|
De Pelvis was nauwelijks overleden of in Engeland verscheen de eerste elpee van een voornaamgenoot: Elvis Costello. Nadat de verbazing over het uiterlijk van de met een geen-gezicht-1968 uitgeruste Costello enigszins weggeëbt was, bleek My Aim Is True een prima plaat, die allerwege werd geprezen. Zijns ondanks lijkt Costello één van de meer lucratieve produkten van de 'new wave', wellicht juist omdat zijn composities een wat grotere eeuwigheidswaarde hebben dan de punk-voort brengselen.
Een paar dagen geleden kwam de tweede elpee This Years Model uit op het kersverse Radar-label, uiteraard tegen een heel andere achtergrond dan een jaar geleden. Niet dat de plaat erg veel verschilt. De Amerikaanse groep Clover, die Costello op de eerste plaat begeleidde is vervangen door de zaalbegeleidingsgroep The Attractions en de eigenzinnige en daarom nogal omstreden produktie van Nick Lowe is wellicht nóg directer en soberder.
Maar het materiaal is weer geput uit Costello's omvangrijke, in jaren zolderkamertjes-werk opgespaarde arsenaal, dat nog veel goeds belooft voor de toekomst. Liederen, muzikaal geënt op de pop-muziek van de begin-jaren zestig, die de frustraties van Costello, overwegend op het gebied van dames en zo meer, pogen uit te drukken.
De bebrilde schlemiel met zijn snerende zelfspot heeft een mooie tweede plaat gemaakt, die het niveau van de eerste evenaart en voor het zelfde geld My Aim Is True II had kunnen heten.
| 
