Hij is echt als een komeet omhoog geschoten, die Elvis Costello. Griezelig snel bijna als je je realiseert dat hij een jaar geleden nog nagenoeg onbekend was, terwijl hij nu een zaal volslagen op zijn kop kan zetten, zoals gisteravond bij de opening van zijn zesdaagse Nederlandse tournee in het Amsterdamse Carré gebeurde.
Die Costello weet wel wat los te maken met zijn voor roek-begrippen toch suffige uiterlijk en zijn razendsnelle, puntige songs. Voorzien van stevige stappers, een ouderwetse hoornen bril, een matig passend lichtgewicht kostuum plus bijpassende das, is de 23-jarige Costello de perfecte tegenpool van de gemiddelde rockzanger. Hij ziet eruit als een kruising tussen Woody Allen, heer Koot en Buddy Holly. Of is hij meer het prototype van de wereldvreemde puber met twee linkerhanden?
Maar pas op: die Elvis Costello bezit wel degelijk een enorme uitstraling. Vanaf het allereerste moment dat hij met zijn driemansgroep The Attractions het podium opstormde, hield hij een uitverkocht Carré volkomen in de ban door met dat vreemde doch fascinerende uiterlijk als een ware wervelwind door zijn repertoire te razen. Tijd voor applaus kreeg je vaak nauwelijk, want vrijwel al zijn songs liepen gewoon in elkaar over. Juist die enorme vaart en de tomeloze inzet van Costello zelf joegen zijn show op tot een onweerstaanbaar gebeuren waar je vaak ademloos naar keek.
En naar luisterde uiteraard, omdat Costello in zijn songs vaak thema's hanteert van navrante indringehdheid. Teksten vol puberale romantiek en gevoelens van hulpeloosheid die hij met opgekropte agressie in de microfoon beet, zoals tijdens "Mystery Dance," "Red Shoes," "Chelsea," "The Beat," "Watching the Detectives" en "Lipstick Vogue."
Een lawine van up-tempo songs van zijn elpees My Aim Is True en This Year's Model, waarin zijn staccato gitaarspel en Steve Mansons venijnige orgeltje de zang opwindend aanvulden. Onder "Pump It Up" was er geen houden meer aan. ledereen staan. De al te enthousiaste Costellofans lieten zich met moeite van het toneel weren toen hij zijn toegift gaf met "Miracle Man," "Alison" en "I'm Not Angry." En niet ten onrechte.
|