Dutch Volkskrant, October 12, 2018: Difference between revisions

From The Elvis Costello Wiki
Jump to navigationJump to search
(restart page)
 
(+unformatted text remainder)
Line 43: Line 43:
{{tags}}[[Look Now]] {{-}} [[National Ransom]] {{-}} [[Lost On The River: The New Basement Tapes]] {{-}} [[Bob Dylan]] {{-}} [[A Face In The Crowd (musical)]] {{-}} [[Less Than Zero]] {{-}} [[Oliver's Army]] {{-}} [[Burt Bacharach]] {{-}} [[The Roots]] {{-}} [[Imperial Bedroom]] {{-}} [[Painted From Memory]]
{{tags}}[[Look Now]] {{-}} [[National Ransom]] {{-}} [[Lost On The River: The New Basement Tapes]] {{-}} [[Bob Dylan]] {{-}} [[A Face In The Crowd (musical)]] {{-}} [[Less Than Zero]] {{-}} [[Oliver's Army]] {{-}} [[Burt Bacharach]] {{-}} [[The Roots]] {{-}} [[Imperial Bedroom]] {{-}} [[Painted From Memory]]
{{cx}}
{{cx}}
<!--  unformatted text remainder
Hij noemt de ik-figuur in I Let The Sun Go Down On Me ‘iemand die heeft geïnvesteerd in een idee dat voor hem volstrekt waardeloos is.’
‘Een keizerrijk is zoiets vreemds om achter te staan als je zelf niet de keizer bent. Als gewone burger heb je er geen controle over, je kunt het succes niet claimen. En toch ziet hij het als een persoonlijke mislukking dat het rijk afbrokkelt.’
De ontstemdheid over het verlies van een imperium teruggebracht tot de verbeten teleurstelling van de machteloze eenling. Costello brengt soms tragedies terug tot die onbeholpen menselijke maat en maakt ze daarmee des te schrijnender. Hij kruipt net zo makkelijk in de huid van een ongewenst zwanger tienermeisje met een incestverleden (Unwanted Number op Look Now) als van een scheepsbouwer die tijdens de Falklandsoorlog meebouwt aan fregatten waarop zijn eigen zoon kan sneuvelen (Shipbuilding, 1982). Maar nergens wordt hij expliciet.
‘Het loont als je als songschrijver de moeite neemt je te verdiepen in wat mensen beweegt, zonder je vast te pinnen op feiten en data. Het verhaal dat je vertelt, wordt daardoor persoonlijk én universeel.’
1. Componist: Beethoven
‘Om gezondheidsredenen, waarvan je op de hoogte bent, moest ik eerder dit jaar shows van mijn tournee afzeggen. Van de dokter moest ik de tijd nemen om goed uit te rusten. Muziek hielp daarbij. Maar om een of andere reden wilde ik even niets met zang beluisteren. Het eerste wat ik deed toen ik thuiskwam, was teruggrijpen naar Beethoven. En dan vooral de strijkkwartetten en de late pianosonates. Ik ben gek op de uitvoeringen van de legendarische Russische pianist Svjatoslav Richter. Ik heb nog zijn laatste twee concerten in Londen gezien in de jaren negentig. Die nimmer aflatende concentratie op de muziek, de virtuositeit. Het waren de bijzonderste muzikale gebeurtenissen die ik in mijn leven mocht meemaken.’
<!-- ‘Ik ben gek op zijn strijkkwartetten en late pianosonates.’ Componist Beethoven schrijft hierboven met serieuze blik een Beeld Getty -->
2. Musical: My Fair Lady
‘Ik heb iets met Rodgers en Hart, het songschrijversduo dat begin 20ste eeuw veel musicals heeft gecomponeerd. Ik leerde hun liedjes eerst in jazzuitvoeringen kennen: My Funny Valentine, Blue Moon, Little Girl Blue. Mijn favoriete musical is My Fair Lady, van Rodgers en Hammerstein. Het verhaal is een tikkie dubieus als je er met hedendaagse ogen naar kijkt: geleerde meneer pikt een kansarm bloemenmeisje op en gaat de weddenschap aan dat hij haar met wat training kan laten doorgaan voor iemand van adel. Maar de liedjes zijn ongelooflijk mooi. Vooral I’ve Grown Accustomed to her Face. Dat heeft een prachtige melodie.’
Actrice Audrey Hepburn poseert voor de film: 'My Fair Lady' in 1964. Elvis Costello: ‘Ongelooflijk mooie liedjes, al is het verhaal tegenwoordig een tikje dubieus.’ Beeld Getty
3. Boek: Me, The Mob and The Music – Tommy James
‘Ik lees echt niet zoveel als mensen vaak denken. Dit is bij lange na geen literair meesterwerk, maar het is wel het laatste boek dat ik gelezen heb waarbij ik van de ene verbazing in de andere viel. Tommy James, de Amerikaanse zanger die hits had in de jaren zestig met Mony Mony en Crimson and Clover vertelt het verhaal van zijn carrière bij het platenlabel Roulette dat behoorlijk dik was met de maffia. Het is beangstigend te lezen hoe sinister dat wereldje in elkaar steekt. Ik zelf heb in de business wel een aantal figuren ontmoet met duistere reputaties, mensen die zogezegd connected zijn, maar James belandde er midden in. Het had zo zijn gevolgen. Als James een nummer wilde opnemen waar het label niet de rechten op had, werd er even gebeld met de rechthebbenden en werd die meegedeeld: ‘Deze is nu van ons.’ Klaar. Einde discussie. Ja echt, het leest als het script voor een gangsterfilm.’
Me, The Mob and The Music van Tommy James. Beeld Tom Zaunbr000
4. Restaurant: Maray
‘Mijn 91-jarige moeder maakt het niet al te best meer, dus was ik kortgeleden een paar weken in Liverpool om haar op te zoeken. Ik ben er niet geboren maar ik ben er wel opgegroeid en mijn familie komt er vandaan. Het voelt als mijn home town en ik ken het vrij goed. Ik was dan ook verbaasd dat er zoveel nieuwe hippe uitgaansgelegenheden waren opgekomen. Een daarvan is een eethuisje dat Maray heet. Ze serveren mezze, zoals Spaanse tapas, maar dan op zijn Libanees. Het eten is erg goed en de tent wordt gerund door jonge mensen. Er was nooit zo veel te beleven in Liverpool dus het vervult me wel met enige trots dat ik nu tegen kennissen kan zeggen: hé, als je in Liverpool bent, moet je daar eens naar toe.’
‘Er zijn in Liverpool zoveel hippe uitgaansgelegenheden gekomen.’ Zie hier het restaurant Maray in Liverpool. Beeld Maray Liverpool
5. Film: Cold War
‘Ook in Liverpool zag ik in een filmhuis Cold War. Een zwart-witfilm van de Poolse regisseur Pawel Pawlikowski die dit jaar is uitgekomen. Het gaat over een muziekgezelschap dat probeert te overleven in het communistische Polen van 1949. Het repertoire, dat voornamelijk uit volksmuziek bestaat, moet nu in het teken staan van de revolutie en Stalin. Er ontwikkelt zich een romance tussen de baas van het gezelschap en een van de zangeressen. Ik zal niet te veel van de plot verklappen, maar een van de twee vlucht naar het Westen. En wat zo knap is, de volksmuziek die je in Polen hoort ondergaat, net als het personage, een transformatie. Je hoort in een Parijse jazzclub dezelfde melodie maar dan gearrangeerd voor jazzkwintet. Fantastisch. En dan de broeierige machtsspelletjes tussen de twee hoofdfiguren.
De film: Cold War. ‘Over een muziekgezelschap dat probeert te overleven in het communistische Polen van 1949. Fantastisch.’Beeld Cold War
'Vooruit, één dingetje nog om die intensiteit te illustreren. Er gaat het gerucht dat de zangeres haar vader heeft vermoord. Op een gegeven moment vraagt zij aan haar baas: ‘Ben je in mij geïnteresseerd of in mijn stem?’
‘Hij: ‘Heb je echt je vader vermoord?’
‘Zij: ‘Hij dacht dat ik mijn moeder was, dus gebruikte ik een mes om hem het verschil te laten zien.’
Costello: ‘Nou, als dat niet nieuwsgierig maakt.’
6. Plaat: Rosanne Cash – She Remembers Everything
‘Deze is misschien een tikje onbeschaamd omdat ik er zelf, met Kris Kristofferson en Rosanne, op meezing. Maar het is maar op één nummer. Het album moet nog dit jaar uitkomen en de nummers erop proberen vanuit een duidelijk vrouwelijk perspectief iets te zeggen over de breekbare wereld waarin we leven. Het zijn persoonlijke poëtische liedjes die klinken alsof ze in een staat tussen dromen en waken zijn opgenomen. Alsof ze uit een schaduw proberen los te komen en deel willen uitmaken van je leven. Ontroerend.’
Rosanne Cash - She Remembers Everything. Beeld Rosanne Cash
7. Voetbalteam: Tranmere Rovers
‘FC Liverpool is de grote club waar ik aanhanger van ben. Maar ik heb ook een zwak voor Tranmere Rovers, een clubje in Birkenhead, een plaatsje tegenover Liverpool, aan de andere kant van de rivier de Mersey. Het komt deels voort uit jeugdsentiment. Mijn grootvader was al supporter. Maar ook omdat de club nog dat onbekommerde heeft dat je allang niet meer met de sport associeert. Voetbal is natuurlijk een mega-industrie geworden waarin het grote geld regeert. Dan kom je met wat vrienden bij zo’n kleine wedstrijd waar je nog echt de gemeenschapszin voelt. Samen met een paar duizend man kijken naar een ouderwets, haast naïef potje voetballen. Het is verfrissend om dat weer eens mee te maken.’
‘Een kleine club vlakbij Liverpool die nog dat onbekommerde van vroeger heeft. Verfrissend.’ Beeld Andrew Powell / Getty
8. Fotograaf: Anton Corbijn
‘Mede omdat hij de eerste fotograaf is geweest die mij in mijn carrière heeft gefotografeerd. Nee, niet de cover van mijn debuutalbum maar wel een foto van hetzelfde jaar, 1977. Ik was naar Amsterdam gekomen om daar een fotoshoot te doen en verbleef in het kleinste hotelkamertje waarin ik ooit heb gezeten. Anton moest zich in de klerenkast proppen om een beetje behoorlijk plaatje te schieten. Maar het is prachtig geworden. Ik languit op het bed met mijn gitaar op schoot en een Vox-versterkertje ernaast. Ik heb hem als cover gebruikt voor mijn autobiografie Unfaithful Music and Disappearing Ink.’
CV Elvis Costello
Elvis Costello is op 25 augustus 1954 geboren in Londen als Declan Macmanus.
Costello begon zijn muzikale carrière in de Londense pubrockscene van de jaren zeventig. Later dat decennium werd hij geschaard onder Britse punk- en new wavescene.
1977 – Debuutalbum My Aim Is True. Costello’s eerste plaat wordt alom lovend besproken.
1978 – Op This Year’s Model, Costello’s tweede album, speelt begeleidingsband The Attractions voor het eerst mee.
1979 – Oliver’s Army van zijn derde album Armed Forces haalt de nummer twee positie in de Engelse charts.
1982 – Release van Imperial Bedroom, Volgens critici Costello’s beste album.
1983 – Costello’s Shipbuilding wordt een hit in de versie van zanger Robert Wyatt.
1984 – Na spanningen tussen Costello en Attractionsbassist Bruce Thomas kondigt Costello aan tijdelijk te stoppen met muziek maken.
1986 – Release van King of America waarop Costello samenwerkt met de begeleiders van Elvis Presley.
1989 – Costello heeft met Veronica, een nummer dat hij schreef met Paul McCartney, zijn grootste Amerikaanse hit.
1993 – Release van The Juliet Letters, een samenwerking tussen Costello en het strijkkwartet The Brodsky Quartet.
1996 – The Attractions worden opgeheven. Toetsenist Steve Nieve en drummer Pete Thomas gaan op in Costello’s nieuwe begeleidingsband The Imposters.
1998 – Release van Painted From Memory, een samenwerking met songschrijver en producer Burt Bacharach.
1999 – Costello’s cover van Aznavours She wordt gebruikt voor de film Notting Hill. Het nummer wordt internationaal een grote hit.
2001 – Costello produceert en zingt op een album vol popsongs van de klassiek geschoolde zangeres Anne Sofie von Otter.
2003 – Elvis Costello and the Attractions wordt bijgezet in de Rock and Roll Hall of Fame.
2004 – Uitvoering van Costello’s eerste orkestrale werk Il Sogno. Een ballet geënt op Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream.
2006 – Nadat orkaan Katrina haar verwoesting aanricht in New Orleans neemt Costello met producer en songschrijver Allen Toussaint, afkomstig uit New Orleans, het album The River in Reverse op.
2008 – Costello krijgt een eredoctoraat van de University of Liverpool.
2013 – Release van Wise Up Ghost, een album opgenomen met de hiphopband The Roots.
Costello is getrouwd met de Canadese jazz-zangeres Diana Krall. Ze hebben samen een tweeling, Dexter en Frank. Costello heeft nog een zoon Matthew uit een eerder huwelijk.
Elvis Costello – Look Now (Concord Records)
Elvis Costello. Beeld Els Zweerink
Meer over
    Elvis Costello kunst en entertainment kunst, cultuur en entertainment muziek muziekoptreden populaire muziek muziekgenre Pablo Cabenda
Cultuur & Media
Achter­grond Bierreclame
‘Dit is de man. Dit is z’n bier’, het verhaal achter de beste slogan uit een achterhaald reclametijdperk
NIEUWS meer
Live: Meer dan 32 duizend nieuwe coronabesmettingen in Frankrijk
Armenië en Azerbeidzjan stemmen in met nieuw staakt-het-vuren
Hakim Ziyech maakt debuut voor Chelsea in knotsgekke wedstrijd
Max de Jong overleden − troubleshooter bij de kranten, omroep, NS en GVB
VS waarschuwen Turkije over raketproef
Jacinda Ardern behaalt monsterzege in Nieuw-Zeeland
Franse leraar op straat onthoofd, politie vermoedt verband met tonen spotprent Mohammed
VACATURE buitenlandcorrespondent
De Volkskrant zoekt een nieuwe correspondent Spanje, Portugal en Marokko
Beeldvor­mers oorlogsesthetiek
Soms dringen de overeenkomsten tussen oorlogsgeweld en kunstwerken zich op
BEST GELEZEN meer
1
De koning en de vakantie: het klopt van geen kant - en dat komt voor rekening van Rutte
2
Wat weten we na driekwart jaar van sars-cov-2 en wat nog niet?
3
Wanneer zijn we Geert Wilders gaan onderschatten?
Meer Cultuur & Media
Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?
Tip hier onze journalisten
Algemeen
    Contact met de Volkskrant
    Privacystatement
    Abonnementsvoorwaarden
    Gebruiksvoorwaarden
    Cookiebeleid
    Cookie-instellingen
    Colofon
Service
    Klantenservice
    Mijn account
    Vakantieservice
    Adverteren
    Losse verkoop
Meer de Volkskrant
    Abonneren
    Nieuwsbrieven
    Digitale krant
    Webwinkel
    Inclusief
    RSS-feeds
    Facebook
    Twitter
    Android apps
    iOS apps
Navigeer
    Columnisten
    Recensies
    De Volkskeuken
    Archief
Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2020 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden
-->


{{Bibliography notes header}}
{{Bibliography notes header}}

Revision as of 03:19, 18 October 2020

... Bibliography ...
727677787980818283
848586878889909192
939495969798990001
020304050607080910
111213141516171819
202122232425 26 27 28


Dutch Volkskrant

Netherlands publications

Newspapers

Magazines

Online publications


European publications

-

Elvis Costello interview

Elvis Costello heeft een nieuw album met vlijmscherpe teksten

translate
   Pablo Cabenda

Elvis Costello brengt oop op zijn nieuwe album tragedies terug tot de menselijke maat. Hij gidst ons langs gangsters, de prachtige melodieën van My Fair Lady en zijn home town Liverpool, waar ineens van alles te beleven is.

Het mag dan acht jaar geleden dat National Ransom uitkwam, het laatste reguliere album van Elvis Costello, denk vooral niet dat hij al die tijd heeft stil gezeten. Hij maakte deel uit van het Lost On The River-project waarbij een groep musici nooit afgemaakte of op muziek gezette Bob Dylanteksten voltooide en opnam. Zijn eerste musical A Face In The Crowd is een work in progress en de 64-jarige singer-songwriter toert totdat hij er bij neervalt. Dat gebeurde bijna letterlijk.

Toen hij deze zomer in Nederland was voor zijn laatste tournee, moest hij de daaropvolgende shows afzeggen. Er was kanker geconstateerd. Na een succesvol verlopen operatie is hij genezen verklaard.

Costello kan weer aan de slag. Gisteren verscheen het album Look Now van een van de beste songschrijvers van het postpunk-tijdperk. De man die net zo goed het venijn kan spuwen van "Less Than Zero" als grossiert in melodieuze meezingers als "Oliver's Army"; die net zo goed met Burt Bacharach akoestische zwijmelliedjes componeert als chillt met hiphopband The Roots.

Wat hij nog niet gedaan had: een album opnemen met zijn vaste begeleidingsband precies zoals hij dat wilde. Tuurlijk, Imperial Bedroom uit 1982 is een klassieker. Maar Costello wilde de muzikale vrijheid van dat album nu eens combineren met de emotionele zeggingskracht van Painted From Memory dat hij opnam met Bacharach in 1998.

Dus sloeg de scherpste pen van popmuziek weer aan het schrijven. En een van de opvallendste nummers van Look Now is "I Let The Sun Go Down." De titel is ontleend aan de uitspraak dat het Britse koninkrijk ooit zo veel van de wereldbol bestreek dat de zon er nooit onder ging. Citaatje: "I'm the man who lost the British empire. Yes I am the one who let the sun go down."

En dat op melancholische strijkers die het ondraaglijke verlies onderstrepen. Misschien een protestsong van een Costello-personage dat de machtsafbrokkeling van zijn Britse eiland niet kan aanzien? De Brexit wellicht? Hmm, niet per se. Costello: "Ik heb dat nummer vijf jaar geleden al geschreven. Wat mij betreft is het tijdloos. De Britten hebben al zo vaak gerouwd om de teloorgang van hun Great Britannia. En ja, nu proberen ze weer krampachtig aan die mythe van vervlogen grandeur vast te houden."

Dus laten we het vooral ook geen protestsong noemen. Want als er iets in de kunsten aan het hier en nu gebonden is, dan is het wel de protestsong.

Costello: "Ze zijn te expliciet en daardoor te beperkt. Ik bedoel, waarom zou je een song willen schrijven die alleen maar verwijst naar de krant van gisteren? Waarom zou je geen song willen schrijven met eeuwigheidswaarde?"

Zijn repertoire kent genoeg nummers met maatschappelijk engagement. "Maar ik probeer me altijd meer te verdiepen in songpersonages. Door te proberen hun opvattingen te begrijpen, ook al staan die mijlenver van me af, kan ik iets wezenlijks zeggen over menselijk gedrag dat een protestsong overstijgt."

Costello brengt soms tragedies terug tot die onbeholpen menselijke maat en maakt ze daarmee des te schrijnender.



Remaining text to come...



Tags: Look NowNational RansomLost On The River: The New Basement TapesBob DylanA Face In The Crowd (musical)Less Than ZeroOliver's ArmyBurt BacharachThe RootsImperial BedroomPainted From Memory


2. Musical: My Fair Lady

‘Ik heb iets met Rodgers en Hart, het songschrijversduo dat begin 20ste eeuw veel musicals heeft gecomponeerd. Ik leerde hun liedjes eerst in jazzuitvoeringen kennen: My Funny Valentine, Blue Moon, Little Girl Blue. Mijn favoriete musical is My Fair Lady, van Rodgers en Hammerstein. Het verhaal is een tikkie dubieus als je er met hedendaagse ogen naar kijkt: geleerde meneer pikt een kansarm bloemenmeisje op en gaat de weddenschap aan dat hij haar met wat training kan laten doorgaan voor iemand van adel. Maar de liedjes zijn ongelooflijk mooi. Vooral I’ve Grown Accustomed to her Face. Dat heeft een prachtige melodie.’

Actrice Audrey Hepburn poseert voor de film: 'My Fair Lady' in 1964. Elvis Costello: ‘Ongelooflijk mooie liedjes, al is het verhaal tegenwoordig een tikje dubieus.’ Beeld Getty

3. Boek: Me, The Mob and The Music – Tommy James

‘Ik lees echt niet zoveel als mensen vaak denken. Dit is bij lange na geen literair meesterwerk, maar het is wel het laatste boek dat ik gelezen heb waarbij ik van de ene verbazing in de andere viel. Tommy James, de Amerikaanse zanger die hits had in de jaren zestig met Mony Mony en Crimson and Clover vertelt het verhaal van zijn carrière bij het platenlabel Roulette dat behoorlijk dik was met de maffia. Het is beangstigend te lezen hoe sinister dat wereldje in elkaar steekt. Ik zelf heb in de business wel een aantal figuren ontmoet met duistere reputaties, mensen die zogezegd connected zijn, maar James belandde er midden in. Het had zo zijn gevolgen. Als James een nummer wilde opnemen waar het label niet de rechten op had, werd er even gebeld met de rechthebbenden en werd die meegedeeld: ‘Deze is nu van ons.’ Klaar. Einde discussie. Ja echt, het leest als het script voor een gangsterfilm.’ Me, The Mob and The Music van Tommy James. Beeld Tom Zaunbr000 4. Restaurant: Maray

‘Mijn 91-jarige moeder maakt het niet al te best meer, dus was ik kortgeleden een paar weken in Liverpool om haar op te zoeken. Ik ben er niet geboren maar ik ben er wel opgegroeid en mijn familie komt er vandaan. Het voelt als mijn home town en ik ken het vrij goed. Ik was dan ook verbaasd dat er zoveel nieuwe hippe uitgaansgelegenheden waren opgekomen. Een daarvan is een eethuisje dat Maray heet. Ze serveren mezze, zoals Spaanse tapas, maar dan op zijn Libanees. Het eten is erg goed en de tent wordt gerund door jonge mensen. Er was nooit zo veel te beleven in Liverpool dus het vervult me wel met enige trots dat ik nu tegen kennissen kan zeggen: hé, als je in Liverpool bent, moet je daar eens naar toe.’ ‘Er zijn in Liverpool zoveel hippe uitgaansgelegenheden gekomen.’ Zie hier het restaurant Maray in Liverpool. Beeld Maray Liverpool 5. Film: Cold War

‘Ook in Liverpool zag ik in een filmhuis Cold War. Een zwart-witfilm van de Poolse regisseur Pawel Pawlikowski die dit jaar is uitgekomen. Het gaat over een muziekgezelschap dat probeert te overleven in het communistische Polen van 1949. Het repertoire, dat voornamelijk uit volksmuziek bestaat, moet nu in het teken staan van de revolutie en Stalin. Er ontwikkelt zich een romance tussen de baas van het gezelschap en een van de zangeressen. Ik zal niet te veel van de plot verklappen, maar een van de twee vlucht naar het Westen. En wat zo knap is, de volksmuziek die je in Polen hoort ondergaat, net als het personage, een transformatie. Je hoort in een Parijse jazzclub dezelfde melodie maar dan gearrangeerd voor jazzkwintet. Fantastisch. En dan de broeierige machtsspelletjes tussen de twee hoofdfiguren. De film: Cold War. ‘Over een muziekgezelschap dat probeert te overleven in het communistische Polen van 1949. Fantastisch.’Beeld Cold War

'Vooruit, één dingetje nog om die intensiteit te illustreren. Er gaat het gerucht dat de zangeres haar vader heeft vermoord. Op een gegeven moment vraagt zij aan haar baas: ‘Ben je in mij geïnteresseerd of in mijn stem?’

‘Hij: ‘Heb je echt je vader vermoord?’

‘Zij: ‘Hij dacht dat ik mijn moeder was, dus gebruikte ik een mes om hem het verschil te laten zien.’

Costello: ‘Nou, als dat niet nieuwsgierig maakt.’ 6. Plaat: Rosanne Cash – She Remembers Everything

‘Deze is misschien een tikje onbeschaamd omdat ik er zelf, met Kris Kristofferson en Rosanne, op meezing. Maar het is maar op één nummer. Het album moet nog dit jaar uitkomen en de nummers erop proberen vanuit een duidelijk vrouwelijk perspectief iets te zeggen over de breekbare wereld waarin we leven. Het zijn persoonlijke poëtische liedjes die klinken alsof ze in een staat tussen dromen en waken zijn opgenomen. Alsof ze uit een schaduw proberen los te komen en deel willen uitmaken van je leven. Ontroerend.’ Rosanne Cash - She Remembers Everything. Beeld Rosanne Cash 7. Voetbalteam: Tranmere Rovers

‘FC Liverpool is de grote club waar ik aanhanger van ben. Maar ik heb ook een zwak voor Tranmere Rovers, een clubje in Birkenhead, een plaatsje tegenover Liverpool, aan de andere kant van de rivier de Mersey. Het komt deels voort uit jeugdsentiment. Mijn grootvader was al supporter. Maar ook omdat de club nog dat onbekommerde heeft dat je allang niet meer met de sport associeert. Voetbal is natuurlijk een mega-industrie geworden waarin het grote geld regeert. Dan kom je met wat vrienden bij zo’n kleine wedstrijd waar je nog echt de gemeenschapszin voelt. Samen met een paar duizend man kijken naar een ouderwets, haast naïef potje voetballen. Het is verfrissend om dat weer eens mee te maken.’ ‘Een kleine club vlakbij Liverpool die nog dat onbekommerde van vroeger heeft. Verfrissend.’ Beeld Andrew Powell / Getty 8. Fotograaf: Anton Corbijn

‘Mede omdat hij de eerste fotograaf is geweest die mij in mijn carrière heeft gefotografeerd. Nee, niet de cover van mijn debuutalbum maar wel een foto van hetzelfde jaar, 1977. Ik was naar Amsterdam gekomen om daar een fotoshoot te doen en verbleef in het kleinste hotelkamertje waarin ik ooit heb gezeten. Anton moest zich in de klerenkast proppen om een beetje behoorlijk plaatje te schieten. Maar het is prachtig geworden. Ik languit op het bed met mijn gitaar op schoot en een Vox-versterkertje ernaast. Ik heb hem als cover gebruikt voor mijn autobiografie Unfaithful Music and Disappearing Ink.’ CV Elvis Costello

Elvis Costello is op 25 augustus 1954 geboren in Londen als Declan Macmanus.

Costello begon zijn muzikale carrière in de Londense pubrockscene van de jaren zeventig. Later dat decennium werd hij geschaard onder Britse punk- en new wavescene.

1977 – Debuutalbum My Aim Is True. Costello’s eerste plaat wordt alom lovend besproken.

1978 – Op This Year’s Model, Costello’s tweede album, speelt begeleidingsband The Attractions voor het eerst mee.

1979 – Oliver’s Army van zijn derde album Armed Forces haalt de nummer twee positie in de Engelse charts.

1982 – Release van Imperial Bedroom, Volgens critici Costello’s beste album.

1983 – Costello’s Shipbuilding wordt een hit in de versie van zanger Robert Wyatt.

1984 – Na spanningen tussen Costello en Attractionsbassist Bruce Thomas kondigt Costello aan tijdelijk te stoppen met muziek maken.

1986 – Release van King of America waarop Costello samenwerkt met de begeleiders van Elvis Presley.

1989 – Costello heeft met Veronica, een nummer dat hij schreef met Paul McCartney, zijn grootste Amerikaanse hit.

1993 – Release van The Juliet Letters, een samenwerking tussen Costello en het strijkkwartet The Brodsky Quartet.

1996 – The Attractions worden opgeheven. Toetsenist Steve Nieve en drummer Pete Thomas gaan op in Costello’s nieuwe begeleidingsband The Imposters.

1998 – Release van Painted From Memory, een samenwerking met songschrijver en producer Burt Bacharach.

1999 – Costello’s cover van Aznavours She wordt gebruikt voor de film Notting Hill. Het nummer wordt internationaal een grote hit.

2001 – Costello produceert en zingt op een album vol popsongs van de klassiek geschoolde zangeres Anne Sofie von Otter.

2003 – Elvis Costello and the Attractions wordt bijgezet in de Rock and Roll Hall of Fame.

2004 – Uitvoering van Costello’s eerste orkestrale werk Il Sogno. Een ballet geënt op Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream.

2006 – Nadat orkaan Katrina haar verwoesting aanricht in New Orleans neemt Costello met producer en songschrijver Allen Toussaint, afkomstig uit New Orleans, het album The River in Reverse op.

2008 – Costello krijgt een eredoctoraat van de University of Liverpool.

2013 – Release van Wise Up Ghost, een album opgenomen met de hiphopband The Roots.

Costello is getrouwd met de Canadese jazz-zangeres Diana Krall. Ze hebben samen een tweeling, Dexter en Frank. Costello heeft nog een zoon Matthew uit een eerder huwelijk.

Elvis Costello – Look Now (Concord Records) Elvis Costello. Beeld Els Zweerink Meer over

   Elvis Costello kunst en entertainment kunst, cultuur en entertainment muziek muziekoptreden populaire muziek muziekgenre Pablo Cabenda 

Cultuur & Media Achter­grond Bierreclame ‘Dit is de man. Dit is z’n bier’, het verhaal achter de beste slogan uit een achterhaald reclametijdperk NIEUWS meer Live: Meer dan 32 duizend nieuwe coronabesmettingen in Frankrijk Armenië en Azerbeidzjan stemmen in met nieuw staakt-het-vuren Hakim Ziyech maakt debuut voor Chelsea in knotsgekke wedstrijd Max de Jong overleden − troubleshooter bij de kranten, omroep, NS en GVB VS waarschuwen Turkije over raketproef Jacinda Ardern behaalt monsterzege in Nieuw-Zeeland Franse leraar op straat onthoofd, politie vermoedt verband met tonen spotprent Mohammed VACATURE buitenlandcorrespondent De Volkskrant zoekt een nieuwe correspondent Spanje, Portugal en Marokko Beeldvor­mers oorlogsesthetiek Soms dringen de overeenkomsten tussen oorlogsgeweld en kunstwerken zich op BEST GELEZEN meer 1 De koning en de vakantie: het klopt van geen kant - en dat komt voor rekening van Rutte 2 Wat weten we na driekwart jaar van sars-cov-2 en wat nog niet? 3 Wanneer zijn we Geert Wilders gaan onderschatten? Meer Cultuur & Media Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten Algemeen

   Contact met de Volkskrant
   Privacystatement
   Abonnementsvoorwaarden
   Gebruiksvoorwaarden
   Cookiebeleid
   Cookie-instellingen
   Colofon

Service

   Klantenservice
   Mijn account
   Vakantieservice
   Adverteren
   Losse verkoop

Meer de Volkskrant

   Abonneren
   Nieuwsbrieven
   Digitale krant
   Webwinkel
   Inclusief
   RSS-feeds
   Facebook
   Twitter
   Android apps
   iOS apps

Navigeer

   Columnisten
   Recensies
   De Volkskeuken
   Archief

Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl. © 2020 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden


-->


-

De Volkskrant, October 12, 2018


Pablo Cabenda interviews Elvis Costello following the release of Look Now.


-



Back to top

External links