Leidse Courant, February 24, 1989: Difference between revisions
(+European publications by country index / formatting) |
(formatting +image link) |
||
Line 12: | Line 12: | ||
{{scanx}} | {{scanx}} | ||
{{Bibliography text}} | {{Bibliography text}} | ||
Het brede scala aan stijlen, dat Elvis Costello op zijn nieuwste plaatwerk de luisteraar voor de voeten werpt, werkt in eerste instantie wat verwarrend. Het komt vooral op kant twee wat gekunsteld over, dat hapsnap-beleid | Het brede scala aan stijlen, dat Elvis Costello op zijn nieuwste plaatwerk de luisteraar voor de voeten werpt, werkt in eerste instantie wat verwarrend. Het komt vooral op kant twee wat gekunsteld over, dat hapsnap-beleid van Costello, en je vraagt je af wat al die bekende popmuzikanten doen op een plaat van iemand, die altijd zijn eigen weg ging en concessies schuwde. | ||
van Costello, en je vraagt je af wat al die bekende popmuzikanten doen op een plaat van iemand, die altijd zijn eigen weg ging en concessies schuwde. | |||
Maar terwijl ''Spike'' (WEA 925 848) voor de zoveelste keer z'n rondjes draait over je platenspeler, realiseer je je dat Elvis Costello nog steeds zon eigen weg gaat. En dat bijdragen van mensen als | Maar terwijl ''Spike'' (WEA 925 848) voor de zoveelste keer z'n rondjes draait over je platenspeler, realiseer je je dat Elvis Costello nog steeds zon eigen weg gaat. En dat bijdragen van mensen als Paul McCartney, Chrissie Hynde, Roger McGuinn en T-Bone Burnett op z'n hoogst het bewijs zijn van het respect dat Costello onder zijn collega's geniet. | ||
Met ''Spike'' slaat hij de spijker op z'n kop. Het is een intelligent album, dat op z'n minst duidelijk maakt dat Declan Patrick Aloysius MacManus in de loop van zijn carriere is gegroeid tot een uitzonderlijk muzikant. | Met ''Spike'' slaat hij de spijker op z'n kop. Het is een intelligent album, dat op z'n minst duidelijk maakt dat Declan Patrick Aloysius MacManus in de loop van zijn carriere is gegroeid tot een uitzonderlijk muzikant. | ||
Op zijn vorige albums verraste hij met diverse stijlen en ''Spike'' is daar een redelijke staalkaart van. Het aardige is dat die staalkaart voor een belangrijk deel wordt vormgegeven door de traditionele klanken van de | Op zijn vorige albums verraste hij met diverse stijlen en ''Spike'' is daar een redelijke staalkaart van. Het aardige is dat die staalkaart voor een belangrijk deel wordt vormgegeven door de traditionele klanken van de Dirty Dozen Brass Band uit New Orleans en een serie Ierse folkmuzikanten. Een op het oog wat merkwaardige combinatie, die echter prima uitpakt. En zo staat de vrolijke pop van de met McCartney geschreven singtussen de le „[[Veronica]]" licht-jazzy klanken van het humoristische "[[God's Comic]]" of de James Brown(!)- achtige funk in „[[Chewing Gum]]". Uiteindelijk overheerst de pure pop in nummers als „[[...This Town...]]". het duet met Chrissie Hynde in „[[Satellite]]" en het mooie „[[Deep Dark Truthful Mirror]]". | ||
{{cx}} | {{cx}} | ||
Line 34: | Line 31: | ||
{{Bibliography images}} | {{Bibliography images}} | ||
[[image:1989-02-24 Leidse Courant page | [[image:1989-02-24 Leidse Courant page 08 clipping 01.jpg|360px|border]] | ||
<br><small>Clipping.</small> | <br><small>Clipping.</small> | ||
[[image:1989-02-24 Leidse Courant page | <small>Photographer unknown.</small><br> | ||
[[image:1989-02-24 Leidse Courant photo 01 px.jpg|300px|border]] | |||
[[image:1989-02-24 Leidse Courant page 08.jpg|x120px|border]] | |||
<br><small>Page scan.</small> | <br><small>Page scan.</small> | ||
Revision as of 14:38, 23 September 2017
|