Knack, May 31, 2012: Difference between revisions
(create page for Knack magazine review of Concert 2012-05-30 Brussels) |
m (fix formatting) |
||
Line 27: | Line 27: | ||
Costello is niet alleen een begenadigd songschrijver, hij is ook een rasentertainer die nooit om een gevatte one-liner verlegen zit en perfect weet hoe hij zijn fans moet bespelen. In een ander tijdperk had hij een vaudeville-artiest kunnen zijn, maar in de AB ontpopte zijn alter ego, [[Napoleon Dynamite]], zich als een vlotte showbizpresentator die de uit het publiek geplukte raddraaiers, meestal goed ogende vrouwen, meteen op hun gemak stelde. De openingsnummers van het concert, die tegen een hoog tempo werden afgevuurd, kwamen overeen met die van de dit jaar verschenen cd '[[The Return Of The Spectacular Spinning Songbook|The Return of the Spectacular Spinning Songbook!!!]]'. Elvis Costello & [[The Imposters]], bijna allemaal met hoed en uitgedost in een driedelig maatpak, speelden strak en energiek en vooral de vindingrijke toetsenpartijen van [[Steve Nieve]] deden je mond regelmatig openvallen van verbazing. In stuiterende uptemponummers als '[[Mystery Dance]]', '[[Radio, Radio|Radio Radio]]', '[[Uncomplicated|Uncomplicted]]', '[[High Fidelity]]' en '[[Pump It Up]]' grensden zijn interventies aan pure tovenarij. | Costello is niet alleen een begenadigd songschrijver, hij is ook een rasentertainer die nooit om een gevatte one-liner verlegen zit en perfect weet hoe hij zijn fans moet bespelen. In een ander tijdperk had hij een vaudeville-artiest kunnen zijn, maar in de AB ontpopte zijn alter ego, [[Napoleon Dynamite]], zich als een vlotte showbizpresentator die de uit het publiek geplukte raddraaiers, meestal goed ogende vrouwen, meteen op hun gemak stelde. De openingsnummers van het concert, die tegen een hoog tempo werden afgevuurd, kwamen overeen met die van de dit jaar verschenen cd '[[The Return Of The Spectacular Spinning Songbook|The Return of the Spectacular Spinning Songbook!!!]]'. Elvis Costello & [[The Imposters]], bijna allemaal met hoed en uitgedost in een driedelig maatpak, speelden strak en energiek en vooral de vindingrijke toetsenpartijen van [[Steve Nieve]] deden je mond regelmatig openvallen van verbazing. In stuiterende uptemponummers als '[[Mystery Dance]]', '[[Radio, Radio|Radio Radio]]', '[[Uncomplicated|Uncomplicted]]', '[[High Fidelity]]' en '[[Pump It Up]]' grensden zijn interventies aan pure tovenarij. | ||
Op het podium bevond zich niet alleen een society lounge met bar waar de 'wheelspinners' even met een drankje konden verpozen, maar ook een 'Hostage-To-Fortune Go-Go Cage', een soort kooi waar de vrouwelijke vrijwilligers geacht werden een karakterdansje ten beste te geven. "Niet dat ik je zenuwachtig wil maken, maar het hangt helemaal van jou af of de mensen in de zaal zich de komende vijf minuten zullen amuseren of te pletter vervelen", monkelde Costello, waarna de aangesproken dame hem een prachtige, naar [[Chet Baker]] neigende vertolking van '[[Almost Blue (song)|Almost Blue]]' oplegde. Soms zorgde het rad voor een dilemma: '[[Hoover Factory]]' of '[[Watching The Detectives|Watching the Detectives]]'? Het publiek koos voor het laatste. Toen het thema 'beauty or beast' uit de bus kwam, leidde dat achtereenvolgens tot de elegante ballad | Op het podium bevond zich niet alleen een society lounge met bar waar de 'wheelspinners' even met een drankje konden verpozen, maar ook een 'Hostage-To-Fortune Go-Go Cage', een soort kooi waar de vrouwelijke vrijwilligers geacht werden een karakterdansje ten beste te geven. "Niet dat ik je zenuwachtig wil maken, maar het hangt helemaal van jou af of de mensen in de zaal zich de komende vijf minuten zullen amuseren of te pletter vervelen", monkelde Costello, waarna de aangesproken dame hem een prachtige, naar [[Chet Baker]] neigende vertolking van '[[Almost Blue (song)|Almost Blue]]' oplegde. Soms zorgde het rad voor een dilemma: '[[Hoover Factory]]' of '[[Watching The Detectives|Watching the Detectives]]'? Het publiek koos voor het laatste. Toen het thema 'beauty or beast' uit de bus kwam, leidde dat achtereenvolgens tot de elegante ballad ''All This Useless Beauty'' en het grofkorrelioge '[[Monkey To Man]]'. Een meisje dat op een soort kermisattractie met een hamer een belletje aan het rinkelen kreeg, mocht zelf een keuze maken en ging voor '[[Alison]]'. "Deze show is het laatste democratische bastion in het westelijke halfrond", kraaide Costello, die er prompt nog wat publieksfavorieten als '[[Everyday I Write The Book|Everyday I Write the Book]]' en '[[Oliver's Army]]' achteraan stuurde. | ||
Voor de gelegenheid stonden ook een heleboel covers op het programmma: van The Beatles (een schuimbekkend 'Don't Let Me Down') tot The Stones ('[[Out Of Time|Out of Time]]'), van Prince ('[[Purple Rain]]') tot Sam & Dave ('[[I Can't Stand Up For Falling Down]]') en van Johnny Cash ('[[Cry, Cry, Cry]]') tot Jerry Chestnutt ('[[Good Year For The Roses|Good Year For the Roses]]'). Dit was typisch zo'n optreden waarvan de bisronde net zo lang duurde als de eigenlijke set. Ergens onderweg trakteerde de zanger ook nog op een akoestisch solokwartiertje met recente songs, type '[[A Slow Drag With Josephine|Slow Drag With Josephine]]' ("Zo klonk rock-'n-roll in Brussel anno 1921") en '[[Dr. Watson, I Presume|Dr Watson, I Presume]]', een doorvoelde ode aan de eerder deze week overleden folk- en bluegrassgitarist Doc Watson. | Voor de gelegenheid stonden ook een heleboel covers op het programmma: van The Beatles (een schuimbekkend 'Don't Let Me Down') tot The Stones ('[[Out Of Time|Out of Time]]'), van Prince ('[[Purple Rain]]') tot Sam & Dave ('[[I Can't Stand Up For Falling Down]]') en van Johnny Cash ('[[Cry, Cry, Cry]]') tot Jerry Chestnutt ('[[Good Year For The Roses|Good Year For the Roses]]'). Dit was typisch zo'n optreden waarvan de bisronde net zo lang duurde als de eigenlijke set. Ergens onderweg trakteerde de zanger ook nog op een akoestisch solokwartiertje met recente songs, type '[[A Slow Drag With Josephine|Slow Drag With Josephine]]' ("Zo klonk rock-'n-roll in Brussel anno 1921") en '[[Dr. Watson, I Presume|Dr Watson, I Presume]]', een doorvoelde ode aan de eerder deze week overleden folk- en bluegrassgitarist Doc Watson. |
Revision as of 20:06, 27 December 2015
|