zieke toetsenman Steve Mason ontbrak.

Zijn twee originele Attractions, te weten drummer Pete Thomas en bassist Bruce Thomas werden nu gecompleteerd door gitarist Martin Belmont, waardoor de meeste songs een veel zwaardere rockomlijsting kregen dan voorheen. In angstwekkend hoog tempo stoof Costello door zijn repertoire. Bijna twintig songs in een uur tijd (!), variërend van „Lip Service", „Oliver's Army", „Possession" (met Costello op toetsen) en „Chelsea" tot cover-versies als het van Jim Reeves bekende „He'll Have To Go". Een stroom van wervelende up-tempo rock 'n' roll waarmee Costello energiek uit de voeten kon.

Weliswaar was hij door de bezettingswisseling gedwongen om fraai werk als „Alison" en „Green Shirt" achterwege te laten, maar daar stond een grote onstuimigheid tegenover. Met twee toegiften „Pump It Up" en „Mystery Dance" zette Costello uiteindelijk de kroon op zijn werk: een overtuigend optreden, waarmee hij zijn wat gedeukte prestige goeddeels recht spijkerde.

Scanning errors uncorrected...

-
<< >>

Het Parool, April 21, 1980


Jim Van Alphen reviews Elvis Costello & The Attractions with Martin Belmont (without Steve Nieve), Saturday, April 19, 1980, Paradiso, Amsterdam, Netherlands.

Images

1980-04-21 Het Parool page 04 clipping 01.jpg
Clipping.


Photographer unknown.
1980-04-21 Het Parool photo 01 px.jpg


Page scan.
1980-04-21 Het Parool page 04.jpg

-



Back to top

External links