|
Zo hoor je, dat je het een jaar of twee zonder Costello op de plaat zal moeten stellen (onoverkomelijke ruzies met Warner Bros) en zo ligt de nieuwe elpee in de winkel, vervaardigd en verspreid door WEA Records BV. Twintig nummers, het langste 3.36, het kortste 1.54, een simpele hoes met zestiger jaren-kleuren (bijenkorf-oranje) en een simpele titel, Get Happy!!
Wordt Gelukkig!!, dat heb ik de laatste tijd net iets teveel gehoord, Here Jezus, de Bhagwan, het Carnaval, er komt geen einde aan. Maar de !! geven al aan dat het hier sarcasme betreft en bovendien blijkt uit elk van de 20 songs dat Elvis het geluk ook nog niet heeft gevonden. Gelukkig maar. Want beter manisch depressief dan een bloemetjesgordijn, is mijn motto.
Al met al een lange inleiding om maar zo lang mogelijk te verzwijgen, dat Elvis Costello, die ik, juist nu de algemene popjournalistieke opinie zich langzamerhand tegen hem begint te keren, graag onder de lauwerkransen had bedekt, een mediocere, een middelmatige plaat heeft afgeleverd. Beginnen wij met kant één.
1. "Can't Stand Up For Fallin' Down": de A-kant van de single op F-Beat, die nu ook voor minder dan f 400,— per stuk te koop is. Een Sam and Dave-aardig-in-zijn-soort-maar-niet-meer-B-kantje, een nummer waarvan Graham Parker, The J. Geils Band, The Inmates etcetera ad infinitum, meer gemaakt zouden hebben. De zang is raar naar achteren gemixt. The Attractions geven een aardige (alweer aardige; het is toch verschrikkelijk dat ik bij een Costello-recensie nu al de bijvoegelijke naamwoorden middelmatig en aardig (2x) heb gebruikt) Booker T. and the MG's-imitatie weg; alleen hadden die ook een gitarist in hun midden. Costello heeft echter met Steve Cropper alleen de C gemeen.
2. "Black And White World": een zwaar, schonkig ritme. Costello zittend in de bioscoop; aardige tekst, geen sterke compositie, zie 4.
3. "5ive Gears In Reverse": Woorden, woorden, woorden, zinnen, zinnen. Maar muziek? Een monotone Dylan-achtige rocker, die je maar niet kan bijblijven.
4. "B-Movie": Mijn opa hield zich, wanneer hij zich verveelde en hij verveelde zich altijd, bezig met het fluiten van eigen composities: een aantal willekeurige noten achter elkaar, die bijeen echter in de verste verte niets weg hadden van een melodie. Heeft Costello een werknemer nodig, die zijn teksten eens op muziek zet?
5. "Motel Matches": Een mooie ballade met Dusty Springfield-reminiscenties.
6. "Human Touch": Met dank aan The Specials. Dat Costello geen 'zanger' is wisten we al; alleen op voorgaande platen met veel sterke nummers, viel dat nooit op. Maar op een anti-compositie als dit.... kots kots kots braak braak. Een Aalscholver gelijk.
7. "Beaten To The Punch": zie 3.
8. "Temptation": Het intro is "Green Onions," de rest is "Time Is Tight." Booker T and the MG's, Elvis C. and the Attractions.
9. "I Stand Accused": een song van The Merseybeats, die Costello al een tijd-lang op zijn live-repertoire heeft staan. Een song met een begin, een eind, een riff, een melodie; het beste nummer van kant één. Composers: Colton-Smith.
10. "Riot Act": één daad van oproer; zo mag ik het horen. Een fraaie, dreigende song in de lijn van "Night Rally."
Wij draaien de plaat om, nadat wij drie goede songs geteld hebben.
| 
