From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
—
|
Elvis Costello stuurloos in veel te veel decibellen
Peter Van Brummelen
Elvis Costello & The Rude 5, Doelen, Rotterdam
|
Na drie nummers informeert iemand vanuit de zaal in keurig Engels of het geluid misschien iets zachter kan. "Want dit is werkelijk niet te doen." De anders zo gevatte Elvis Costello komt niet verder dan een goedkope jij-bak: "Als je het misschien beter kunt... the stage is yours." Een flauwe reactie op terechte kritiek. Elvis Costello en zijn begeleidingsband Rude 5 produceerden gisteravond in de Rotterdamse Doelen zoveel decibellen dat de bezoekers op de eerste rijen bijkans van hun stoel werden geblazen.
Waarom Costello en de zijnen een zo hoog volume verkozen, bleef onduidelijk. Heel even nam Costello halverwege het optreden gas terug in een stemmige medley van beproefde tearjerkers als „So Like Candy" en „I Want You," maar voor het overige werd er gescheurd en geraasd. Met een rampzalig effect: de muziek van Rude 5 verzandde in een brij en Costello's stem was vaak alleen met de grootste moeite te verstaan.
Toch was niet alleen dat slechte geluid de oorzaak van het mislukken van Costello's optreden in Rotterdam. Triest maar waar: de ooit zo briljante Elvis Costello is de laatste jaren sowieso wat aan het sukkelen. Zijn laatste twee albums Spike en Mighty Like A Rose bevatten een aantal aardige songs, maar maken toch vooral een stuurloze indruk. Zo ongeveer iedere denkbare muzikale stijl komt er op aan bod en de teksten lopen over van woordspelingen en citaten. Wie op zoek gaat naar enig verband, loopt echter al snel dood.
Datzelfde gebrek aan samenhang brak Costello op in de Doelen. Als een bezetene vloog de tegenwoordig als een heuse hippie met baard en lang haar door het leven gaande Costello door de geschiedenis van de populaire muziek. Blues, rockabilly, punk, rock and roll, typisch Britse music hall, jazz, new wave en zelfs semi-klassiek: Costello speelde het allemaal, maar waar hij met dat alles naar toe wilde, bleef volstrekt onduidelijk. Zoals et ook maar niet duidelijk wilde worden waarom een prachtliedje als „God's Comic" moest worden 'opgesierd' met citaten uit songs van The Monkees en Bertold Brecht en Kurt Weill.
|
Scanning errors uncorrected...
|
Clipping.
Photo by Lex van Rossen.
Page scan.
|
|
|
|
External links
