|
Twee jaar geleden, tijdens zijn laatste bezoek aan Nederland, moest Elvis Costello er alle vakmanschap en improvisatietalent aan te pas laten komen om zijn tournee tot een goed einde te brengen. Met gitarist Martin Belmont als vervanger voor de door een ongeluk uitgeschakelde Steve Nieve was hij gedwongen om zijn repertoire drastisch aan te passen of zelfs geheel te wijzigen. Met behulp van een grote hoeveelheid coverversies en. niet In de laatste plaats, zijn grote persoonlijkheid wist Costello niettemin van de nood een deugd te maken.
Inmiddels is zijn begeleidingsgroep The Attractions reeds lang weer compleet, maar. zoals tevens bleek uit het concert in Vredenburg, er is toch iets voor goed veranderd. Het laaiende enthousiasme, waarmee Costello en zijn debuut-lp in 1977 werden binnengehaald hield een tijdje aan, maar begon met diens zwakke vierde lp Get happy!! te tanen. Ofschoon de lp Trust hem in artistieke zin rehabiliteerde bleek het te laat om dit proces te kunnen keren.
Het gevoel van affiniteit, dat Costello met zijn agressieve songteksten opriep, maakte plaats voor vervreemding, toen hij zijn zoetzure venijn subtieler ging doseren. Velen konden hem helemaal niet meer volgen, toen hij zijn reeds bekende voorliefde voor smartlapperige country-muziek op de meest recente lp Aimost Blue daadwerkelijk in praktijk bracht en, tot overmaat van ramp, begin dit jaar een concert gaf samen met het Royal Philharmonic Orchestra. Al deze bokkensprongen ten spijt is Costello dan wel niet "the greatest living Englishman," zoals de Britse muziekbladen hun troetelkind liefkozend noemen, maar toch altijd nog een veelzijdig, zij het eigengereid talent; niet alleen als schrijver van een zo langzamerhand fabelachtig aantal songs, maar ook als een oprecht en intens vertolker daarvan.
Een duik in zijn uitgebreide oeuvre leverde gisteravond ruim twee dozijn nummers op. Daaronder veel materiaal van de binnen enkele maanden te verwachten nieuwe lp, die, naar verluidt, door Costello zelf werd geproduceerd.
Met uitzondering van het stevige "Shabby Doll" meet hij zich in dit overwegend rustige. in ballroom-achtige sferen verkerende werk steeds meer de rol van crooner aan, zoals in de met ingehouden pathos gezongen nummers "Almost blue" en "Long honeymoon."
Voor het echter zo ver was viel halverwege de derde song de stroom op het podium uit. "Accidents will happen," om met Costello te spreken. De draad werd na korte tijd weer opgevat met "Strict Time," waarna de langzame, veelal country-getinte ballades, zoals "Good year for the roses," en het snellere werk "Watching the detectives," "King Horse" — elkaar in hoog tempo afwisselden. Zijn drie begeleiders wisten hem daarin goed te volgen.
Bepaald scheutig sprong Costello om met het repertoire van Trust, waaronder "From a whisper to a scream," "Clubland" en "Big sister's clothes." Tot slot als toegiften een langzame bewerking van "Can't stand up for falling down." de hit "Oliver's Army" en Costello's versie van "Love, peace and understanding."
Met dit concert deed Costello zijn trouwe aanhang vast een groot plezier, maar iets nieuws heeft hij er niet mee aangeboord. Daarvoor toont zijn werk, ondanks de ontembare werklust, te weinig progressie.
|
