Leidsch Dagblad, March 11, 1989: Difference between revisions
(+remaining text) |
(fix Buell Neidlinger spelling) |
||
(5 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 9: | Line 9: | ||
---- | ---- | ||
{{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FLeidsch_Dagblad%2C_March_11%2C_1989&edit-text= }} | {{GT | link = https://translate.google.com/translate?sl=nl&tl=en&js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&u=http%3A%2F%2Fwww.elviscostello.info%2Fwiki%2Findex.php%2FLeidsch_Dagblad%2C_March_11%2C_1989&edit-text= }} | ||
<center> {{ | <center> {{mm}} John Oomkes </center> | ||
---- | ---- | ||
{{scanx}} | {{scanx}} | ||
Line 31: | Line 31: | ||
''— Je bent heel egoïstisch omgesprongen met de zang op deze plaat. Je gebruikt een bijna eindeloze rij sessiemizzikanten, maar de zang doe je helemaal in je uppie, op een duetje met Chrissie Hynde na. Terwijl je eigentijk de beschikking had over een paar prachtige stemmen: Paul McCartney, Roger McGuinn van The Byrds, T Bone Burnett. | ''— Je bent heel egoïstisch omgesprongen met de zang op deze plaat. Je gebruikt een bijna eindeloze rij sessiemizzikanten, maar de zang doe je helemaal in je uppie, op een duetje met Chrissie Hynde na. Terwijl je eigentijk de beschikking had over een paar prachtige stemmen: Paul McCartney, Roger McGuinn van The Byrds, T Bone Burnett. | ||
Costello: "T Bone en ik hebben in het verleden wel samen gezongen. Ook hier in Amsterdam kan ik me een heel goed optreden herinneren. Maar soms 'kleuren' de stemmen niet zo goed bij elkaar. Maar het gekke is dat ik eigenlijk helemaal niet aan die mogelijkheid heb gedacht. Voor het totaalbeeld van de plaat had ik niet zo veel verschillende stemmen nodig. Ik ben heel goed in staat om mijn stem te verdraaien, weet je." | Costello: "T Bone en ik hebben in het verleden wel samen gezongen. Ook hier in Amsterdam kan ik me een heel goed optreden herinneren. Maar soms 'kleuren' de stemmen niet zo goed bij elkaar. Maar het gekke is dat ik eigenlijk helemaal niet aan die mogelijkheid heb gedacht. Voor het totaalbeeld van de plaat had ik niet zo veel verschillende stemmen nodig. Ik ben heel goed in staat om mijn stem te verdraaien, weet je. | ||
" | |||
Hopeloos | Hopeloos | ||
Line 38: | Line 40: | ||
"Bovendien, ik houd van zingen. In de studio kan ik eindeloos proberen mijn stem op verschillende toonhoogten in te passen. Mijn stem verandert binnen enkele noten op een alarmerende manier van karakter. Op spreekhoogte is ie vrij bescheiden. Ga ik een octaaf omhoog, dan wordt-ie ongelofelijk hard en verandert-ie bijna compleet van kleur. Het is de stem van een gek. Opnamétechnici worden er wel eens hopeloos van. Door dit spleetje tussen mijn voortanden spuug ik bovendien. Dat heeft als verrassend resultaat dat ik nog wel eens microfoons opblaas. Ze worden nat en maken kortsluiting. Ik ben de nachtmerrie van de opnametechnicus, hahaha." | "Bovendien, ik houd van zingen. In de studio kan ik eindeloos proberen mijn stem op verschillende toonhoogten in te passen. Mijn stem verandert binnen enkele noten op een alarmerende manier van karakter. Op spreekhoogte is ie vrij bescheiden. Ga ik een octaaf omhoog, dan wordt-ie ongelofelijk hard en verandert-ie bijna compleet van kleur. Het is de stem van een gek. Opnamétechnici worden er wel eens hopeloos van. Door dit spleetje tussen mijn voortanden spuug ik bovendien. Dat heeft als verrassend resultaat dat ik nog wel eens microfoons opblaas. Ze worden nat en maken kortsluiting. Ik ben de nachtmerrie van de opnametechnicus, hahaha." | ||
"Op de vorige twee elpees zing ik nogal naturel, zonder gebruik te maken van een geaffecteerd stemgebruik. Op 'King of Amerika' zong ik gewoon rechttoerechtaan, geen grappen. Voor 'Blood & Chocolate' geldt hetzelfde, maar daar heb ik op een heel hard volume gezongen, als een gecastreerde kat, zeg maar. Op ''Spike'' moet ik als het ware een aantal verschillende rollen spelen. Daar zing ik andere karakters, kruip ik in de huid van iemand anders. Ik heb daarvoor het pop-zingen opnieuw moeten leren." | "Op de vorige twee elpees zing ik nogal naturel, zonder gebruik te maken van een geaffecteerd stemgebruik. Op ''King of Amerika'' zong ik gewoon rechttoerechtaan, geen grappen. Voor 'Blood & Chocolate' geldt hetzelfde, maar daar heb ik op een heel hard volume gezongen, als een gecastreerde kat, zeg maar. Op ''Spike'' moet ik als het ware een aantal verschillende rollen spelen. Daar zing ik andere karakters, kruip ik in de huid van iemand anders. Ik heb daarvoor het pop-zingen opnieuw moeten leren." | ||
"Pop-zingen is acteren. Toen ik voor het eerst 'Pads, Paws and Claws' zong —een van de songs die ik met Paul McCartney schreef — was ik te hard. Voor 'God's Comic' had ik weer een ander geluid nodig, een stem die klonk alsof ik de wereld een beetje moe was. Zo'n stem van gindse zijde eigenlijk, hahaha. Veronica moest weer heel vrolijk klinken, want de dubbele bodem mag niet te snel worden verraden." | "Pop-zingen is acteren. Toen ik voor het eerst 'Pads, Paws and Claws' zong —een van de songs die ik met Paul McCartney schreef — was ik te hard. Voor 'God's Comic' had ik weer een ander geluid nodig, een stem die klonk alsof ik de wereld een beetje moe was. Zo'n stem van gindse zijde eigenlijk, hahaha. Veronica moest weer heel vrolijk klinken, want de dubbele bodem mag niet te snel worden verraden." | ||
Line 49: | Line 51: | ||
Costello: "Sedert 1981 ben ik steeds meer gaan spelen met ritme. Ik had daardoor meer de gelegenheid om mijn stem op verschillende manieren te gebruiken. Als je rock & roll zingt moet je je stem in een zo hoog mogelijk register dwingen, want je moet boven de band uit zien te komen. Als je ballads zingt kun je meer in een middenregister werken. Pas na de elpee ''Imperial Bedroom'' (1982) ben ik héél laag gaan zitten. Ik schreef songs in een hogere toonsoort, en zong ze in een lagere. Ken je 'Kid about it'? Die is een vol octaaf lager; live moest je dat dan weer een octaaf hoger doen. "Ik probeer me niet te bewust te worden van wat ik doe met mijn stem. Maar achteraf dringt het wel bij je door dat je je gaandeweg ontwikkelt." | Costello: "Sedert 1981 ben ik steeds meer gaan spelen met ritme. Ik had daardoor meer de gelegenheid om mijn stem op verschillende manieren te gebruiken. Als je rock & roll zingt moet je je stem in een zo hoog mogelijk register dwingen, want je moet boven de band uit zien te komen. Als je ballads zingt kun je meer in een middenregister werken. Pas na de elpee ''Imperial Bedroom'' (1982) ben ik héél laag gaan zitten. Ik schreef songs in een hogere toonsoort, en zong ze in een lagere. Ken je 'Kid about it'? Die is een vol octaaf lager; live moest je dat dan weer een octaaf hoger doen. "Ik probeer me niet te bewust te worden van wat ik doe met mijn stem. Maar achteraf dringt het wel bij je door dat je je gaandeweg ontwikkelt." | ||
''— Op deze plaat komen heel veel bassisten voor: naast McCartney ook T Bone Wolk, Jerry Scheff en Buell | ''— Op deze plaat komen heel veel bassisten voor: naast McCartney ook T Bone Wolk, Jerry Scheff en Buell Neidlinger. Bovendien zou je de sousafonist Kurt Joseph van The Dirty Dozen Brass Band uit New Orleans zo kunnen zien. Dit is ook een bas-plaat. McCartney speelt op die kleine Hófner basgitaar waarmee hij bij The Beatles wereldberoemd werd. Was dat de reden dat je met hem wilde werken? | ||
Costello: "Meer dan wat dan ook. Maar ik moet eerlijk zijn: hij belde mij op om samen songs te schrijven. We hebben er een stel samen geschreven of afgemaakt. Aan de twee die op ''Spike'' staart was ik ook al begonnen. Dat doe je om niet met je mond vol tanden te staan. Stel je voor, het verschrikkelijke moment dat je allebei niet weet wat je moet zeggen of doen. Wachten tot de inspiratie toeslaat, en maar naar elkaar staren. Dan kun je maar beter een beginnetje hebben." | Costello: "Meer dan wat dan ook. Maar ik moet eerlijk zijn: hij belde mij op om samen songs te schrijven. We hebben er een stel samen geschreven of afgemaakt. Aan de twee die op ''Spike'' staart was ik ook al begonnen. Dat doe je om niet met je mond vol tanden te staan. Stel je voor, het verschrikkelijke moment dat je allebei niet weet wat je moet zeggen of doen. Wachten tot de inspiratie toeslaat, en maar naar elkaar staren. Dan kun je maar beter een beginnetje hebben." | ||
Line 58: | Line 60: | ||
"McCartney's muzikaliteit is groter dan menigeen denkt. Sommige mensen trekken snel hun lip op als het om McCartney gaat; ze kijken een beetje op hem neer alsof hij hun droom een beetje heeft verraden of zo. Ik heb ook niet klakkeloos elk liedje mooi gevonden dat hij heeft opgenomen als Beatle of als solo-artiest. Ik weet dat hij wordt gezien als de zachte kant van Lennon & McCartney, maar zelfs dat is niet helemaal waar." | "McCartney's muzikaliteit is groter dan menigeen denkt. Sommige mensen trekken snel hun lip op als het om McCartney gaat; ze kijken een beetje op hem neer alsof hij hun droom een beetje heeft verraden of zo. Ik heb ook niet klakkeloos elk liedje mooi gevonden dat hij heeft opgenomen als Beatle of als solo-artiest. Ik weet dat hij wordt gezien als de zachte kant van Lennon & McCartney, maar zelfs dat is niet helemaal waar." | ||
"Lennon heeft ook sentimentele liedjes geschreven, zoals 'I get high when I see you go by' (zingt dromerig). En aan de andere kant heeft McCartney | "Lennon heeft ook sentimentele liedjes geschreven, zoals 'I get high when I see you go by' (zingt dromerig). En aan de andere kant heeft McCartney I'm down' gedaan, en 'She's a woman'. Veel steviger kan 't niet. Bovendien heeft hij als solo-artiest een paar echt goeie stukken geschreven; het enige wat je 'm kan verwijten is dat hij een beetje buiten de kern van zijn stukken is komen te staan. Veel mensen vinden dat je als artiest ook een beetje moet kunnen dromen, of dromen kunt projecteren. McCartney heeft dat niet zo." | ||
Line 96: | Line 98: | ||
{{Bibliography notes}} | {{Bibliography notes}} | ||
{{Bibliography next | |||
|prev = Leidsch Dagblad, March 7, 1989 | |||
|next = Leidsch Dagblad, March 26, 1990 | |||
}} | |||
'''Leidsch Dagblad, March 11, 1989 | '''Leidsch Dagblad, March 11, 1989 | ||
---- | ---- | ||
Line 102: | Line 108: | ||
{{Bibliography images}} | {{Bibliography images}} | ||
[[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 29.jpg|360px|border]] | [[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 29.jpg|360px|border|page 29]] | ||
<br><small>Page scan.</small> | <br><small>Page scan.</small> | ||
[[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad photo 01 gpd.jpg|360px|border]] | [[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad photo 01 gpd.jpg|360px|border|GPD photo]] | ||
<br><small>GPD photo.</small> | <br><small>GPD photo.</small> | ||
[[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 01.jpg|x120px|border]] | [[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 01.jpg|x120px|border|page 1]] | ||
[[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 01 clipping 01.jpg|x120px|border]] | [[image:1989-03-11 Leidsch Dagblad page 01 clipping 01.jpg|x120px|border|clipping]] | ||
<br><small>Page 1 scan and clipping.</small> | <br><small>Page 1 scan and clipping.</small> | ||
Latest revision as of 15:07, 30 July 2019
|