|
Elvis Costello heeft een nieuwe plaat: "Momofuku". Wat dat betekent? Ando Momofuku (1910-2007), een Taiwanese Japanner, oprichter en voorzitter van Nissin Food Productions, is de uitvinder van de instantnoedel, vandaar zijn bijnaam Mr. Noodle. En Costello's nieuwe plaat was even snel voor elkaar als instantnoedels, het voedsel waarop Costello in zijn studententijd overleefde. Na geruchten dat Costello het helemaal gehad heeft met het uitbrengen van albums en voortaan zijn nieuwe songs alleen live wil gaan spelen is er ineens dan toch een compleet nieuw album. Hij had het helemaal gehad met het opnemen van platen, vertelde Elvis Costello aan wie het maar horen wilde. Maar ziedaar: slechts twee jaar na "My Flame Burns Blue" (met het Metropole Orkest) en "The River In Reverse" (met Allen Toussaint) is er "Momofuku", waarop de Brit weer samenwerkt met zijn band The Imposters. Dat betekent een terugkeer naar de puntige popsongs zoals hij ze begin jaren tachtig maakte, geschreven en opgenomen in slechts een paar weken tijd. En doordat deze cd in zeven haasten is opgenomen klinken de songs direct, ongekunsteld en spontaan. In eerste instantie heb je zelfs even de indruk dat hij teruggrijpt naar de jachtige new wave van de begindagen. "Momofuku" is dan ook een heel typische old-school Costello-plaat geworden en dat wil zeggen: 12 sterke nummers, geweldig goed gespeeld en fantastisch gezongen. En met hier en daar een vriendje dat komt helpen, zoals David Hidalgo, Jonathan Rice, Jenny Lewis, Farmer Dave en Tennessee, de dochter van Pete Thomas op drums. De tracklisting kent zelfs een kant A en B, alsof het om een ouderwetse elpee gaat. Het Vox Continental orgeltje van Steve Nieve in het sterke "American Gangster Girl", de dwingende soul van "Flutter & Wow", de heavy sound van "Stella Hunt" en het ultra korte enigszins cabaretesque "Mr.Feathers", het zijn allemaal echo’s van vroegere songs uit zijn carrière. "Song With Rosie" schreef hij samen met Rosanna Cash en "Pardon Me, Madam, My Name Is Eve" ontstond in samenspraak met the late great Loretta Lynn. Naast "American Gangster Girl" zijn de hoogtepunten evenwel het sombere "My Three Sons", waar Costello eens te meer zijn liefde voor country botviert, "Turpentine" en het akoestische "Drum & Bone", songs die aangeven dat hij als componist en als zanger toch nog steeds zijn vak verstaat, songs waar we zouden blijven van smullen. "Momofuku" klinkt scherp als altijd, want wat hij maakt is per definitie van hoge kwaliteit.
|
