Belgium Standaard, November 10, 2011: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
(Create page for De Standaard review of Concert 2011-11-09 Antwerp)
 
(fix category sort)
 
(5 intermediate revisions by 2 users not shown)
Line 1: Line 1:
{{Bibliography header}}
{{Bibliography header}}
{{:Bibliography index}}
{{:Bibliography index}}
{{:De Standaard index}}
{{:Belgium Standaard index}}
{{:Newspaper index}}
{{:Belgium publications index}}
{{:European publications by country index}}
{{Bibliography article header}}
{{Bibliography article header}}
<center><h3>Elvis Costello in Antwerpen: de kracht van een orkaan met een akoestisch gitaartje</h3></center>
<center><h3> Elvis Costello in Antwerpen: de kracht <br> van een orkaan met een akoestisch gitaartje</h3></center>
----
----
<center>Tom Heremans </center>
{{GT|link=https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FBelgium_Standaard%2C_November_10%2C_2011}}
<center> {{mm}} Tom Heremans </center>
----
----
{{Bibliography text}}
{{Bibliography text}}
Met Elvis Costello is het een beetje zoals met [[Tom Waits]]: hij draait al zolang mee dat het lijkt alsof hij er altijd is geweest, hij heeft het gewoon niet in zich om een slechte song te schrijven, al verrassen zijn recentst cd’s niet echt meer.
Met Elvis Costello is het een beetje zoals met Tom Waits: hij draait al zolang mee dat het lijkt alsof hij er altijd is geweest, hij heeft het gewoon niet in zich om een slechte song te schrijven, al verrassen zijn recentst cd's niet echt meer.
 
Wil dat zeggen dat hij irrelevant is geworden? Bijlange niet, Costello is een rots in de branding, en dat kunnen we gebruiken in deze onzekere tijden. Een rasmuzikant, zoals hij woensdagavond met een soloconcert in de Elisabethzaal in Antwerpen nog maar eens kwam bewijzen.
Wil dat zeggen dat hij irrelevant is geworden? Bijlange niet, Costello is een rots in de branding, en dat kunnen we gebruiken in deze onzekere tijden. Een rasmuzikant, zoals hij woensdagavond met een soloconcert in de Elisabethzaal in Antwerpen nog maar eens kwam bewijzen.


Hij begon nochtans met een valse start, zijn grootste, of beter enige hit '[[Oliver's Army|Oliver’s Army]]'. Costello’s altijd wat grieperige stem was nog niet opgewarmd, en die song laat zich niet zo makkelijk in een akoestisch keurslijf dwingen. Dat bleek gaandeweg vaker het geval met zijn bekendste popdeuntjes uit de jaren tachtig: 'Veronica' wist ook niet echt te overtuigen, '[[Everyday I Write The Book|Everyday I write the book]]' al evenmin. Hij ramt bij die nummers weinig subtiel op zijn akoestische gitaar, daarmee zijn zelfgekozen bijnaam ‘the little hands of concrete’ alle eer aandoend.
Hij begon nochtans met een valse start, zijn grootste, of beter enige hit "Oliver's Army." Costello's altijd wat grieperige stem was nog niet opgewarmd, en die song laat zich niet zo makkelijk in een akoestisch keurslijf dwingen. Dat bleek gaandeweg vaker het geval met zijn bekendste popdeuntjes uit de jaren tachtig: "Veronica" wist ook niet echt te overtuigen, "Everyday I Write The Book" al evenmin. Hij ramt bij die nummers weinig subtiel op zijn akoestische gitaar, daarmee zijn zelfgekozen bijnaam "the little hands of concrete" alle eer aandoend.


Maar dat maakte hij het eerste uur ruimschoots goed met een indrukwekkende rij van zijn beste countryballads, waarbij hij zich duidelijk beter in zijn vel voelde, en waarmee hij bewees dat hij kan tokkelen als de beste. '[[Either Side Of The Same Town|Either Side of The Same Town]]' was al geweldig, '[[Good Year For The Roses|Good Year for The Roses]]' klonk werkelijk hartverscheurend. Kippenvel tot op de achterste rijen van het balkon.
Maar dat maakte hij het eerste uur ruimschoots goed met een indrukwekkende rij van zijn beste countryballads, waarbij hij zich duidelijk beter in zijn vel voelde, en waarmee hij bewees dat hij kan tokkelen als de beste. "Either Side Of The Same Town" was al geweldig, "Good Year For The Roses" klonk werkelijk hartverscheurend. Kippenvel tot op de achterste rijen van het balkon.


En dan moest het beste nog komen, met de songs uit zijn onderschatte nieuwste plaat [[National Ransom]]. '[[A Slow Drag With Josephine|Slow Drag With Josephine]]' was een krachttoer (hij bracht het deels zonder microfoon en gitaarversterking, je kon een speld horen vallen in de zaal), '[[Jimmie Standing In The Rain|Jimmie Standing in the Rain]]' was nog beter, en '[[Bullets For The New-Born King|Bullets for the New-Born King]]' was meteen het hoogtepunt van de avond.
En dan moest het beste nog komen, met de songs uit zijn onderschatte nieuwste plaat ''National Ransom''. "A Slow Drag With Josephine" was een krachttoer (hij bracht het deels zonder microfoon en gitaarversterking, je kon een speld horen vallen in de zaal), "Jimmie Standing In The Rain" was nog beter, en "Bullets For The New-Born King" was meteen het hoogtepunt van de avond.


Op het eind van het eerst uur mocht support act [[Larkin Poe]], een countryfolkensemble uit Georgia, US, een handje komen toesteken. Dat werkte uitstekend bij het wat vergeten '[[Love Field]]', op plaat ([[Goodbye Cruel World]]) een wat zeurderig loungeliedje, hier getransformeerd in een broeierige torchsong. Het werkte wat minder goed bij het haastig afgejakkerde '[[Brilliant Mistake]]', en het werkte helemaal niet bij '(The Angels wanna wear my) Red Shoes', dat alle punky vinnigheid van het orinigeel verloor in de countrybehandeling.
Op het eind van het eerst uur mocht support act Larkin Poe, een countryfolkensemble uit Georgia, US, een handje komen toesteken. Dat werkte uitstekend bij het wat vergeten "Love Field," op plaat (''Goodbye Cruel World'') een wat zeurderig loungeliedje, hier getransformeerd in een broeierige torchsong. Het werkte wat minder goed bij het haastig afgejakkerde "Brilliant Mistake," en het werkte helemaal niet bij "(The Angels wanna wear my) Red Shoes," dat alle punky vinnigheid van het orinigeel verloor in de countrybehandeling.


Maar wat zou het, daar was El alweer alleen, met een nieuwe waslijst van zijn heerlijkste songs. Hij verbond onder meer zijn walsje '[[New Amsterdam]]' aan dat walsje van [[The Beatles]], 'You got to hide your love away'. 'New Amsterdam' kwam er als de betere song uit, stel u dat toch eens voor.
Maar wat zou het, daar was El alweer alleen, met een nieuwe waslijst van zijn heerlijkste songs. Hij verbond onder meer zijn walsje "New Amsterdam" aan dat walsje van The Beatles, "You got to hide your love away." "New Amsterdam" kwam er als de betere song uit, stel u dat toch eens voor.


Costello speelde bijna tweeënhalf uur, ging nog een enkele keer de mist in toen hij de strijd met zijn batterij effectenpedalen verloor in '[[Watching The Detectives]]', maar de hoogtepunten waren zo , tja hoog, dat niemand daar erg in had. Hij biste met onder meer een zinderend 'Chelsea', weer samen met Larkin Poe, en sloot af met een ongemeen intens '[[I Want You|I want you]]', waarbij hij zijn oude Fender Jazzmaster zo mishandelde dat het ding bijna piepend en krakend de geest gaf.
Costello speelde bijna tweeënhalf uur, ging nog een enkele keer de mist in toen hij de strijd met zijn batterij effectenpedalen verloor in "Watching The Detectives," maar de hoogtepunten waren zo , tja hoog, dat niemand daar erg in had. Hij biste met onder meer een zinderend "Chelsea," weer samen met Larkin Poe, en sloot af met een ongemeen intens "I Want You," waarbij hij zijn oude Fender Jazzmaster zo mishandelde dat het ding bijna piepend en krakend de geest gaf.


Fantastisch concert. Wie er niet bij was, kan Costello op 17 november nog eens aan het werk zien in het Koninklijk Circus in Brussel
Fantastisch concert. Wie er niet bij was, kan Costello op 17 november nog eens aan het werk zien in het Koninklijk Circus in Brussel
{{cx}}
{{cx}}
{{Bibliography notes header}}
{{Bibliography notes header}}


Line 31: Line 36:
'''De Standaard, November 10, 2011
'''De Standaard, November 10, 2011
----
----
[[Tom Heremans]] reviews Elvis Costello and [[Larkin Poe]] on Wednesday [[Concert 2011-11-09 Antwerp| 9 November 2011]] at [[Koningin Elisabethzaal]], Antwerp, Belgium.  
[[Tom Heremans]] reviews Elvis Costello, solo and with [[Larkin Poe]], Wednesday, [[Concert 2011-11-09 Antwerp|November 9, 2011]], Koningin Elisabethzaal, Antwerp, Belgium.


{{Bibliography images}}
{{Bibliography images}}


[[Image:2011-11-10 De Standaard photo 1.jpg|x120px]]
[[image:2011-11-10 Belgium Standaard photo 01.jpg|380px]]
[[Image:2011-11-10 De Standaard photo 2.jpg|x120px]]<br>
<br><small>Photos: EPA.</small>
<small>Photos: EPA


{{Bibliography box 360}}
[[image:2011-11-10 Belgium Standaard photo 02.jpg|380px]]
 
<center><h3>Elvis Costello in Antwerp: the power of a hurricane with an acoustic guitar </h3></center>
----
{{evgt}}
----
Elvis Costello is a bit like [[Tom Waits]]: it has been so long that it seems like he's always been there, he's just not in him to write a bad song though surprise his latest CD not really.
 
Does that mean he's become? Irrelevant Far from being, Costello was a tower of strength, and that we can use in these uncertain times. A born musician, as he Wednesday night with a solo concert at the Elisabeth Hall in Antwerp once again came to prove.
 
He, however, began with a false start, his greatest, or rather only hit '[[Oliver's Army]]'. Costello's always some flu-like voice was not warmed up, and that song is not so easy to force into an acoustic straitjacket. That turned gradually more often the case with his famous pop tunes from the eighties: "[[Veronica]]" also did not really convincing, "[[Everyday I Write The Book|Everyday I write the book]]" Nor. He slams at those numbers subtle little on his acoustic guitar, hence his self-chosen nickname "the little hands of concrete" all honor-looking.
 
But he made the first hour up for it with an impressive array of his best country ballads, which he clearly felt better in his skin, and he proved that he can pluck the best. '[[Either Side Of The Same Town|Either Side of the Same Town]] "was wonderful," [[Good Year For The Roses|Good Year for The Roses]] "sounded really heartbreaking. Goosebumps to the back rows of the balcony.
 
And then had the best yet to come, with songs from his latest underestimated album [[National Ransom]]. '[[A Slow Drag With Josephine|Slow Drag With Josephine]]" was a tour de force (he spent part without microphone and guitar amplification, you could hear a pin drop in the room)," [[Jimmie Standing In The Rain|Jimmie Standing in the Rain]] "was even better, and" Bullets for the New-Born King "was once the highlight of the evening.
 
If at the end of the first hour support act [[Larkin Poe]], a country folk ensemble from Georgia, U.S., will lend a hand. That worked well with the somewhat forgotten '[[Love Field]]', on the album ([[Goodbye Cruel World]]) a few nagging lounge song, transformed here into a sultry torch song. It worked less well when hastily afgejakkerde '[[Brilliant Mistake]]', and it did not in "[[(The Angels Wanna Wear My) Red Shoes]]," that all punky ferocity of the original lost in the country treatment.
 
But what was it, there was another El alone, with a new laundry list of his finest songs. He more covenant waltz 'New Amsterdam' that waltz of [[The Beatles]], '[[You've Got To Hide Your Love Away|You've got to hide your love away]]. "[[New Amsterdam]]" came out as the better song, imagine that you still agree to.
 
Costello played almost two and a half hours, went a few times in the fog when he lost the battle with his battery pedals in 'Watching The Detectives', but the highlights were so, well high that no one had really into. He biste including a thrilling '[[(I Don't Want To Go To) Chelsea|Chelsea]]', again with Larkin Poe, and finished with an unusually intense "[[I Want You|I want you]]", which he so abused his old Fender Jazzmaster that thing almost squeaking and creaking gave up the ghost.
 
Fantastic concert. For those who were not there, Costello has another show on November 17, at the [[Cirque Royal]] in Brussels
{{cx}}


{{Bibliography notes footer}}
{{Bibliography notes footer}}
Line 69: Line 50:


==External links==
==External links==
*[http://www.standaard.be/cnt/dmf20111110_057 standaard.be]
*[http://www.standaard.be/cnt/dmf20111110_057 Standaard.be]
*[http://en.wikipedia.org/wiki/De_Standaard Wikipedia: De Standaard]
*[http://en.wikipedia.org/wiki/De_Standaard Wikipedia: De Standaard]


{{DEFAULTSORT:Standaard, De 2011-11-10}}
{{DEFAULTSORT:Belgium Standaard 2011-11-10}}
[[Category:Bibliography]]
[[Category:Bibliography]]
[[Category:Bibliography 2011|Standaard, De 2011-11-10]]
[[Category:Bibliography 2011]]
[[Category:Concert reviews| Standaard, De 2011-11-10]]
[[Category:Belgium Standaard| Belgium Standaard 2011-11-10]]
[[Category:Nederlands]]
[[Category:Newspaper articles]]
[[Category:2011 concert reviews]]
[[Category:2011 concert reviews]]
[[Category:De Standaard|Standaard, De 2011-11-10]]
[[Category:All These Strangers Tour|~Belgium Standaard 2011-11-10]]
[[Category:Newspaper articles]]

Latest revision as of 13:53, 11 September 2019

  ... Bibliography ...  
72 76 77 78 79 80 81 82 83
84 85 86 87 88 89 90 91 92
93 94 95 96 97 98 99 00 01
02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26 27 28
Belgium Standaard  
Belgium publications 

Newspapers

Magazines

Online publications

European publications 
—
-

Elvis Costello in Antwerpen: de kracht
van een orkaan met een akoestisch gitaartje

translate
   Tom Heremans

Met Elvis Costello is het een beetje zoals met Tom Waits: hij draait al zolang mee dat het lijkt alsof hij er altijd is geweest, hij heeft het gewoon niet in zich om een slechte song te schrijven, al verrassen zijn recentst cd's niet echt meer.

Wil dat zeggen dat hij irrelevant is geworden? Bijlange niet, Costello is een rots in de branding, en dat kunnen we gebruiken in deze onzekere tijden. Een rasmuzikant, zoals hij woensdagavond met een soloconcert in de Elisabethzaal in Antwerpen nog maar eens kwam bewijzen.

Hij begon nochtans met een valse start, zijn grootste, of beter enige hit "Oliver's Army." Costello's altijd wat grieperige stem was nog niet opgewarmd, en die song laat zich niet zo makkelijk in een akoestisch keurslijf dwingen. Dat bleek gaandeweg vaker het geval met zijn bekendste popdeuntjes uit de jaren tachtig: "Veronica" wist ook niet echt te overtuigen, "Everyday I Write The Book" al evenmin. Hij ramt bij die nummers weinig subtiel op zijn akoestische gitaar, daarmee zijn zelfgekozen bijnaam "the little hands of concrete" alle eer aandoend.

Maar dat maakte hij het eerste uur ruimschoots goed met een indrukwekkende rij van zijn beste countryballads, waarbij hij zich duidelijk beter in zijn vel voelde, en waarmee hij bewees dat hij kan tokkelen als de beste. "Either Side Of The Same Town" was al geweldig, "Good Year For The Roses" klonk werkelijk hartverscheurend. Kippenvel tot op de achterste rijen van het balkon.

En dan moest het beste nog komen, met de songs uit zijn onderschatte nieuwste plaat National Ransom. "A Slow Drag With Josephine" was een krachttoer (hij bracht het deels zonder microfoon en gitaarversterking, je kon een speld horen vallen in de zaal), "Jimmie Standing In The Rain" was nog beter, en "Bullets For The New-Born King" was meteen het hoogtepunt van de avond.

Op het eind van het eerst uur mocht support act Larkin Poe, een countryfolkensemble uit Georgia, US, een handje komen toesteken. Dat werkte uitstekend bij het wat vergeten "Love Field," op plaat (Goodbye Cruel World) een wat zeurderig loungeliedje, hier getransformeerd in een broeierige torchsong. Het werkte wat minder goed bij het haastig afgejakkerde "Brilliant Mistake," en het werkte helemaal niet bij "(The Angels wanna wear my) Red Shoes," dat alle punky vinnigheid van het orinigeel verloor in de countrybehandeling.

Maar wat zou het, daar was El alweer alleen, met een nieuwe waslijst van zijn heerlijkste songs. Hij verbond onder meer zijn walsje "New Amsterdam" aan dat walsje van The Beatles, "You got to hide your love away." "New Amsterdam" kwam er als de betere song uit, stel u dat toch eens voor.

Costello speelde bijna tweeënhalf uur, ging nog een enkele keer de mist in toen hij de strijd met zijn batterij effectenpedalen verloor in "Watching The Detectives," maar de hoogtepunten waren zo , tja hoog, dat niemand daar erg in had. Hij biste met onder meer een zinderend "Chelsea," weer samen met Larkin Poe, en sloot af met een ongemeen intens "I Want You," waarbij hij zijn oude Fender Jazzmaster zo mishandelde dat het ding bijna piepend en krakend de geest gaf.

Fantastisch concert. Wie er niet bij was, kan Costello op 17 november nog eens aan het werk zien in het Koninklijk Circus in Brussel

-

De Standaard, November 10, 2011

Tom Heremans reviews Elvis Costello, solo and with Larkin Poe, Wednesday, November 9, 2011, Koningin Elisabethzaal, Antwerp, Belgium.

Images

2011-11-10 Belgium Standaard photo 01.jpg
Photos: EPA.

2011-11-10 Belgium Standaard photo 02.jpg

-


Back to top

External links

Retrieved from "http://elviscostello.info//wiki/index.php?title=Belgium_Standaard,_November_10,_2011&oldid=17404450"