Leidsch Dagblad, May 13, 1995: Difference between revisions
(add more transcribed text) |
m (fix scan error) |
||
Line 29: | Line 29: | ||
Misschien moet je wel naar België voor de ware liefhebber. Via Omroep Brabant maakte de verwoe de verzamelaar Arnold Rypens tijdens de jaren | Misschien moet je wel naar België voor de ware liefhebber. Via Omroep Brabant maakte de verwoe de verzamelaar Arnold Rypens tijdens de jaren | ||
tachtig een dicht beluisterd programma, Domino The Originals. Rypens ging via covers op zoek naar de originals, of andersom en prikte en passant vele | tachtig een dicht beluisterd programma, Domino The Originals. Rypens ging via covers op zoek naar de originals, of andersom en prikte en passant vele | ||
luchtballonnetjes door. Zo is het origineel van het klassieke chanson Les Feuilles Mortes niet van Juliette Greco of Yves Montand maar van de onbekende | |||
Cora Vaucaire. Hound Dog is niet van [[Elvis Presley|Presley]], maar van Big Mama Thornton. En zo verwarde ene [[George Harrison]] het begrip cover met plagiaat en kopieede He’s so Fine van The Chiffons met My Sweet Lord. De rechtszaak nam vele maanden in beslag. | Cora Vaucaire. Hound Dog is niet van [[Elvis Presley|Presley]], maar van Big Mama Thornton. En zo verwarde ene [[George Harrison]] het begrip cover met plagiaat en kopieede He’s so Fine van The Chiffons met My Sweet Lord. De rechtszaak nam vele maanden in beslag. | ||
Tegenover me zit echter Costello, een man die zeif veel is gecoverd en zoveel liedjes in voorraad heeft dat hij nauwelijks songs van anderen zou hoeven zingen. Toch leerde hij aan de hand van [[Good Year For The Roses|A Good Year for the Roses]] (eerste uitvoering: [[George Jones]]) dat zelfs, of | Tegenover me zit echter Costello, een man die zeif veel is gecoverd en zoveel liedjes in voorraad heeft dat hij nauwelijks songs van anderen zou hoeven zingen. Toch leerde hij aan de hand van [[Good Year For The Roses|A Good Year for the Roses]] (eerste uitvoering: [[George Jones]]) dat zelfs, of misschien wel juist, de melancholie van de countrymuziek hem als Ierse Brit veel had te zeggen. Soms moet je kleren van een ander aantrekken om te zien wat je nog meer staat. Op ''Kojak Variety'' dateert de garderobe uit songs die alle tussen 1930 en 1970 zijn geschreven. Elvis: ,,Natuurlijk zijn er ook na dietijd | ||
(!) nog wel belangwekkende melodieën geproduceerd, maar ik moest me beperken. En wie veet is dit wel de start voor een serie coverplaten.” | (!) nog wel belangwekkende melodieën geproduceerd, maar ik moest me beperken. En wie veet is dit wel de start voor een serie coverplaten.” | ||
Revision as of 22:56, 21 September 2016
Scanning errors uncorrected... Elvis Costello is de Woody Allen van de popmuziek. Hij behoort tot de besten op zijn vakgebied, zoals een catalogus van meer dan vierhonderd songs inmiddels bewijst. Vermoedelijk is er naast David Bowie niemand denkbaar die even fanatiek als Declan Patrick McManus (Costello's echte naam) wordt gedreven door de gedachte telkens nieuwe wegen in te slaan. Zoals Woody Allen zich ook met de geschiedenis van de film (Ingmar Bergman) bezighoudt, zo is Costello een waar historicus van de wereld van de populaire muziek. Men mag ook zeggen: liefhebber en verzamelaar.
|
|