The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
—
|
My Aim Is True
Elvis Costello
Paul Evers
|
Zijn uiterlijk houdt het midden tussen een Buddy Holly op acid en een zwaar rockende Koot, zijn muziek tussen 60-er jaren rockabilly en 70-er jaren r&b en zijn teksten tussen sexuele mislukkingen en zwaarmoedige trauma’s. Daarbij komt dat hij een te gekke elpee heeft gemaakt en nog Elvis Costello heet ook. My Aim Is True is zijn lp (geproduceerd door Nick Lowe). My Aim Is True is niet alleen de albumtitel maar staat eigenlijk meteen voor de hele seksuele psychoanalyse, die Costello (begeleid door een onbekende showband, The Shamrocks) in 12 sublieme songs op toon heeft gezet. Waar vele hedendaagse songschrijvers zich ontpoppen als verloederde sleutelgatkijkers laat Costello zich als een realist in de moderne liefde kennen, al is hij een mislukkeling, een ‘beautiful loser’. Zijn hartsaangelegenheden lossen zich niet op in stereotiep geweeklaag, maar spatten uiteen in bijna masochistische vertellingen: ‘Oh it’s so funny to be seeing you after so long girl / and with the way you look I can understand you were not impressed / I heard that you let that little friend of mine take off your party dress’, zingt hij in Alison. Melodrama’s, verpakt in vaak schitterende korte songs, via het Ronettes-achtige No Dancing en het jumpende r&b geluid van Sneaky Feelings naar de rockabilly van "Mystery Dance", waarin (ik kan het niet laten) Elvis de eerste, falende poging tot seks met een meisje bezingt. Na zo’n stormachtig debuutalbum vraag je je wel af hoe dat op een eventuele tweede elpee moet gaan. Tot dan zeg ik, met Stiff: Elvis Is King!
|
|
File:1977-09-00 Oor clipping.jpg
Clipping.
|
|
|
|
External links
