|
Elvis Costello draait zijn hand niet om voor gedurfde samenwerkingen. Waarom zou hij ook? Zelfs in de hiphoppers van The Roots vond de voormalige angry young man alweer een perfecte sparring partner.
Lulu. Amper twee verschillende letters, maar ze geven muziekfans voldoende brandstof om te ontsteken in een vurige toorn. Lulu bleek niet alleen het muzikale misbaksel van Lou Reed en Metallica, maar bewees à fond dat het water tussen tegengestelde zielen soms beter te diep blijft.
Bij Elvis Costello en The Roots lijkt dat vaarwater ook nog eens hemelsbreed, tussen de kustlijn van Engeland en de East Coast van Philadelphia. Maar toch heeft Costello een streepje voor. Alleen al door zijn een-tweetjes met Allen Toussaint, Burt Bacharach, Paul McCartney of operazangeres Anne Sofie von Otter verdient deze Britse muzikant het voordeel van de twijfel. Zijn verzamelde werk slingerde bovendien tussen punk (My Aim is True), new wave (This Year's Model), bluegrass en country (Secret, Profane and Sugarcane) of New Orleans jazz (The River in Reverse). En ook The Roots durven geregeld buiten de krijtlijnen van de hiphop te tekenen. Bandlid Ahmir 'Questlove' Thompson, die mee de songs schreef op 'Wise Up Ghost', was ook al leverancier van hand- en spandiensten voor Amy Winehouse, Al Jarreau, Jay-Z en Joe Jackson.
Politiek en seksueel
Wat er gebeurt als je beide artistieke duvelstoejagers tegenover mekaar zet? Eerlijk gezegd: niets opzienbarends. Door het veelvuldig genrehoppen van Costello lijkt het nooit of hij érg ver buiten zijn comfortzone moet stappen. Zeker niet wanneer hij knipoogt naar zijn eigen back catalogue: 'Pills and Soap' (1983) wordt verwerkt in 'Stick out Your Tongue', en 'Satellite' (1989) draait een rondje in 'Tripwire'.
Op hun beurt lijken The Roots zich op 'Wise Up Ghost' vooral te bekommeren om de muziekgeschiedenis die voorafging aan hiphop. Jazzfusion en seventies funk vormen het voornaamste klankpalet op deze plaat. Zo fleemt een funky 'Refuse to Be Saved' met 'Innervisions' van Stevie Wonder, en draagt 'Stick Out Your Tongue' de broeierige esprit van Dr. John in zich. Dichtst van al komen The Roots bij hun typische Phillygrooves in de ouverture 'Walk Us Uptown'.
Opmerkelijk is de politieke én seksuele ondertoon op 'Wise Up Ghost'. In 'She Might Be a (Grenade)' wordt een zinnelijk portret geschetst van een vrouw die langzaam jaar jurk openknoopt, haar haren losschudt en dan een pin uittrekt. Een femme fatale in elke mogelijke betekenis van het woord.
Terroristische dreiging, maar ook godsdienstwaanzin sluipt behoedzaam binnen in het doo-wopslaapliedje 'Tripwire'."Just because you don't speak the language, doesn't mean that you can't understand", sust de crooner in Costello teder.
Hij zou het over zijn eigen huwelijk met The Roots kunnen hebben: een wereld van verschil ligt tussen hun muzikale taal, maar toch smelten beide grandioos samen. Eigenlijk valt alleen de afsluitende ballade 'If I Could Believe' wat tegen, wanneer Costello een gulden middenweg zoekt tussen schmalz en rasp.
Op die ene aangeschoten nonkel na klinkt het huwelijk tussen The Roots en Elvis Costello echter geen moment gedwongen. Dwingend eens te meer.
| 
