Oor, January 14, 2022: Difference between revisions
(formatting) |
(formatting) |
||
Line 12: | Line 12: | ||
---- | ---- | ||
{{Bibliography text}} | {{Bibliography text}} | ||
Eind jaren zeventig was Elvis Costello de ongekroonde zonnekoning van de new wave: meerdere malen nummer 1 in de jaarlijstjes van de critici en headliner op de grote festivals. Daarna vertrok hij op een muzikale ontdekkingsreis die hem langs country, jazz, klassieke muziek, Tin Pan Alley en een ex-Beatle voerde. Teruggrijpen deed hij eigenlijk nooit, tot hij vorig jaar ''Spanish Model'' uitbracht, een vertaalde versie van ''This | Eind jaren zeventig was Elvis Costello de ongekroonde zonnekoning van de new wave: meerdere malen nummer 1 in de jaarlijstjes van de critici en headliner op de grote festivals. Daarna vertrok hij op een muzikale ontdekkingsreis die hem langs country, jazz, klassieke muziek, Tin Pan Alley en een ex-Beatle voerde. Teruggrijpen deed hij eigenlijk nooit, tot hij vorig jaar ''Spanish Model'' uitbracht, een vertaalde versie van ''This Year's Model'', ingezongen over de originele begeleidingstapes door bekende vocalisten uit Latijns-Amerika. | ||
Met ''The Boy Named If'' laat Elvis Costello horen op zijn 67ste nog altijd | Met ''The Boy Named If'' laat Elvis Costello horen op zijn 67ste nog altijd zo'n plaat te kunnen maken, met ijzersterke songs en een daverende productie. De opener Farewell, OK komt even bruusk binnen als No Action toen. En binnen een paar seconden is duidelijk dat The Imposters gewoon The Attractions zijn met op bas Davey Faragher in plaats van Bruce Thomas. In "Penelope Halfpenny" horen we drummer Pete Thomas weer tekeergaan als een bezetene. Voor Magnificent Hurt trekt Steve Nieve dat knerpende Farfisa-orgel weer uit de kast. Artiesten die mikken op hun vroegere succesgeluid schieten meestal mis, maar niet Elvis Costello. Sound en energie zijn als vroeger, maar ook qua teksten en melodieën is hij in topvorm. Hij grijpt ook niet alleen maar terug: als gitarist blijkt hij in de loop der jaren het nodige te hebben bijgeleerd van met name Tom Waits-gitarist Marc Ribot. In "Mistook Me For A Friend" klinkt hij oprecht boos en ongewoon venijnig, in "Paint The Red Rose Blue" warm en begripvol. Het duet "My Most Beautiful Mistake" met Nicole Atkins is prachtige verhalende pop, "The Man You Love To Hate" aanstekelijk sixtiespop op zijn Ray Davies. Songs benoemen als hoogtepunt is verleidelijk, maar ''The Boy Named If'' is een prachtige vuurwerkshow waarbij de oh's en ah's elkaar opvolgen. Een heerlijk album dat je zo naast ''My Aim Is True'', ''This Year's Model'' en ''Armed Forces'' in de platenkast kunt schuiven. Maar pas nadat je hem helemaal hebt grijsgedraaid. | ||
{{cx}} | {{cx}} | ||
{{tags}}[[The Boy Named If]] {{-}} [[The Imposters]] {{-}} [[The Beatles]] {{-}} [[Spanish Model]] {{-}} [[This Year's Model]] {{-}} [[Farewell, OK]] {{-}} [[No Action]] {{-}} [[The Attractions]] {{-}} [[Davey Faragher]] {{-}} [[Bruce Thomas]] {{-}} [[Penelope Halfpenny]] {{-}} [[Pete Thomas]] {{-}} [[Magnificent Hurt]] {{-}} [[Steve Nieve]] {{-}} [[Tom Waits]] {{-}} [[Marc Ribot]] {{-}} [[Mistook Me For A Friend]] {{-}} [[Paint The Red Rose Blue]] {{-}} [[My Most Beautiful Mistake]] {{-}} [[Nicole Atkins]] {{-}} [[The Man You Love To Hate]] {{-}} [[Ray Davies]] {{-}} [[My Aim Is True]] {{-}} [[Armed Forces]] | {{tags}}[[The Boy Named If]] {{-}} [[The Imposters]] {{-}} [[The Beatles]] {{-}} [[Spanish Model]] {{-}} [[This Year's Model]] {{-}} [[Farewell, OK]] {{-}} [[No Action]] {{-}} [[The Attractions]] {{-}} [[Davey Faragher]] {{-}} [[Bruce Thomas]] {{-}} [[Penelope Halfpenny]] {{-}} [[Pete Thomas]] {{-}} [[Magnificent Hurt]] {{-}} [[Steve Nieve]] {{-}} [[Tom Waits]] {{-}} [[Marc Ribot]] {{-}} [[Mistook Me For A Friend]] {{-}} [[Paint The Red Rose Blue]] {{-}} [[My Most Beautiful Mistake]] {{-}} [[Nicole Atkins]] {{-}} [[The Man You Love To Hate]] {{-}} [[Ray Davies]] {{-}} [[My Aim Is True]] {{-}} [[Armed Forces]] {{-}} [[Tin Pan Alley]] | ||
{{cx}} | {{cx}} | ||
Revision as of 23:15, 14 January 2022
|