Amsterdam Telegraaf, May 6, 1978: Difference between revisions
(+text part 1) |
(+text part 2) |
||
| Line 13: | Line 13: | ||
{{scanx}} | {{scanx}} | ||
{{Bibliography text}} | {{Bibliography text}} | ||
In het uitgewoonde hondehok dat dienst doet als kleedkamer zit Nick Lowe koortsachtig te repeteren met Steve Naive en Pete Thomas van Costello's band The Attractions. Lowe is op het allerlaatste moment ingevallen voor bassist Bruce Thomas die tijdens een uit de hand gelopen stoeipartijtje met zijn collega's kans heeft gezien zijn andere hand zodanig aan een door Elvis „uitgestoken" fles te verwonden dat achttien hechtingen noodzakelijk bleken om het grijporgaan weer enigszins op orde te brengen. De traditioneel prestigieuze slotoptredens van deze Engelse tournee en de eerste veertien dagen van de in totaal zeven weken du rende Amerikaanse tournee zal hij moeten missen en volgen Elvis is Thomas' mo zaal lager dan ooit „aan het front". | |||
„Ik heb Bruce geprobeerd op te vrolijken door demon. stratief contact op te nemen met Paul McCartney om die te vragen zolang in te vallen. Daarmee wilde ik te kennen geven dat alleen de allerbesten goed genoeg waren om de bassist van The Attractions tijdelijk te vervangen. Ii,we hoort inmiddels het hele verhaal zeer geamuseerd aan. | |||
„En?", zegt hij. „Kon hij?" „Wier' vraagt Costello die met zijn gedachten al weer heel ergens anders is. „McCartney!" zegt Lowe. „0, die .." zegt Costello op een toon die suggereert dat dat onderwerp uren geleden al afgehandeld is. „Hij was de stad uit. En ik wou hem in het weekend niet storen op de boerderij in Schotland". „Ja, ja". zegt Nick Lowe. | |||
Een paar weken daanoot heeft Lowe me omstandig uit de doeken gedaan waarom hij voor Elvis Costello een uitzondering gemaakt heeft op zijn gouden regel nooit meer dan één keer een plaat van een bepaalde artiest te produceren. „Die man is zo briljant, aan zijn uitingen wil ik gewoon deel hebben, hoewel er geen lol aan is om met hem te werken. Hij is bloedserieus, nooit ontspannen en zijn gevoel voor humor verdwijnt in de studio spoorloos. Bovendien is hij bereid uren te vechten voor een miniem detail waarover we van mening verschillen. Maar toch. alles wat Elvis doet, ademt de sfeer van het geniale". | |||
Costello. geconfronteerd die uitspraak, reageert wat met die uitspraak, reageert wat gelaten. | |||
„Het is waar, ik kan tot in het absurde hameren op kleinigheden en daarin mijn zin doordrijven zonder dat het eindresultaat van al die sfeerverziekende discussies voor iemand anders dan mezelf te horen zou zijn. Maar het is niet de enige reden waarom Nick en ik niet echt vrienden zijn geworden. Om een of andere reden bleef ons privéleven altijd gescheiden, kwamen we niet bij elkaar over vloer. gingen we nooit een borreltje samen drinken. Er was altijd wat waarom het niet „mengde". | |||
Toen ik doorbrak, zat Nick in een dal door alle moeilijkheden rond Rockpile, Dave Edmunds en Swan Song. Daarna was hij zo zwaar aan de drank dat zijn volslagen onvoorspelbaarheid mij een beetje beangstigde en ik liever uit de buurt bleef als het kon. Toen maakten we samen ''This year's model'' met al die aan ruzie grenzende meningsverschillen en nu drink ik weer veel terwijl Nick er radicaal mee gestopt is, waardoor we wéér zo'n beetje op verschillende golflengte zitten. | |||
Maar op een bepaalde manier is het wel goed zo. Nick kan mij in de studio als geen ander zeggen dat hij het gebodene niet goed genoeg vindt en het is heel moeilijk iets van die strekking, al is het nog zo essentieel voor de creatieve prestatie, tegen een echte vriend te zeggen. Maar ach, je ziet het. We staan weer samen op het podium en als bassist van Rockpile gaat Nick mee op de Amerikaanse tournee. Dan zitten we zeven weken op elkaars lip. Kijken hoe dat gaat. Komen we beiden min of meer heel uit de cor. frontatie dan zullen we mijn derde plaat ook samen gaan doen. Zijn we dan geen vrienden. dan is er toch zeker een hecht werkverband. En ik weet nog niet zo net wat belangrijker is..." | |||
Toen we elkaar een half jaar geleden voor het eerst troffen. vertoonde Elvis Costello nog alle sporen van het jaar waarin hij maar liefst 54 verschillende uitgeverijen en platenmaatschappijen was afgelopen zonder het geringste resultaat. 't Feit dat zijn debuutelpee ''My aim is true'' inmiddels in de Britse hitparade stond en meer dan 150.000 verkocht had, kan hem onmogelijk milder stemmen ten opzichte van de showbusiness. Ten opzichte van de hele wereld trouwens Riet. | |||
Van het interview van toen maakte hij één lange monoloog, een reeks van extreme verklaringen op mitrailleursnelheid. Hij zwoer bij die gelegenheid dat hij iedereen die hem ooit afgewezen had of anderszins dwars gezeten bij naam en gezicht zou onthouden en menig journalistte) heeft het afgelopen jaar moeten ondervinden dat Costello onbenaderbaar was, omdat hij of zij in het prille beginstadium van wat een der opmerkelijkste rocksages aller tijden mag heten zich een niet ter zake doende opmerking over het fenomeen meende te kunnen permitteren. | |||
„Ik heb dat soort mensen nog steeds niet vergeven en ik zou niet weten waarom ik het zou moeten doen. Ik wil helemaal niet lunchen met de producer van Top of the Pops. Wat heb ik met die man toi maken7 Laat hem zijn werk doen, dan doe ik het mijne wel. Mensen in deze stupide business schijnen met te willen begrijpen dat ik niks met hun gezellige clubje te rna.ken wi: hebben. Ik wil niet naar de Roxy om rond te hangen met Linda Rondstadt. | |||
Weet je, het muziekbedrijf roept niets anders bij me op dan gevoelens van walging en elke vorm van succes die ik er ooit nog in zal bereiken, zal nooit kunnen opwegen tegen de ellende die ik voor die tijd heb moeten doormaken." | |||
Hij zal het niet graag horen, maar in dat half jaar is Elvis Costello aanzienlijk vriendelijker geworden. Kreeg de fotograaf met wie ik toen werkte nog een hatelijke opmerking naar zijn hoofd toen hij een spelletje dobbelen niet binnen de seconde wilde afmaken toen wij het interview beëindigd hadden, nu verleent hij niet alleen zijn volle medewerking, maar vraagt hij uiterst beleefd aan de leider van de band in het voorprogramma of hij voor dit vraaggesprek even gebruik mag maken van hun kleedkamer. Was onze dicussie destijds voornamelijk een kwestie van eenrichtingsverkeer, nu neemt hij alle tijd voor het luisteren naar een lange vraag en laat hij zich zonder in de fik te vliegen bij een antwoord onderbreken, om ronduit toe te geven dat hij even tijd dacht te winnen na een niet zo welkome vraag. | |||
„bloeilijk hoor", zegt hij als ik hem vraag of hij niet bang is dat een bij het volwassener worden minder extreme instelling hem zal | |||
{{cx}} | {{cx}} | ||
{{rttc}} | |||
{{Bibliography notes header}} | {{Bibliography notes header}} | ||
Revision as of 13:39, 17 February 2017
|
