|
Het begon meteen al Costelliaans. Na één nummer rende de hele band van het podium, onder een vluchtig „Thank you, goodnight" van Costello zelf. Dit .bleek een reactie op de aankondiging van de impresario, die van te voren had gemeld, dat Costello géén toegift zou geven. Dit in een poging om ongeregeldheden te voorkomen, zoals in Den Haag, waar de halve zaal werd afgebroken nadat het irritante meneertje Costello niet van zins was na het veelgebezigde „We Want More" weer het podium op te komen.
Hoe dan ook, in Groningen verscheen hij na dat ene nummer weer voor een volledig verward publiek, dat het enthousiasme voor Costello overigens niet onverhuld liet. Het gebrilde hoopje venijn liet acuut weten, dat hij na de korte onderbreking een toegift van zestien nummers zou spelen en hij hield zich daar stipt aan.
Nog verrassender was het feit, dat hij op één of twee nummers na slechts repertoire van zijn twee, tot dusver verschenen elpees bracht. In Engeland en Amerika verraste Costello steeds met nummers uit zijn omvangrijke eigen werk of interpretaties van zeer onverwachte anderen.
Veel kans had hij daar overigens ook niet voor, want onze nieuwbakken ster verwaardigde zich niet langer te spelen dan één uur. Precies genoeg om een uitstekend concert bij te wonen en niet te lang om bevangen te raken van verveling als gevolg van het toch wel erg summiere en wellicht wat monotone geluid van Costello en The Attractions.
Want summier is het geluid van zijn band. Costello zelf levert op zijn gitaar slechts slagwerk af, gelardeerd met een incidenteel Hekje, bassist Bruce Thomas komt niet veel verder, broer Pete beperkt zich tot goed gedoseerde accenten en opvulling komt er slechts van Steve Mason, die instrumentaal het talent van The Attractions is, met eigenzinnig, dan weer gestroomlijnd, dan weer storend toetsenwerk.
Hoewel zeer in mijn nopjes met zijn platenwerk, was dit concert voor mij boven verwachting. Wil anderhalf uur Costello van de plaat wel eens te veel zijn, in de Evenementenhal kwam de monotonie van de gestudeerde antiheld overtuigend over: Costello bleek de wraakbeluste genegeerde schlemiel die hij is en de hautaine cynicus die hij wil zijn.
| 
