The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
—
|
In de beste traditie
Bart Jungmann
Elvis Costello
Blood & Chocolate
|
De koning van Amerika heet tegenwoordig Napoleon Dynamiet. Sinds Declan MacManus niet meer als Elvis Costello door het leven gaat, begint de verwarring historische vormen aan te nemen. En de inspiratie toe te nemen.
King of America — zijn vorige, Amerikaans georiënteerde plaat — is nauwelijks afgekoeld of er is al weer een nieuwe uit: Blood & Chocolate. Ditmaal niet omringd door uiteenlopende begeleiders, maar zijn drie vertrouwde Attractions, companen van het eerste uur.
De hoedanigheid van Napoleon Dynamite is dan ook slechts een grapje voor bij de hoesfoto. Blood & Chocolate is weer een typische Costello-plaat. De instrumentale bezetting is tot de meest elementaire popmuziek beperkt en in een jachtig tempo spuit Costello zijn woordvondsten. Het klinkt als vanouds, zozeer zelfs dat ik er This Year's Model — zijn tweede lp — nog even voor heb opgezet. Het nummer "I Hope You're Happy Now" lijkt namelijk een herhalingsoefening te zijn van die plaat, maar bleek toch niet exact in één nummer te achterhalen.
Het maakt er Blood & Chocolate ook niet minder om. Het is een plaat in de beste Costello-tradities, waarop een paar schitterende composities. De produktie van Nick Lowe blinkt uit in helderheid en Costello's vriendin Cait O'Riordan (van The Pogues) levert enkele vocale bijdragen. Alleen: na het veelomvattende en imponerende King of America kon het nauwelijks anders dan minder zijn. Die vergelijking doorstaat Blood & Chocolate dan ook niet.
|
Scanning errors uncorrected...
|
Clipping.
Page scan.
|
|
|
|
External links
