Leidsch Dagblad, May 13, 1995: Difference between revisions
(formatting) |
(add transcribed text) |
||
Line 14: | Line 14: | ||
'''Elvis Costello is de Woody Allen van de popmuziek. Hij behoort tot de besten op zijn vakgebied, zoals een catalogus van meer dan vierhonderd songs inmiddels bewijst. Vermoedehjk is er naast David Bowie niemand denkbaar die even fanatiek als Declan Patrick McManus (Costello's echte naam) wordt gedreven door de gedachte telkens nieuwe wegen in to slaan. Zoals Woody Allen zich ook met de geschiedenis van de film (Ingmar Bergman) bezighoudt, zo is Costello een waar historicus van de wereld van de populaire muziek. Men mag ook zeggen: lief hebber en verzamelaar. | '''Elvis Costello is de Woody Allen van de popmuziek. Hij behoort tot de besten op zijn vakgebied, zoals een catalogus van meer dan vierhonderd songs inmiddels bewijst. Vermoedehjk is er naast David Bowie niemand denkbaar die even fanatiek als Declan Patrick McManus (Costello's echte naam) wordt gedreven door de gedachte telkens nieuwe wegen in to slaan. Zoals Woody Allen zich ook met de geschiedenis van de film (Ingmar Bergman) bezighoudt, zo is Costello een waar historicus van de wereld van de populaire muziek. Men mag ook zeggen: lief hebber en verzamelaar. | ||
{{Bibliography text}} | {{Bibliography text}} | ||
U kent My Way van Frank Sinatra? | |||
Zong ol' Blue Eyes dan ook de originele versie van die veel gekopieerde song? Nee. Sinatra coverde. Het origineel is een Frans chanson. Comme d’Habitude van Claude François. dat in 1969 werd vertaald door Paul Anka. Sinatra zong dus niet eens de eerste Engelstalige versie van het lied dat sindsdien door [[Elvis Presley]], Nina Simone, Sid Vicious. Leen Huizer en nog enkele honderden werd uitgevoerd. ledereen deed 't op zijn of haar manier, maar toch is er maar één de originele. | |||
Op Costellos zestiende (!) studioplaat (de talloze verzamelaars niet meegeteld), staan uitsluitend covers. Elvis - zijn Bühne-naam is al een cover van die van Presley - zingt, geestdriftig begeleid door tal van grown uit bet yak, songs van [[Little Richard]], [[Screamin' Jay Hawkins|Creamin’ Jay Hawkins]], [[Bob Dylan]], [[Ray Davies]], [[Randy Newman]], [[Willie Dixon]], het duo [[Burt Bacharach]] & [[Hal David]]. De oudste kopie is een typisch bigbandnummer uit 1930: [[The Very Thought Of You|The Very Thought of You]], geschreven door de Britse orkestleider [[Ray Noble]] en onvergetelik gernaakt door Nat King Cole. | |||
Wir goed hecft gelezen is hierboven het synoniem kopie opgevallen. Een cover is echter geen kopie. Ais het goed is, mag cen cover nooit een, vooral simpele kopie zijn van bet origineel. Door een artiest te coveren wordt hem of haar lof toegezwaaid, maar dat is nict te bereiken door het voor beeld kiakkeloos te reproduceren. Nu had Sinatra natuurlijk nooit het idee een hem voislagen onbekend Franse componistenteâm te eren. De tekst van Anka zat Frankieboy echter ais gegotdn en hij zong My Way vervolgens zo geloofwaardig dat de inhoud van het lied met hem- het in een arm Italiaans emigrantengezin opgegroeide schoftie dat multimiljonair werd in Amerika - werd geassocieerd. | |||
ANDERE BEDOELING | |||
Met ''Kojak Variety'' had Elvis Costello een jets andere bedoeling.., Natuurlijk wilde ik laten horen welke mooie songs mij aansprcken en wat ze voor mij betekenen”, zegt hij aan een ongestoorde lunch op een dag dut zijn agenda eigenlijk overstroomt van andere bezigheden. Zoals de organisatie van en de programmering voor een speciaal concert van het London Philharmonic Orchestra en bet uitspreken van voetbalcommentaren bij een vedstnjd in de Serie A voor bet Britse TV-station Channel Four. | |||
..Maar het is vooral hedoeld ais ode aan de luisteraar en verzamelaar. Zolang ik platen koop. kom ik | |||
songs tegen di me troost schenken. me OnnoemeIijk veel plezier geven en me soms zelfs door heel | |||
moeilijke levensfases hebben geholpen. Goede liedjes zijn als verkeersborden langs je levensweg.” | |||
Revision as of 19:43, 19 November 2015
Scanning errors uncorrected... Elvis Costello is de Woody Allen van de popmuziek. Hij behoort tot de besten op zijn vakgebied, zoals een catalogus van meer dan vierhonderd songs inmiddels bewijst. Vermoedehjk is er naast David Bowie niemand denkbaar die even fanatiek als Declan Patrick McManus (Costello's echte naam) wordt gedreven door de gedachte telkens nieuwe wegen in to slaan. Zoals Woody Allen zich ook met de geschiedenis van de film (Ingmar Bergman) bezighoudt, zo is Costello een waar historicus van de wereld van de populaire muziek. Men mag ook zeggen: lief hebber en verzamelaar.
|
|