|
London — Elvis Costello, het Engelse wonderkind en geweten van de intelligente pop, heeft een plaat gemaakt met Burt Bacharach, de legendarische leverancier van evergreens als "Walk on by" en "Anyone who had a heart." Deze unieke samenwerking resulteerde in een al even uniek album: Painted From Memory, dat een Costello laat horen waar hij ook zelf verbaasd van staat. „We hebben elkaar opgejut", aldus de zanger. „De liedjes zijn geschreven op de eigenaardigheden van mijn stem."
Als hij een staart had, zou hij er mee kwispelen. Elvis Costello is als een jonge hond zo enthousiast over zijn nieuwste plaat. Nu zijn doorgaans alle artiesten dat, maar in het geval van Elvis Costello is de jolijt verklaarbaar. Hij heeft een album gemaakt in samenwerking met een van zijn grootste idolen: de componist, pianist en dirigent Buit Bacharach.
Deze Amerikaan, inmiddels 69 maar nog vader van een dochter van twee en een zoon van vijf, mag rustig een legende worden genoemd. Samen veelal met tekstdichter Hal David was Bacharach vanaf begin jaren zestig verantwoordelijk voor een schier oneindige reeks hits als "Raindrops keep falling on my head," "Walk on by," "Anyone who had a heart," "That's what friends are for," "I say a little prayer," "Do you know the way to San José?," "Wishin' and hopin'," "24 Hours from Tulsa," "What's new pussycat?," "I just don't know what to do with myself," etc. Een reeks die hoort bij het allerbeste wat de Amerikaanse muziek deze eeuw aan fraais heeft opgeleverd.
Elvis Costello (45) was altijd al een fan. Gedurende zijn hele carrière heeft hij Bacharach-liedjes uitgevoerd. „Het eerste liedje dat ik van Burt kende, was 'Magic moments', uit de gelijknamige televisieshow met Perry Como, al wist ik toen nog niet dat hij het geschreven had. In Engeland was er een complete industrie bezig met Bacharach-covers. Hoe goed Cilla Black ook was, pas later kwamen we er achter dat de Amerikaanse originelen veel beter waren. Al moet ik hier een uitzondering maken voor Dusty Springfield, mijn favoriete zangeres."
Drie jaar geleden werd Elvis Costello gewaagd samen met Bacharach een liedje te schrijven voor de film Grace My Heart van regisseur Allison Anders. „Zeer eervol." Er was alleen één probleem: beide heren konden zich niet vrijmaken. En dus schreven ze dat lied, "God Give me Strength" per fax en telefoon. „We zagen elkaar pas voor het eerst een half jaar later bij de opname." Het moeten magische momenten zijn geweest, want ter plekke werd besloten de samenwerking voort te zetten.
Wekenlang schreven ze samen aan nieuwe muzieken namen vervolgens elf songs op. Burt Bacharach arrangeerde, dirigeerde het orkest en speelde. piano, Elvis Costello zong. Het resultaat is verbluffend, temeer daar de samenwerking op papier minder logisch lijkt dan nu uit de plaat blijkt. Burt Bacharachs werk wordt vaak gerangschikt onder easy-listening. Niet een minderwaardig genre, maar toch kijken velen er op neer of doen het af als slappe amusementsmuziek. Terwijl Costello's pop op sommige van zijn albums de afgelopen twintig jaar barok, ingewikkeld, hoogdravend en intellectualistisch, kortom: uneasy-listening mag worden genoemd.
Zelf zegt Costello het zo: „Ons probleem was hoe we de schrijver van 'Pump it up' (ik dus) het eens konden laten worden met de componist van 'Raindrops keep falling on my head' over een gezamenlijke muzikale richting. We vonden een basis daar waar de dikkere gevoelens van het leven elkaar overlappen. Anders kan ik het ook niet verwoorden. De plaat is consistent op het gebied van emoties en gevoel."
„We hebben nu eenmaal een totaal andere achtergrond. Technisch is Burt beter. Ik ben niet zo geschoold als hij. Hij heeft een eigen stijl; ik verander steeds. Ik kan arrangeren, maar dat doe ik vanuit de achtergrondkennis van iemand met een duidelijke voorstelling van hoe muziek moet klinken, niet vanuit een muziek-theoretische aanpak. Maar mijn gevoel voor melodie en harmonie sluit wel precies aan bij dat van hem. Ik probeerde het schrijven zo aan te pakken dat het hem zou aanspreken."
Waaruit niet moet worden afgeleid dat de liefde van Costello's kant kwam en Bacharach maar een beetje aanschoof. „Integendeel. Hij was al net zo fanatiek als ik. Vaak bleek hij 's avonds of 's nachts nog weer dingen bedacht te hebben. We jutten elkaar op. In de eerste vijf dagen begonnen we meteen aan vijf songs tegelijk. De bases werkten we later uit. Dan kwam de een met een idee voor het intro of de ander met een idee voor een brug."
Bacharach liet niets aan het toeval over. Alles werd noot voor noot uitgewerkt. Daarna was het ook niet meer onderhandelbaar. „De woorden moesten maar gehoorzamen. Ik heb simpeler teksten geschreven dan ik altijd deed, met simpeler woorden. We hadden van tevoren afgesproken dat we liefdesliedjes zouden schrijven. Daar kan iedereen zich in herkennen, ook al schreef ik wel degelijk uit eigen ervaring. Je kunt je afvragen of de wereld nog meer liefdesliedjes nodig heeft, maar liefde is nu eenmaal het materiaal waar het leven van gemaakt is.
We zouden niet bestaan zonder liefde, passie en de minder positieve bijeffecten ervan."
| 
