Leidsch Dagblad, March 22, 1986: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
(start page)
 
(+browser +spacing)
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 3: Line 3:
{{:Leidsch Dagblad index}}
{{:Leidsch Dagblad index}}
{{:Netherlands publications index}}
{{:Netherlands publications index}}
{{:European publications by country index}}
{{Bibliography article header}}
{{Bibliography article header}}
<center><h3> Kroon op het werk </h3></center>
<center><h3> Kroon op het werk </h3></center>
Line 8: Line 9:
----
----
{{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FLeidsch_Dagblad%2C_March_22%2C_1986&edit-text= }}
{{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FLeidsch_Dagblad%2C_March_22%2C_1986&edit-text= }}
<center> {{m}} Bart Jungmann </center>
<center> {{nm}} Bart Jungmann </center>
----
----
{{scanx}}
{{scanx}}
{{Bibliography text}}
{{Bibliography text}}
Bijna tien jaar geleden ver-scheen de elpee ''My Aim Is True''. Op de hoes stond een boos kereltje afgebeeld met een forse bril mand die door schade en schande wijs is geworden.


Althans: als je alleen naar het gezicht kijkt. Op het hoofd prijkt namelijk een pompeuze kroon. Elvis Costello heeft zichzelf uitgeroepen tot ''King of America'' en gaat voortaan als Declan MacManus door het leven. Hij zingt over zijn eigen kroning op het laatste nummer van kant één: ''"Als er een koning van de dwazen was, dan droeg ik de kroon. En jullie kunnen je allemaal doodlachen, want ik draag hem met trots".''
''King of America'' is in veel opzichten een mijlpaal in de carrière van Costello. Het imago waarmee hij halverwege de jaren zeventig ten tijde van de punk omhoog kwam, is nu definitief verdwenen. Costello heet nu weer zoals zijn ouders hem noemden: Declan MacManus. Het jachtige van de angry young man is hij kwijt. Costello, zoals hij voor de duidelijkheid nog maar even moet heten, was al een uitstekend songschrijver, hij is nu ook de beste uitvoerder van zijn eigen werk geworden.
Voor zijn ontmaskering heeft Costello zich laten inspireren door de Amerikaanse muziek. T-Bone Burnett, met wie hij vorig jaar optrad en die meehielp de plaat te produceren, zal de aanzet daartoe hebben gegeven. Typerend is de medewerking van James Burton, Ron Tutt en Jerry Scheff, ooit de begeleidingsmuzikanten van die andere Elvis (Presley). Jammer voor de Attractions, Costello's eigen band. Ze mogen maar op één nummer meedoen, maar met deze muzikale keuze is dat onvermijdelijk.
Helemaal nieuw is Costello's belangstelling voor Amerikaanse volksmuziek overigens niet. In 1981 nam hij in Nashville ''Almost Blue'' op. Maar dit keer beperkt hij zich niet tot country and western. De blues krijgt in de cover "Eisenhower Blues" een beurt; "Brilliant Mistake" klinkt met Franse accordeon als cajun-muziek en ook Ierse folk blijft dankzij "Little Pálaces" niet onaangeroerd. Dat laatste is onge twijfeld te danken aan Costello's hechte samenwerking met The Pogues.
Pop is een te eng begrip geworden voor Costello's muziek. Gelukkig hebben de andere invloeden de ballade niet verdrongen, een genre waarin hij zich de laatste jaren het best heeft ontwikkeld. Van het het oude "Don't let me be misunderstood" maakte Costello een smeekbede en "Indoor Fireworks" is een juweeltje. En een uitstekend voorbeeld van wat Costello zoal met taal kan.
''King of America'' is een soort eigenhandig uitgevoerde psycho-analyse is geworden. Zijn teksten klinken persoonlijker en waardevoller dan op eerdere platen. En één ding is zeker: de behandeling is geslaagd. Costello/MacManus heeft geen imago meer nodig om zich achter te verschuilen.


{{cx}}
{{cx}}
Line 19: Line 32:


{{Bibliography notes}}
{{Bibliography notes}}
{{Bibliography next
|prev = Leidsch Dagblad, July 18, 1984
|next = Leidsch Dagblad, June 7, 1986
}}
'''Leidsch Dagblad, March 22, 1986
'''Leidsch Dagblad, March 22, 1986
----
----

Revision as of 16:51, 21 October 2016

... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Leidsch Dagblad

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Kroon op het werk

Elvis Costello / King Of America

translate
   Bart Jungmann

Scanning errors uncorrected...

Bijna tien jaar geleden ver-scheen de elpee My Aim Is True. Op de hoes stond een boos kereltje afgebeeld met een forse bril mand die door schade en schande wijs is geworden.

Althans: als je alleen naar het gezicht kijkt. Op het hoofd prijkt namelijk een pompeuze kroon. Elvis Costello heeft zichzelf uitgeroepen tot King of America en gaat voortaan als Declan MacManus door het leven. Hij zingt over zijn eigen kroning op het laatste nummer van kant één: "Als er een koning van de dwazen was, dan droeg ik de kroon. En jullie kunnen je allemaal doodlachen, want ik draag hem met trots".

King of America is in veel opzichten een mijlpaal in de carrière van Costello. Het imago waarmee hij halverwege de jaren zeventig ten tijde van de punk omhoog kwam, is nu definitief verdwenen. Costello heet nu weer zoals zijn ouders hem noemden: Declan MacManus. Het jachtige van de angry young man is hij kwijt. Costello, zoals hij voor de duidelijkheid nog maar even moet heten, was al een uitstekend songschrijver, hij is nu ook de beste uitvoerder van zijn eigen werk geworden.

Voor zijn ontmaskering heeft Costello zich laten inspireren door de Amerikaanse muziek. T-Bone Burnett, met wie hij vorig jaar optrad en die meehielp de plaat te produceren, zal de aanzet daartoe hebben gegeven. Typerend is de medewerking van James Burton, Ron Tutt en Jerry Scheff, ooit de begeleidingsmuzikanten van die andere Elvis (Presley). Jammer voor de Attractions, Costello's eigen band. Ze mogen maar op één nummer meedoen, maar met deze muzikale keuze is dat onvermijdelijk.

Helemaal nieuw is Costello's belangstelling voor Amerikaanse volksmuziek overigens niet. In 1981 nam hij in Nashville Almost Blue op. Maar dit keer beperkt hij zich niet tot country and western. De blues krijgt in de cover "Eisenhower Blues" een beurt; "Brilliant Mistake" klinkt met Franse accordeon als cajun-muziek en ook Ierse folk blijft dankzij "Little Pálaces" niet onaangeroerd. Dat laatste is onge twijfeld te danken aan Costello's hechte samenwerking met The Pogues.

Pop is een te eng begrip geworden voor Costello's muziek. Gelukkig hebben de andere invloeden de ballade niet verdrongen, een genre waarin hij zich de laatste jaren het best heeft ontwikkeld. Van het het oude "Don't let me be misunderstood" maakte Costello een smeekbede en "Indoor Fireworks" is een juweeltje. En een uitstekend voorbeeld van wat Costello zoal met taal kan.

King of America is een soort eigenhandig uitgevoerde psycho-analyse is geworden. Zijn teksten klinken persoonlijker en waardevoller dan op eerdere platen. En één ding is zeker: de behandeling is geslaagd. Costello/MacManus heeft geen imago meer nodig om zich achter te verschuilen.

-
<< >>

Leidsch Dagblad, March 22, 1986


Bart Jungmann reviews King Of America.

Images

1986-03-22 Leidsch Dagblad page 33 clipping 01.jpg
Clipping.

1986-03-22 Leidsch Dagblad page 33.jpg
Page scan.

-



Back to top

External links