Leidsch Dagblad, July 23, 1991: Difference between revisions
(formatting / fix scan errors) |
(fix scan error) |
||
Line 26: | Line 26: | ||
Bij "God's Comic" moest het publiek het refrein meezingen. wat het naar Costello's mening veel te zacht deed: „Harder, God zit ergens helemaal daarboven in het oneindige, dat hoortie zo niet!" Waarop de hele zaal keihard ,,Now i'm deal, now I'm dead" begon te brullen, weer een van die bevrijdende humoristische momenten in een toch overwegend beklemmend geheel. | Bij "God's Comic" moest het publiek het refrein meezingen. wat het naar Costello's mening veel te zacht deed: „Harder, God zit ergens helemaal daarboven in het oneindige, dat hoortie zo niet!" Waarop de hele zaal keihard ,,Now i'm deal, now I'm dead" begon te brullen, weer een van die bevrijdende humoristische momenten in een toch overwegend beklemmend geheel. | ||
Kon je hij Costello eigenlijk wel van adempauzes kan spreken? Ieder nummer. teder, cynisch of agressief, was van een intensiteit waar je niet omheen kon. | Kon je hij Costello eigenlijk wel van adempauzes kan spreken? Ieder nummer. teder, cynisch of agressief, was van een intensiteit waar je niet omheen kon. Costello had ook geen franje nodig. Geen decor, alleen een simpel grijs achterdoek. Geen lasershow, maar een sobere, effectieve belichting. Totaal geen 'overdaad'. of het zou de grote hoeveelheid gitaren (tien?) van Marc Ribot moeten betreffen. Gewoon muziek maken, en dat deden ze ook. En hoe: dit concert van Elvis Costello kan de popgeschiedenis in met een grote sticker legendarisch' erop. | ||
{{cx}} | {{cx}} |
Revision as of 22:23, 10 September 2015
|