Oor, October 23, 2014: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
m (update "next" in header)
(formatting / category / +European publications by country index)
Line 1: Line 1:
{{Bibliography header}}
{{Bibliography header}}
{{:Bibliography index}}
{{:Bibliography index}}
{{:OOR index}}
{{:Oor index}}
{{:Netherlands publications index}}
{{:Netherlands publications index}}
{{:European publications by country index}}
{{Bibliography article header}}
{{Bibliography article header}}
<center><h3> ELVIS COSTELLO HELEMAAL IN ZIJN ELEMENT IN CARRÉ</h3></center>
<center><h3> Elvis Costello helemaal in zijn element in Carré </h3></center>
----
----
{{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FOOR%2C_October_23%2C_2014&edit-text= }}
{{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FOOR%2C_October_23%2C_2014&edit-text= }}
<center>Randy Timmers</center>
<center>{{mm}} Randy Timmers</center>
----
----
{{Bibliography text}}
{{Bibliography text}}
23 OKT 2014
Hij is helemaal in zijn element vanavond, op het podium van het altijd imposante Carré. Elvis Costello, roze lakschoenen, blauw pak, zwarte bril en wit hoedje, racet om acht uur, showtime, als een kat die kip ruikt de zaal in, grijpt een gitaar en begint enthousiast "45" (van ''When I Was Cruel'') te spelen. Achter de legendarische songwriter pronken nog zes gitaren. Twee hollow body, één Fender Stratocaster, het merendeel akoestisch en kleurrijk versierd. Zij aan zij in een half kringetje om hun meester heen. Als schoolkinderen die allemaal het antwoord op een vraag weten, lijken de instrumenten te wachten tot de zanger ze toestemming geeft te spreken.


Hij is helemaal in zijn element vanavond, op het podium van het altijd imposante Carré. Elvis Costello, roze lakschoenen, blauw pak, zwarte bril en wit hoedje, racet om acht uur, showtime, als een kat die kip ruikt de zaal in, grijpt een gitaar en begint enthousiast [[45]] (van ''When I Was Cruel'') te spelen. Achter de legendarische songwriter pronken nog zes gitaren. Twee hollow body, één Fender Stratocaster, het merendeel akoestisch en kleurrijk versierd. Zij aan zij in een half kringetje om hun meester heen. Als schoolkinderen die allemaal het antwoord op een vraag weten, lijken de instrumenten te wachten tot de zanger ze toestemming geeft te spreken.
De discografie van Elvis Costello is één van de meest veelzijdige muziekoeuvres ooit. De zestigjarige Brit is aan geen genre gebonden, heeft talloze klassiekers onder zijn eigen naam uitgebracht en werkte daarnaast samen aan prachtplaten met onder andere Allen Toussaint, Burt Bacharach en recentelijk The Roots. Tijdens zijn eerste solotour in jaren laat Costello geen blad uit zijn boek ongelezen. Hij speelt vanavond in ruim twee en een half uur en drie losse sets tijd zo’n dertig nummers, waarvan een groot aantal relatief onbekende albumtracks, uitgekozen zodat zowel zijn fanatiekste fans als de zanger zelf vanavond het meest mogen genieten. Mede door deze grote variatie in de setlist, verveelt de show geen moment. Van "Come The Meantimes" (afkomstig van die eerdergenoemde plaat met The Roots) tot George Jones-cover "Good Year For The Roses"; favorieten als "She" (relaxt, vanuit de luie stoel gespeeld) en "Everyday I Write The Book" komen uiteraard óók voorbij, maar zijn niet eens de absolute hoogtepunten van de avond.


De discografie van Elvis Costello is één van de meest veelzijdige muziekoeuvres ooit. De zestigjarige Brit is aan geen genre gebonden, heeft talloze klassiekers onder zijn eigen naam uitgebracht en werkte daarnaast samen aan prachtplaten met onder andere [[Allen Toussaint|Alain Toussaint]], [[Burt Bacharach]] en recentelijk [[The Roots]]. Tijdens zijn eerste solotour in jaren laat Costello geen blad uit zijn boek ongelezen. Hij speelt vanavond in ruim twee en een half uur en drie losse sets tijd zo’n dertig nummers, waarvan een groot aantal relatief onbekende albumtracks, uitgekozen zodat zowel zijn fanatiekste fans als de zanger zelf vanavond het meest mogen genieten. Mede door deze grote variatie in de setlist, verveelt de show geen moment. Van [[Come The Meantimes]] (afkomstig van die eerdergenoemde plaat met The Roots) tot [[George Jones]]-cover [[Good Year For The Roses|A Good Year For The Roses]]; favorieten als [[She]] (relaxt, vanuit de luie stoel gespeeld) en [[Everyday I Write The Book]] komen uiteraard óók voorbij, maar zijn niet eens de absolute hoogtepunten van de avond.
Zijn kwaliteiten als zanger zijn altijd al een punt van discussie geweest. Elvis Costello beschikt, net als toekomstige Songwriter Hall Of Fame-genoten Bob Dylan en Neil Young, over zo’n typisch ‘je moet ervan houden’ stemgeluid. Hij overschreeuwt zichzelf vanavond een paar keer gevaarlijk in zijn uithalen, maar over het algemeen werkt Costello vaardig met wat hij in huis heeft. De pracht in zijn zang zit ‘em dan ook niet in kracht of vlekkeloze schoonheid, maar in bijvoorbeeld de intonatie. Costello weet precies waar hij de nadruk op moet leggen in zijn songs, welke zinnen het belangrijkst zijn. Waar de gemiddelde singer-songwriter het publiek muisstil krijgt door prachtige zang, daar brengt Elvis ze in extase met de kracht van het lied zelf.


Zijn kwaliteiten als zanger zijn altijd al een punt van discussie geweest. Elvis Costello beschikt, net als toekomstige Songwriter Hall Of Fame-genoten [[Bob Dylan]] en [[Neil Young]], over zo’n typisch ‘je moet ervan houden’ stemgeluid. Hij overschreeuwt zichzelf vanavond een paar keer gevaarlijk in zijn uithalen, maar over het algemeen werkt Costello vaardig met wat hij in huis heeft. De pracht in zijn zang zit ‘em dan ook niet in kracht of vlekkeloze schoonheid, maar in bijvoorbeeld de intonatie. Costello weet precies waar hij de nadruk op moet leggen in zijn songs, welke zinnen het belangrijkst zijn. Waar de gemiddelde singer-songwriter het publiek muisstil krijgt door prachtige zang, daar brengt Elvis ze in extase met de kracht van het lied zelf.
Perfect voorbeeld hiervan is "I Want You," één van zijn bekendste songs, vanavond op verzoek gespeeld in het slot van de show. Met elektrische gitaar in zijn van emotie trillende handen geklemd, transformeert Costello het nummer in een eng, intens stalkerslied. ''"I'm not ashamed to say I cried for you,"'' slist hij door de microfoon, waarna hij met de whammy bar van zijn gitaar de verontrustende instabiliteit van die uitspraak benadrukt. Op andere momenten maakt de amicale zanger gretig gebruik van de setting om zijn lied kracht bij te zetten. Zo speelt hij het prachtig zachtaardige "Alison" volledig akoestisch.


Perfect voorbeeld hiervan is [[I Want You]], één van zijn bekendste songs, vanavond op verzoek gespeeld in het slot van de show. Met elektrische gitaar in zijn van emotie trillende handen geklemd, transformeert Costello het nummer in een eng, intens stalkerslied. ‘I’m not ashamed to say I cried for you’, slist hij door de microfoon, waarna hij met de whammy bar van zijn gitaar de verontrustende instabiliteit van die uitspraak benadrukt. Op andere momenten maakt de amicale zanger gretig gebruik van de setting om zijn lied kracht bij te zetten. Zo speelt hij het prachtig zachtaardige [[Alison]] volledig akoestisch.
Een dag eerder, tijdens een zelfde soort optreden in [[Concert 2014-10-21 Brussels|Brussel]], schoof pianist en vriend Steve Nieve bij Costello aan. Dat geluk heeft het publiek vanavond niet; deze aangekondigde soloshow blijft van begin tot eind een soloshow. Wel exclusief in dit Nederlandse concert zijn hilarische verhalen over Costello’s ontmoeting met Nile Rodgers en de Dolly Dots bij ''Top Of The Pops'' en grappen over zijn allereerste optreden in Carré (volgens zijn manager uitverkocht, maar in de praktijk bleken er slechts twaalf stoelendansende mensen aanwezig). Geen van deze onderonsjes met het publiek komen geforceerd over; het is simpelweg hetgeen waar Costello een meester in is. Verhalen vertellen over of in muziek. Hij neemt er vanavond alle tijd voor, iets wat hij in de toekomst best wat vaker mag doen, want het resultaat is één van zijn beste, meest bijzondere shows op Nederlandse bodem tot nu toe.
 
Een dag eerder, tijdens een zelfde soort optreden in [[Concert 2014-10-21 Brussels|Brussel]], schoof pianist en vriend [[Steve Nieve]] bij Costello aan. Dat geluk heeft het publiek vanavond niet; deze aangekondigde soloshow blijft van begin tot eind een soloshow. Wel exclusief in dit Nederlandse concert zijn hilarische verhalen over Costello’s ontmoeting met Nile Rodgers en de Dolly Dots bij [[Top Of The Pops]] en grappen over zijn allereerste optreden in Carré (volgens zijn manager uitverkocht, maar in de praktijk bleken er slechts twaalf stoelendansende mensen aanwezig). Geen van deze onderonsjes met het publiek komen geforceerd over; het is simpelweg hetgeen waar Costello een meester in is. Verhalen vertellen over of in muziek. Hij neemt er vanavond alle tijd voor, iets wat hij in de toekomst best wat vaker mag doen, want het resultaat is één van zijn beste, meest bijzondere shows op Nederlandse bodem tot nu toe.
{{cx}}
{{cx}}


Line 32: Line 31:
'''OOR, October 23, 2014
'''OOR, October 23, 2014
----
----
[[Randy Timmers]] reviews Elvis Costello solo on [[Concert 2014-10-22 Amsterdam|Wednesday, October 22, 2014]] at Theater Carré, Amsterdam, Netherlands.
[[Randy Timmers]] reviews Elvis Costello, solo, Wednesday, [[Concert 2014-10-22 Amsterdam|October 22, 2014]], Theater Carré, Amsterdam, Netherlands.


{{Bibliography images}}
{{Bibliography images}}


[[image:2014-10-23 OOR photo 01.jpg|x120px]]
[[image:2014-10-23 OOR photo 01.jpg|380px]]
[[image:2014-10-23 OOR photo 02.jpg|x120px]]<br><br>
<br><small>Photos by [[Remco Brinkhuis]]</small>
[[image:2014-10-23 OOR photo 03.jpg|x120px]]
 
[[image:2014-10-23 OOR photo 04.jpg|x120px]]
[[image:2014-10-23 OOR photo 02.jpg|380px]]]
<br><small>Photos credit to [[Remco Brinkhuis]]</small>
 
 
[[image:2014-10-23 OOR photo 03.jpg|380px]]
 
 
[[image:2014-10-23 OOR photo 04.jpg|380px]]
<br><small>Photos by [[Remco Brinkhuis]]</small>


{{Bibliography notes footer}}
{{Bibliography notes footer}}
Line 50: Line 55:
*[http://en.wikipedia.org/wiki/OOR Wikipedia: OOR]
*[http://en.wikipedia.org/wiki/OOR Wikipedia: OOR]


{{DEFAULTSORT:OOR 2014-10-23}}
{{DEFAULTSORT:Oor 2014-10-23}}
[[Category:Bibliography]]
[[Category:Bibliography]]
[[Category:Bibliography 2014]]
[[Category:Bibliography 2014]]
[[Category:OOR| OOR 2014-10-23]]
[[Category:Oor| Oor 2014-10-23]]
[[Category:Nederlands]]
[[Category:Nederlands]]
[[Category:Magazine articles]]
[[Category:Magazine articles]]
[[Category:Concert reviews]]
[[Category:2014 concert reviews]]
[[Category:2014 concert reviews]]

Revision as of 02:29, 3 November 2019

  ... Bibliography ...  
72 76 77 78 79 80 81 82 83
84 85 86 87 88 89 90 91 92
93 94 95 96 97 98 99 00 01
02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26 27 28
Oor  
Netherlands publications 

Newspapers

Magazines

Online publications

European publications 
—
-

Elvis Costello helemaal in zijn element in Carré

translate
   Randy Timmers

Hij is helemaal in zijn element vanavond, op het podium van het altijd imposante Carré. Elvis Costello, roze lakschoenen, blauw pak, zwarte bril en wit hoedje, racet om acht uur, showtime, als een kat die kip ruikt de zaal in, grijpt een gitaar en begint enthousiast "45" (van When I Was Cruel) te spelen. Achter de legendarische songwriter pronken nog zes gitaren. Twee hollow body, één Fender Stratocaster, het merendeel akoestisch en kleurrijk versierd. Zij aan zij in een half kringetje om hun meester heen. Als schoolkinderen die allemaal het antwoord op een vraag weten, lijken de instrumenten te wachten tot de zanger ze toestemming geeft te spreken.

De discografie van Elvis Costello is één van de meest veelzijdige muziekoeuvres ooit. De zestigjarige Brit is aan geen genre gebonden, heeft talloze klassiekers onder zijn eigen naam uitgebracht en werkte daarnaast samen aan prachtplaten met onder andere Allen Toussaint, Burt Bacharach en recentelijk The Roots. Tijdens zijn eerste solotour in jaren laat Costello geen blad uit zijn boek ongelezen. Hij speelt vanavond in ruim twee en een half uur en drie losse sets tijd zo’n dertig nummers, waarvan een groot aantal relatief onbekende albumtracks, uitgekozen zodat zowel zijn fanatiekste fans als de zanger zelf vanavond het meest mogen genieten. Mede door deze grote variatie in de setlist, verveelt de show geen moment. Van "Come The Meantimes" (afkomstig van die eerdergenoemde plaat met The Roots) tot George Jones-cover "Good Year For The Roses"; favorieten als "She" (relaxt, vanuit de luie stoel gespeeld) en "Everyday I Write The Book" komen uiteraard óók voorbij, maar zijn niet eens de absolute hoogtepunten van de avond.

Zijn kwaliteiten als zanger zijn altijd al een punt van discussie geweest. Elvis Costello beschikt, net als toekomstige Songwriter Hall Of Fame-genoten Bob Dylan en Neil Young, over zo’n typisch ‘je moet ervan houden’ stemgeluid. Hij overschreeuwt zichzelf vanavond een paar keer gevaarlijk in zijn uithalen, maar over het algemeen werkt Costello vaardig met wat hij in huis heeft. De pracht in zijn zang zit ‘em dan ook niet in kracht of vlekkeloze schoonheid, maar in bijvoorbeeld de intonatie. Costello weet precies waar hij de nadruk op moet leggen in zijn songs, welke zinnen het belangrijkst zijn. Waar de gemiddelde singer-songwriter het publiek muisstil krijgt door prachtige zang, daar brengt Elvis ze in extase met de kracht van het lied zelf.

Perfect voorbeeld hiervan is "I Want You," één van zijn bekendste songs, vanavond op verzoek gespeeld in het slot van de show. Met elektrische gitaar in zijn van emotie trillende handen geklemd, transformeert Costello het nummer in een eng, intens stalkerslied. "I'm not ashamed to say I cried for you," slist hij door de microfoon, waarna hij met de whammy bar van zijn gitaar de verontrustende instabiliteit van die uitspraak benadrukt. Op andere momenten maakt de amicale zanger gretig gebruik van de setting om zijn lied kracht bij te zetten. Zo speelt hij het prachtig zachtaardige "Alison" volledig akoestisch.

Een dag eerder, tijdens een zelfde soort optreden in Brussel, schoof pianist en vriend Steve Nieve bij Costello aan. Dat geluk heeft het publiek vanavond niet; deze aangekondigde soloshow blijft van begin tot eind een soloshow. Wel exclusief in dit Nederlandse concert zijn hilarische verhalen over Costello’s ontmoeting met Nile Rodgers en de Dolly Dots bij Top Of The Pops en grappen over zijn allereerste optreden in Carré (volgens zijn manager uitverkocht, maar in de praktijk bleken er slechts twaalf stoelendansende mensen aanwezig). Geen van deze onderonsjes met het publiek komen geforceerd over; het is simpelweg hetgeen waar Costello een meester in is. Verhalen vertellen over of in muziek. Hij neemt er vanavond alle tijd voor, iets wat hij in de toekomst best wat vaker mag doen, want het resultaat is één van zijn beste, meest bijzondere shows op Nederlandse bodem tot nu toe.

-
<< >>

OOR, October 23, 2014

Randy Timmers reviews Elvis Costello, solo, Wednesday, October 22, 2014, Theater Carré, Amsterdam, Netherlands.

Images

2014-10-23 OOR photo 01.jpg
Photos by Remco Brinkhuis

2014-10-23 OOR photo 02.jpg]


2014-10-23 OOR photo 03.jpg


2014-10-23 OOR photo 04.jpg
Photos by Remco Brinkhuis

-


Back to top

External links

Retrieved from "http://elviscostello.info//wiki/index.php?title=Oor,_October_23,_2014&oldid=17408355"