Trouw, March 23, 1994

From The Elvis Costello Wiki
Revision as of 22:49, 14 August 2018 by Zmuda (talk | contribs) (formatting)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigationJump to search
... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Trouw

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Onderhoudend portret van Elvis Costello


translate
   Stan Rijven

Hoewel al bijna veertig en inmiddels tot rust gekomen, is Elvis Costello de 'angry young man' gebleven waarmee in 1976 de punkgeneratie een intelligente spreekbuis kreeg.

In het portret dat de VPRO vanavond naar aanleiding van Costello's nieuwste plaat Brutal Youth uitzendt betoont hij zich een kritisch causeur, die nog niets aan scherpte verloren heeft. Op de vraag of dit album, waarop voor het eerst sinds jaren weer zijn oorspronkelijke groep The Attractions meespeelt, voor back to basics staat antwoordt hij: „Deze slogan wordt me nu telkens voor de voeten geworpen. Hij is bestemd voor John Major die er zijn carriere mee hoopt te redden. Omdat ik nu weer met een rock en roll combo speel doet dat aan mijn begintijd denken, maar ik herhaal niets van het verleden."

Feit blijft dat de Londenaar na jaren artistieke omzwervingen weer terugkeert naar zijn eerste liefde. Als vanouds klinkt de verongelijkte pubrocker die met drie instrumenten en een handvol pakkende liedjes de wereld veroveren wil. Ook uiterlijk oogt hij vertrouwd. De Jesusfreakstoppels en obscure zonnebril verdwenen in ruil voor de guitig ogende Buddy Holly van de jaren zeventig. Verheven boven de popwaan van alle dag ontpopte Costello, alias Declan McManus zich tot de meest gerespecteerde songschrijver van de laatste 15 jaar. Juist dat metier staat in dit portret centraal.

In weerwil van wat tijd en trend dicteerden maakte hij als een onuitputtelijke bron plaat na plaat vol zelfgeschreven, intelligente liedjes die, telkens anders van toon, hem een onafhankelijke positie bezorgden. Zo a-modieus als de workaholic gekleed ging, een hoekig hampelmannetje met gitaar, zo anders waren ook zijn stijl en temperament. Het geven van interviews vond hij totaal overbodig, toeren en songs schrijven daarentegen een eerste levensbehoefte. „Ieder artikel over mij was hetzelfde. Journalisten hadden hun oordeel al klaar voordat ik mijn mond had geopend. Gedurende lange tijd stond zingen voor mij gelijk aan praten," vertelt Elvis desgevraagd voor de VPRO-camera.

In de periode 1977-1979 maakt hij drie elpees (My aim is true, This year's model, Armed forces), geeft 350 concerten, behaalt hitsingles en de Amerikaanse Top 10. De thema's die hij aansnijdt betreffen dikwijls de onbeantwoorde liefde met woede en cynisme als repliek. Of ze attaqueren de uitwassen van het Thatcher-tijdperk.

Begin jaren tachtig raakt Costello in de ban van bewogen ballads (LP Trust) en country en western (LP Almost blue). Ondertussen produceert hij platen van onder meer The Specials en The Pogues en weet de meest uiteenlopende artiesten voor zijn werk te interesseren. Zo blies de Amerikaanse jazztrompettist Chet Baker zijn omfloerste solos mee op het nummer „Shipbuilding."

Elvis hierover: „Hij had nog nooit van mij gehoord, want Baker onderhield geen contact met de rock en roll-wereld, maar toevallig was hij in Londen. Eigenlijk hadden we niet veel gemeen (-). Na zijn dood vernam ik dat hij Almost blue had opgenomen, hij kende het van een bandje dat ik hem ooit gegeven had. Helaas heb ik hem hiervoor niet meer kunnen bedanken," aldus Costello, waarna unieke zwart-wit beelden volgen met een verfomfaaide Chet Baker die het nummer fluisterend zingt.

Ook Paul McCartney raakte geboeid door Costello. Samen sloegen ze aan het componeren, beiden plukten er individueel de vruchten van. Costello met nummers als „Veronica" en „So like candy," McCartney met de elpee Flowers in the dirt.

Costello: „Het was een grote ervaring voor mij. Ik groeide op met Beatles-platen, leerde daardoor wat harmonie is en hoe je songs componeert. Paul was altijd vriendelijk, maar je kunt geen relatie ontwikkelen zoals hij die met John Lennon had. Wat we samen deden was even goed als wat we individueel componeerden."

Wanneer Costello in 1987 na tien jaar de samenwerking met zijn vaste band The Attractions verbreekt, wordt zijn koers nog grilliger. Op Spike (1989) laat hij zich inspireren door jazz, Ierse volksmuziek en New Orleans rhythm en blues. Vier jaar later is de verwarring compleet wanneer hij met het Brodsky Kwartet de plaat The Juliet letters componeert. De klassieke liederencyclus krijgt voorjaar 1993 een fraaie uitvoering in het Concertgebouw maar kan niet verhelen dat Costello wel erg ver van zijn oorsprong verwijderd raakt.

Die hervindt hij op de plaat Brutal youth en in deze met liefde samengestelde documentaire. Gelardeerd met videoclips en live-opnames ontstaat aldus een niet opzienbarend maar wel onderhoudend portret van een der grootste talenten uit de Britse popmuziek.

Lolapaloeza - Bebopalula: Portret van Elvis Costello, 23.20 - 0.06 uur, Ned. 3

-

Trouw, March 23, 1994


Stan Rijven profiles Elvis Costello ahead of his appearance on Lolapaloeza, Dutch TV Ned3, Wednesday, March 23, 1994.

Images

clipping
Clipping.

Photo by Lex van Rossen.
Photo by Lex van Rossen


Page scan
Page scan.

-



Back to top

External links