Leidsch Dagblad, July 23, 1991: Difference between revisions
m (fix scan errors) |
m (fix scan error) |
||
Line 22: | Line 22: | ||
In de Doelen liet Elvis Costello gisteren de ballads als "So Like Candy" en "I Want You" (misschien wel het mooiste liefdeslied ooit geschreven) in elkaar overvloeien. wat een ware aanslag op de emoties was. "So Like Candy" kreeg een trage, jazzy uitvoering, die Costello volop de gelegenheid gaf de wanhoop en het machteloze verdriet van die song over de zaal uit te storten. Het hartverscheurende "I Want You" ging door merg en been. | In de Doelen liet Elvis Costello gisteren de ballads als "So Like Candy" en "I Want You" (misschien wel het mooiste liefdeslied ooit geschreven) in elkaar overvloeien. wat een ware aanslag op de emoties was. "So Like Candy" kreeg een trage, jazzy uitvoering, die Costello volop de gelegenheid gaf de wanhoop en het machteloze verdriet van die song over de zaal uit te storten. Het hartverscheurende "I Want You" ging door merg en been. | ||
Gelukkig weet Costello zijn songs goed te doseren. anders had je een hele zaal aan het janken gehad. "Playboy to Man" bijvoorbeeld, een van de nummers waarbij Costello zijn kunsten op de piano demonstreerde. zorgde voor een stevig rockende adempauze. | Gelukkig weet Costello zijn songs goed te doseren. anders had je een hele zaal aan het janken gehad. "Playboy to Man" bijvoorbeeld, een van de nummers waarbij Costello zijn kunsten op de piano demonstreerde. zorgde voor een stevig rockende adempauze. Alvorens te beginnen toonde hij zijn beide handen aan het publiek: ,,Ik doe dat omdat je over vijf seconden alleen nog maar een bewegende vlek ziet", legde hij uit. ,,Nu kun je nog even zien dat het echt gewoon tien vingers zijn". | ||
Bij "God's Comic" moest het publiek het refrein meezingen. wat het naar Costello's mening veel te zacht deed: „Harder, God zit ergens helemaal daarboven in het oneindige, dat hoortie zo niet!" Waarop de hele zaal keihard ,,Now I'm dead, now I'm dead" begon te brullen, weer een van die bevrijdende humoristische momenten in een toch overwegend beklemmend geheel. | Bij "God's Comic" moest het publiek het refrein meezingen. wat het naar Costello's mening veel te zacht deed: „Harder, God zit ergens helemaal daarboven in het oneindige, dat hoortie zo niet!" Waarop de hele zaal keihard ,,Now I'm dead, now I'm dead" begon te brullen, weer een van die bevrijdende humoristische momenten in een toch overwegend beklemmend geheel. |
Revision as of 10:30, 11 September 2015
|